Ένας ηλικιωμένος θυρωρός αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την περιφρόνηση των φίλων του, των γειτόνων του και της κοινωνίας μετά την απόλυση του από την αξιόλογη δουλειά του σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο.
Η πυκνότητα, η ελάχιστη εναπόθεση σε μεσότιτλους (άρα διάλογο) και η πλαστικότητα των ιστορικά και μόνο πρώιμων αυτών δημιουργιών, σημειώνουν την εκφραστική ακμή του βωβού και την πιστοποίηση πως ο Μούρναου προλόγιζε την μέγιστη αισθητική κατάθεση που θα ερχόταν στην επόμενη, πρώτη του, χολιγουντιανή χρονιά.
Το «Ο Τελευταίος των Ανθρώπων» είναι γνωστό για δύο πράγματα: τη σχεδόν απουσία κειμένου, με αποτέλεσμα μια αφηγηματική ρευστότητα που δεν είχε προηγουμένως εμφανιστεί στον βωβό κινηματογράφο, και την εξαιρετική κίνηση της κάμερας από τον μάγο Karl Freund, του οποίου οι συνεισφορές ήταν τόσο εκπληκτικές που ο ίδιος και ο Murnau μετά από αυτό φλερτάρονται στενά από το Χόλιγουντ.
Ταυτότητα ταινίας
Ο Τελευταίος των Ανθρώπων / Der letzte Mann / The Last Laugh
- Σκηνοθεσία: Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου
- Σενάριο: Καρλ Μάγιερ
- Φωτογραφία: Καρλ Φρουντ
- Μοντάζ: Ελφι Μπότριχ
- Πρωταγωνιστούν: Εμίλ Γιάνινγκς, Μαξ Χίλερ, Εμιλι Κερτζ
- Διάρκεια: 90 λεπτά
- Ασπρόμαυρο
- Έτος παραγωγής: 1924
- Χώρα παραγωγής: Γερμανία
