Το Θέατρο Τζένη Καρέζη φιλοξενεί την ομάδα χορού Soyuz και το έργο τους με τίτλο Ό, τι απομένει, από τις 20 Μαΐου 2015 και για έξι παραστάσεις.
«Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και οι λέξεις σε εγκαταλείπουν…»
Samuel Beckett – Οι ευτυχισμένες Μέρες.
Πρόκειται για μια κινητική αλφάβητο όπου το κύριο ερώτημα αφορά στη διερεύνηση της αίσθησης της κανονικότητας σε συνθήκες μη κανονικές. Η κίνηση λαμβάνει δράση τη στιγμή που όλες οι λέξεις έχουν αποτύχει. Η παράσταση διερευνά τη δραματουργία του Beckett μέσα από τις συνθήκες της κίνησης και του χορού.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ό, τι απομένει είναι απόηχοι. Κομμάτια και θραύσματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Εικόνες που συγχέονται στο μυαλό σαν όνειρο. Παγιδευμένοι στην ήρεμη κανονικότητα μιας κόλασης σε επανάληψη, κινούμαστε αέναα παραμένοντας στην απραξία. Ό, τι απομένει από μια εποχή. Ό, τι απομένει από την ίδια μας την ζωή.
Η παράσταση βασίζεται σε τρία έργα του Samuel Beckett: το Λίκνισμα (Rockaby), Όχι Εγώ (Not I) και τις Ευτυχισμένες Μέρες (Happy Days). Το τρίπτυχο αυτών των γυναικείων μονολόγων, έδωσε τη βάση ενός κινητικού υλικού που προκύπτει μέσα από τα συγκεκριμένα κείμενα και σύμφωνα με τη δομή και το ύφος που τα διέπει. Έτσι δομείται μια κινητική αλφάβητος, μέσα από την οποία το κύριο ερώτημα αφορά στη διερεύνηση της αίσθησης της κανονικότητας σε συνθήκες μη κανονικές, μιας αντίφασης που ενυπάρχει ως αίσθηση, τόσο στην έννοια του παραλόγου του Beckett, όσο και στις σημερινές συνθήκες της κρίσης.
Η κίνηση λαμβάνει δράση τη στιγμή που όλες οι λέξεις έχουν αποτύχει.
ομάδα SOYUZ СоюЗ (Σογιούζ):
Μανιφέστο
Να είμαστε παρόντες και σε επαγρύπνηση , για να συνεχίσουμε να πιστεύουμε , για να ζούμε μαζί με την κοινωνική μας πραγματικότητα , έχοντας επίγνωση της πραγματικότητάς μας , που θέλουμε να αλλάξουμε.
Η ομάδα με τα έργα της επιδιώκει μια συνομιλία με την πραγματικότητα, μια κριτική επανατοποθέτηση απέναντι στη σχέση χορού και κοινωνίας, μέσα από τις δυνατότητες που δίνουν οι θεατρικές συμβάσεις και η δύναμη της εμπειρίας ενός σκηνικού γεγονότος.
Σημείωμα χορογράφου Όλγας Σπυράκη
«Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν – τη στιγμή μετά την έκρηξη και το απόλυτο σκοτάδι.
Σαλεύουμε και πάλι, μέσα από ένα σωρό σκουπίδια, και μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Επανα – συναρμολογούμε τις ψυχές μας.
Καλύπτουμε τις πληγές μας με ό, τι έχει απομείνει. Παρασιτούμε για να επιβιώσουμε.
Ανασυγκροτούμε ένα καλοκουρδισμένο χάος, και βιαιοπραγούμε σαν να είναι αναπόφευκτο να διαφύγουμε από όποιο αναίτιο φόβο και μίσος χαρακτηρίζει την φύση μας.
Εκεί, σ’ αυτό το τρομακτικό σημείο μηδέν, εκεί θα μπορούσαμε να τα αλλάξουμε όλα. Ακόμα και τώρα, ακόμα και με όλα όσα ζούμε σε αυτούς τους απάνθρωπους καιρούς.
…νιώθω ότι αργεί τόσο πολύ να έρθει φέτος το καλοκαίρι, γιατί η γη μας θρηνεί ακόμα τους νεκρούς της, τα παιδιά που χάθηκαν σε πολέμους και σε θάλασσες, τα παιδιά που χάνονται μες την ίδια τους τη πόλη.
Κι όμως, σε αυτό το σημείο – σε αυτή την άνω τελεία, εμείς ορίζουμε το επόμενο βήμα. Καθαρίζουμε το βλέμμα με τα δάκρυά μας και προχωράμε.
Με ό, τι (μας) απομένει»
Ταυτότητα
Χορογραφία: Όλγα Σπυράκη (ομάδα χορού Soyuz)
Ερμηνευτές: Χρύσα Καλλιάφα, Κατερίνα Μπέλλα, Στέλλα Σπύρου.
Δραματουργική επίβλεψη: Στεριανή Τσιντζιλώνη
Μουσική: Ανάργυρος Δενιόζος
Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός χορογράφου: Σόνια Ράπτη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Δημήτρης Νασσιάκος
Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός/κατασκευή μάσκες: Χριστίνα Αναγνώστου
make up artist: Αντιγόνη Ακριτίδου
κατασκευή καρδιάς: Προκόπης Βλασερός
Ψηφιακή εικόνα: Ζέτα Σπυράκη
Λογότυπο ομάδας: Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής)
Διάρκεια 60 λεπτά
Υπό την αιγίδα του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν.
Ευχαριστίες στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας