«Ω! Τι ευτυχισμένες μέρες», του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή στο Θέατρο Τόπος Αλλού

Το Θέατρο Τόπος Αλλού παρουσιάζει από 6 Φεβρουαρίου 2023, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το εμβληματικό έργο «Ω! Τι ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ, σε μετάφραση – σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή, με την Πέγκυ Σταθακοπούλου και τον Δημήτρη Νικολόπουλο.

Ανθρώπινες Μαριονέτες. Αιωρούνται στο κενό της ύπαρξης τους. Αξιοπρεπώς, αποζητούν ευτυχισμένες μέρες. Βυθισμένοι μέσα στον κυκεώνα μιας μέρας που μόλις ξεκίνησε, αλλά δεν υπόσχεται πολλά.

Ανθρώπινες αλλοιωμένες μαριονέτες που αξιοποιούν το κάθε λεπτό, την κάθε στιγμή, μέχρι την ώρα που το κουδούνι της ύπαρξης τους σταματήσει για πάντα.

Η Ουίννυ, η ηρωίδα του Μπέκετ και ο Ουίλλυ, για 70 λεπτά ζουν στο θέατρο του παραλόγου, προσπαθώντας να δώσουν την απάντηση στα ερωτήματα «Ποιος Είμαι;» και «Τι είναι ο χρόνος και πώς υπάρχουμε μέσα από αυτόν;».

Γραμμένες πριν από 63 χρόνια (1960), οι «Ευτυχισμένες μέρες» μοιάζουν να γράφτηκαν σήμερα, για την πανδημική και μετά-πανδημική εποχή. Μέσα σε ένα ερημικό περιβάλλον μιας κατεστραμμένης γης, ο Σάμουελ Μπέκετ στέκεται πάνω από τις έρημες πόλεις και την έρημη ζωή μας και ρίχνει το σαρκαστικό του βλέμμα μέσα από τα μάτια της Ουίννυ και τον Ουίλλυ.

Τα κακόμοιρα πλάσματά του, χωμένα μέχρι τον λαιμό στον τάφο, συνεχίζουν να ζουν, να μιλούν, να ασχολούνται με τις καθημερινές ασήμαντες ασχολίες τους και να ελπίζουν μέσα σε μία βασανιστική και αέναη… αναμονή. Ο λόγος τους σαρκαστικός και κωμικός φέρνει γέλια και δάκρυα, αφήνοντας μία πίκρα στον λαιμό.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Το κείμενο του Μπέκετ ούτε λίγο ούτε πολύ γίνεται το μανιφέστο του απόλυτου σήμερα.

Ναι, θα γελάσουμε με τους προβληματισμούς της Ουίννυ. Καθώς η Πέγκυ Σταθακοπούλου βλέπει τον εαυτό της μέσα από τον καθρέφτη, αντικρίζουμε και μείς τη μοναξιά μας. Καθώς ο Δημήτρης Νικολόπουλος διαβάζει τις νεκρολογίες σε μια εφημερίδα του προηγούμενου αιώνα κάνουμε και ‘μείς έναν απολογισμό των δικών μας απωλειών. Καθώς η Πέγκυ Σταθακοπούλου μετράει και ελέγχει τα σάπια δόντια της αναγνωρίζουμε και μείς τη δική μας φθορά και σαπίλα. Ο πόθος των δύο προσώπων να συν-υπάρξουν, να συν-ομιλήσουν, να συν-εννοηθούν, να συν-κρατηθούν στη ζωή, αποδεικνύει πόσο απαραίτητο είναι το πρώτο συνθετικό «συν-» και πόσο ανάγκη έχει το άμοιρο ανθρώπινο ον να υπάρξει «μαζί». Είναι ίσως η μόνη εποχή που τον πρώτο ρόλο δεν παίζουν τα ρήματα, τα ουσιαστικά ή τα επίθετα, ή έστω οι εγωιστικές αντωνυμίες, αλλά αυτά τα επουσιώδη επιρρήματα.

-Νίκος Καμτσής

Συντελεστές

Κείμενο: Σάμιουελ Μπέκετ
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νίκος Καμτσής
Σκηνικά – Κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Φωτισμοί – βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Ζέρβας
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Προβολές: Γιώργος Αλεξίου
Επικοινωνία – δημόσιες σχέσεις: Ράνια Παπαδοπούλου
Παραγωγή: Θέατρο Τόπος ΑΛΛΟύ
Ερμηνεύουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Δημήτρης Νικολόπουλος

Διάρκεια: 70 λεπτά