Οι ώριμοι, μη συμβατικοί, jazzy και επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί του εμποτισμένοι με ευαισθησία και υψηλό γούστο παραμένουν ακαταμάχητοι ενώ ο ίδιος αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο, ένα μουσικό είδωλο που αποθεώνεται όπου εμφανίζεται, και του οποίου η μουσική έχει διασκευαστεί από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας.
Ποιος δεν έχει λικνιστεί ακούγοντας το “Everybody loves the sunshine”? O Roy Ayers ένας από τους πιο διάσημους, αγαπητούς και αξιοσέβαστους jazz και R&B καλλιτέχνες στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα, ο επονομαζόμενος και “νονός” της newsoul και για πολλούς ένας από τους προφήτες της acid jazz, έρχεται για ένα live με το απόλυτο soundtrack γνήσιων jazz, soul, funk και r&b ήχων.
Ελάχιστοι καλλιτέχνες μπορούν να υπερηφανεύονται για τη συμπόρευση με την εποχή τους σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα καλλιτεχνικής δράσης όσο οι έξι δεκαετίες μέσα στις οποίες ο Αμερικανός σολίστας Roy Ayers ακολουθεί και σε μεγάλο βαθμό ορίζει τις τάσεις της μουσικής. Ο ελαφρύς, μελωδικός, μεταλλικός ήχος του βιμπράφωνού του έχει πραγματοποιήσει από τις αρχές των ’60s έως σήμερα ένα θεαματικό crossover το οποίο διαπερνά σχεδόν όλα τα είδη του μεταπολεμικού μαύρου ήχου: από την jazz και την disco μέχρι το hip hop και τη house.
Ένα live για… απαιτητικούς ακροατές, στις 2 Δεκεμβρίου, στο Main Stage του gazarte.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λίγα λόγια για τον Roy Ayers
Η εκκίνηση της πορείας του και τα πρώτα του άλμπουμ για λογαριασμό της ετικέτας Atlantic στα μέσα της δεκαετίας του ’60 τον θέλουν να καταπιάνεται μ’ έναν καθαρό jazz και hard bop ήχο. Την ίδια περίπου περίοδο ήταν βασικό μέλος της μπάντας του Herbie Mann. Η θητεία του στο πλευρό του πολύπλευρου φλαουτίστα της jazz ήταν αυτή που του μετέδωσε το μικρόβιο της μουσικής αναζήτησης, για την ακρίβεια της πρόσμειξης των μουσικών ειδών με σκοπό τη δημιουργία ενός καινούργιου.
Την εποχή που ο Miles Davis γίνεται πιο ηλεκτρικός και ο Herbie Hancock υπογράφει υβριδικά αριστουργήματα με το σεξτέτο του, ο Ayers διακόπτει τη συνεργασία του με τον Mann και σχηματίζει τους Ubiquity, την μπάντα με την οποία θα πορευτεί στη μεγαλύτερη διάρκεια των ’70s συμπεριλαμβάνοντας στις τάξεις της κορυφαίους σολίστες της jazz όπως οι Sonny Fortune, Billy Cobham, Omar Hakim και Alphonse Mouzon. Μαζί τους υπογράφει ορισμένους από τους πιο επιτυχημένους δίσκους της πορείας του: «Ubiquity» (1971 ), «He’s Coming» (1971 ), «Everybody Loves the Sunshine» (1976 ). Ο Ayers αγκαλιάζει το μαύρο ήχο του ραδιοφώνου ενσωματώνοντας την R&B, τη soul και την disco δίχως ωστόσο να χάνει το ευδιάκριτο jazz χρώμα του. Εκείνη την περίοδο σημαδεύουν classics όπως τα «Running Away» και «Everybody Loves the Sunshine», τα οποία ξεχωρίζουν ως popular ορόσημα μιας καριέρας που εξακολουθεί να μετράει περισσότερα albums απ’ όσα hit singles.
Στα ’80s, τα οποία αναλώθηκαν κυρίως σε session ηχογραφήσεις για καλλιτέχνες της soul, ξεχωρίζει η συνεργασία του με τον πιονέρο του afrobeat Fela Anikulapo Kuti, ήταν όμως η δεκαετία του ’90 εκείνη η οποία τοποθέτησε ξανά τον Roy Ayers στην πρώτη γραμμή της μουσικής επικαιρότητας. Η διάδοση του sampler, η οποία έκανε επιβεβλημένη την επιστροφή των παραγωγών της hip hop στους jazz δίσκους των περασμένων δεκαετιών, έφερε ξανά την τέχνη του Ayers στο προσκήνιο κάνοντάς την κομμάτι της σύγχρονης urban μουσικής σκηνής.
Οι μελωδίες του χρησιμοποιήθηκαν ως samples σε αμέτρητες σύγχρονες hip hop παραγωγές, αλλά και ο ίδιος αξιοποίησε τη νέα τροπή των πραγμάτων συμμετέχοντας στις ηχογραφήσεις καλλιτεχνών όπως οι Guru, Erykah Badu, Talib Kweli και Will Downing και αποτυπώνοντας έτσι το στίγμα του στη neo-soul σκηνή. Ακόμα και παραγωγοί της dance σκηνής όπως οι Masters at Work ή o Kerri Chandler δανείστηκαν τη ζεστασιά του βιμπραφώνου του Ayers για να συνομιλήσουν δημιουργικά με το dancefloor.
Προς τιμήν του αεικίνητου βιμπραφωνίστα ιδρύθηκε το Roy Ayers Project (www.royayersproject.com), μια multimedia πλατφόρμα η οποία αποτυπώνει σε μορφή ντοκιμαντέρ καθώς και ψηφιακών μουσικών κυκλοφοριών τη βαθιά επίδραση της τέχνης του Roy Ayers στο σύγχρονο hip hop στερέωμα.
Διαπερνώντας το ευρύτατο πεδίο της jazz o ήχος του Ayers έχει αποτελέσει και εξακολουθεί να προσφέρει έμπνευση σε πάρα πολλούς καλλιτέχνες δημιουργώντας μια γέφυρα που ενώνει διαφορετικές γενιές και ηλικίες ακροατών.
