Σαράντα συνεχόμενα χρόνια στο τραγούδι συμπληρώνει φέτος ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και θα το γιορτάσει με μια μεγάλη αναδρομική συναυλία, την Τετάρτη 26 Ιουνίου στο Παγκρήτιο Στάδιο στις 21:30 το βράδυ.
Μια μεγάλη γιορτή απροσδιόριστης διάρκειας που θα συνοψίσει τις σημαντικότερες στιγμές μιας μουσικής πορείας που ελάχιστοι έχουν καταφέρει. Μια σαραντάχρονη διαδρομή γεμάτη σημαντικές στιγμές, χιλιάδες πωλήσεις δίσκων, σπουδαίες συνεργασίες, άπειρες συναυλίες, πολλή συγκίνηση.
Η φωνή του μα και τα τραγούδια που ερμήνευσε ο Βασιλης με τον μοναδικό εκρηκτικό του τρόπο, με πάθος ένταση ακρίβεια και λυρικότητα, μα και με εκπληκτική ευαισθησία, εκτός του ότι σημάδεψαν τόσο διαφορετικές γενιές ακροατών, συνδέθηκαν κατ΄ ευθείαν με τις αισθήσεις μας, τις πνευματικές μεταπλάσεις μας, τις νοσταλγίες μας, με τα γεγονότα του παρελθόντος μα και του καιρού μας. Κυρίως όμως συνδέθηκε με τα χρόνια της αθωότητας, της αγνότητας, και με τα μεγάλα παιδικά όνειρα μας. Ο Βασίλης, ο αιώνιος έφηβος… Η συναυλία στο Παγκρήτιο Στάδιο θα έχει έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα, όχι μόνο λόγο των τραγουδιών που θα ακουστούν μα και με την προβολή σπάνιου οπτικού υλικού από την σαραντάχρονη πορεία του Βασίλη.
Σα να μην είχαμε ποτέ μεγαλώσει, θα θυμηθούμε και θα νοσταλγήσουμε όλα αυτά που θελήσαμε μα μετά τα ξεχάσαμε μέσα από τις πραγματικές ιστορίες και τις τρυφερές διηγήσεις των τραγουδιών που έγραψαν για τον Βασίλη οι σπουδαιότεροι συνθέτες, ποιητές, και στιχουργοί που γέννησε αυτός ο τόπος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ως κληρονόμοι τους θα ταξιδέψουμε στο χρόνο. Από τον Μίκη Θεοδωράκη στον Μάνο Λοίζο. Από εκεί στον Θάνο Μικρούτσικο και τον Γιώργο Τσαγκάρη μα και στα νέα παιδιά που έγραψαν για τον δίσκο «Αφετηρία». Θα νιώσουμε την αθωότητα μας μέσα από την μελοποιημένη ποίηση του Λειβαδίτη και του Καρυωτάκη. Του Καββαδία, του Τριπολίτη μα και του Γιάννη Νεγρεπόντη. Του Άλκη Αλκαίου και του Οδυσσέα Ιωάννου. Του Νικόλα Άσιμου μα και του Σταμάτη Μεσημέρι. Τραγούδια που σαν τα παραμύθια δεν έχουν καμία ηλικία καμία προσωρινότητα. Αντίθετα είναι γέφυρες μεταξύ διαφορετικών γενεών. Από τα τραγούδια της «εξορίας» του Θεοδωράκη στο «φοβάμαι». Από το «Κι αν είμαι Ροκ» του Λοΐζου στα «έφηβα γεράκια» του Μικρούτσικου. Από το «Φυσάει» του Λειβαδίτη στο «Ποντίκι και τον Αετό» του Ιωάννου.
Τραγούδια που επανέρχονται διαχρονικά, κυκλικά με δραματική επικαιρότητα, και φορτωμένα μνήμες που χαράχτηκαν μέσα στον καθένα μας. Αυτή η συνέπεια και η ειλικρίνεια είναι που χάρισαν στον Βασίλη αυτή τη σημαντική πορεία, επιλέγοντας πάντα να είναι αιχμηρός στον λόγο του και πολιτικά τοποθετημένος, οδήγησαν στη φετινή γιορτή των σαράντα χρόνων στο τραγούδι.
