Το θέατρο Επί Κολωνώ φιλοξενεί στη Σκηνή Φουαγιέ την περίοδο της φετινής άνοιξης, καλλιτέχνες από τον μουσικό και θεατρικό χώρο σε ένα …
πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα: το U-TURN.
Θάνος Ανεστόπουλος – LIVE στο Επί Κολωνώ
Σαββάτο 26 Μαΐου 2012
& ταυτόχρονη έκθεση ζωγραφικής του ίδιου
με τίτλο: Remember your Mortality
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Θάνος Ανεστόπουλος (τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός των πολυαγαπημένων Διάφανων Κρίνων) μαζί με τον Μανώλη Αγγελάκη και τον Στάθη Ιωάννου σε ένα ιδιαίτερο ακουστικό live το Σάββατο 26 Μαΐου 2012 λίγο μετά την πολυαναμενόμενη πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά «ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ». Μια βραδιά επικοινωνίας, κατάνυξης και απόλαυσης στο Επί Κολωνώ.
Θα παρουσιαστούν καινούργια τραγούδια από την νέα δισκογραφική δουλειά του Θάνου, που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, μαζί με αγαπημένα κομμάτια από την δισκογραφία των Διάφανων Κρίνων καθώς και μελοποιημένα ποιήματα από καταραμένους ποιητές (Κώστας Καρυωτάκης, Arthur Rimbaud, Μαρία Πολυδούρη, Edgar Alan Poe, Sylvia Plath, Νίκος Καββαδίας κ.α.). Το μουσικό set θα συνοδεύεται από έργα ζωγραφικής του ίδιου του Θάνου Ανεστόπουλου, τα οποία αποτελούν οπτικοποίηση των τραγουδιών που θα ακουστούν.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος μετά από τις πολύχρονες ανθοφορίες ενός μεγάλου ταξιδιού με τα Διάφανα Κρίνα χαράζει την δικιά του μουσική διαδρομή στα εγχώρια μουσικά πράγματα, κυκλοφορώντας την πρώτη προσωπική δουλειά του. Ιδιαίτερες συστάσεις για τον Θάνο Ανεστόπουλο δεν χρειάζονται. Επί 20, περίπου, χρόνια η φωνή του αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές της εγχώριας μουσικής σκηνής. λυρικός, εκφραστικός, έντονα φορτισμένος και συνήθως, με μια μελαγχολική ηλεκτρική ενέργεια κράτησε και κρατάει συντροφιά σε χιλιάδες μουσικόφιλους, που αναζητούν την ομορφιά και τα αυθεντικά συναισθήματα, που μοιράζει και κοινωνεί η ποίησή του.
Ο νέος δίσκος: ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Η αίσθηση του ανεκπλήρωτου
όταν είχαμε πετύχει, φιλοδοξίες, τύψεις, γενναιότητες, που σαν
μεγεθυντικοί φακοί μεγάλωναν ως το άπειρο
τον ελάχιστο εαυτό μας…
και δεν είδαμε τίποτα απ’ τον απέραντο κόσμο !
Τάσος Λειβαδίτης
Ο δρόμος είναι ένας. Δεν είναι περισσότεροι από έναν. Είναι ένας και μοναδικός με την ελαφρότητα και την βαρύτητα των συνεχόμενων αφετηριών και τερματικών σταθμών. Τίποτα δεν πεθαίνει οριστικά. Στην πραγματική ζωή και στο σύμπαν της δημιουργίας από το κάθε τέλος ξεκινά και μια νέα ανθοφορία, μια καινούρια γέννηση. Και έτσι περπατιέται αυτός ο ένας δρόμος.
Μέχρι την τελείωση…ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!
Σε ένα διαμέρισμα στον έκτο όροφο. Από κάτω ο πεζόδρομος της Φωκίωνος Νέγρη. Και η βοή ενός μητροπολιτικού πλήθους μόνιμη χορωδία μιας καθημερινότητας ανάμεσα σε στιχουργήματα σε ποιήματα κιθάρες και καφέδες, καλώδια και τσιγάρα, μικρόφωνα και αγάπη με τον Θάνο τον Μανώλη τον Στάθη εκεί, να κουρντίζουν και να ξεκουρντίζουν τις χορδές της ψυχής τους.
…Να θυμηθούμε τα απλά όμορφα πράγματα, αυτά που δεν μοιάζουν αλλά είναι δώρα που οι άνθρωποι καλούνται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις και αφυδατωμένους καιρούς να ανταλλάξουν…
Και με αυτή την σκέψη άρχισαν όλα.
…Θέλω αυτός ο άνθρωπος που θα ακούει αυτά τα τραγούδια από την ψυχή μου να κάθεται με κλειστά τα μάτια και να αισθάνεται…
…πως είμαι δίπλα του μέσα στο δωμάτιό του και του τραγουδώ απλά και ζωντανά με την κιθάρα και με καρδιά ….
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Θάνου. Έπειτα ανέλαβαν να πραγματώσουν αυτή του την επιθυμία, τα αντανακλαστικά, το κέρασμα των ψυχών και οι γνώσεις του Μανώλη και του Στάθη.
Την ίδια βραδιά:
έκθεση ζωγραφικής του Θάνου Ανεστόπουλου με τίτλο
«Remember your Mortality»
Ταυτόχρονα με την συναυλία θα φιλοξενηθεί στον χώρο εικαστική έκθεση ζωγραφικών έργων του Θάνου Ανεστόπουλου με κάρβουνο, κάτω από τον θεματικό τίτλο «Remember your Mortality».
Ο Θάνος Ανεστόπουλος, στην πρώτη του αυτή ατομική έκθεση ζωγραφικής, μας προσκαλεί να διαβούμε μαζί του το κατώφλι στο προσωπικό σουρεαλιστικό σύμπαν, που έχει καταγραφεί στις αφίσες και τα εξώφυλλα των δίσκων των Διάφανων Κρίνων.
Τα τελευταία χρόνια οι στίχοι των τραγουδιών και των ποιημάτων του, εικονοποιούνται και προβάλλονται ταυτόχρονα με τις ζωντανές εμφανίσεις του στην σκηνή. Ο τίτλος της έκθεσης που είναι δανεισμένος από την γνωστή ρήση του Friedrich Wilhelm Nietzsche, περιγράφει και περικλείει στοχασμούς για τον θάνατο και τον έρωτα, τονίζοντας την ανάγκη και την επιθυμία για ζωή και δημιουργία μέσα στους χαλεπούς και αφυδατωμένους καιρούς μας. Με αφετηρία την συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου για απεξάρτηση από ψυχαναγκασμούς, ουσίες, πάθη και εμμονές, οι μορφές των έργων του, προσπαθούν να δραπετεύσουν από τις σκιές, έξω στο φως γεννώντας την ελπίδα για λύτρωση και κάθαρση ψυχής, για αποδοχή και αγάπη.