Ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας διασκευάζεται πρώτη φορά για το θέατρο μέσα από μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά. Μια παράσταση για τους ενήλικες, τους εφήβους και για όλη την οικογένεια.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Ζητιάνος του Καρκαβίτσα αναφερόμενος στην εποχή της προσάρτησης της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος (1881) σκιαγραφεί την κατάσταση ενός χωριού του θεσσαλικού κάμπου και των κατοίκων του, οι οποίοι κυριαρχημένοι από ταπεινά ένστικτα, από παγανιστικές δοξασίες, φτώχεια και αμάθεια, γίνονται υποχείρια ενός δαιμόνιου επαγγελματία Επαίτη, ο οποίος τους οδηγεί προς την καταστροφή. Με αυτόν τον τρόπο ο Καρκαβίτσας προβάλλει τη φθορά του παλιού μεσαιωνικού κόσμου, στον οποίο επικρατούσαν οι δόλιοι, οι επιτήδειοι και οι ισχυροί, προτείνοντας τελικά μέσα από την απόλυτη επικράτηση του κακού, το αντίθετό της, δηλαδή την εξέλιξη, την μόρφωση, την πνευματικότητα, την κυριαρχία των θετικών ενστίκτων έναντι των αρχέγονων ηθών, τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, και εν τέλει την επίμοχθη αντίσταση στο πιο ισχυρό.
Υπόθεση
Στο Νυχτερέμι, ένα χωριό κοντά στις εκβολές του Πηνειού, ενώ οι κάτοικοί του βρίσκονται στα δικαστήρια με τον μπέη της περιοχής, στην προσπάθειά τους να ξεκαθαρίσουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του χωριού, με την κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρουν να νικήσουν και να θεωρηθούν τα κτήματα δικά τους και όχι του μπέη, φτάνει ένας ζητιάνος μαζί με το δεκαπεντάχρονο ζητιανόπουλό του.
Το κύριο πρόσωπο του μυθιστορήματος, ο ζητιάνος ονόματι Τζιριτόκωστας, αφού ξυλοφορτωθεί από τον τελωνοφύλακα Βαλαχά, θα προκαλέσει τη συμπόνια των κατοίκων που θα του προσφέρουν φιλοξενία και τροφή. Την επόμενη μέρα, ο ζητιάνος θα προκαλέσει το ενδιαφέρον των γυναικών του χωριού, με τα «θαυματουργά βοτάνια» του, και θα κατορθώσει να πουλήσει, το «αγαπόχορτο», το «σερνικοβότανο» και άλλα βοτάνια, καθώς και υλικά για ξόρκια και για μαγικά, παίρνοντας σε αντάλλαγμα ό,τι πιο ακριβό έβλεπε ότι είχε το κάθε σπίτι, που θα το μεταπουλούσε και θα γέμιζε με χρυσές λίρες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αδιάφορος και ασυγκίνητος για τη μοίρα και την τύχη αυτών των γυναικών θα δώσει βοτάνια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν και στο θάνατο, ενώ θα καθοδηγήσει επιδέξια όλο το χωριό, άντρες και γυναίκες να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του· να εκδικηθεί δηλαδή το ξύλο που έφαγε από τον τελωνοφύλακα και παίζοντας με την αμάθεια και τη δεισιδαιμονία τους, να τους καθοδηγήσει να βάλουν φωτιά στο σπίτι που μένει για να τον κάψουν ζωντανό. Τέλος, θα βάλουν φωτιά και στο μεγάλο σπίτι του μπέη, οπότε παρεμβαίνουν οι ελληνικές Αρχές και οι Τούρκοι αφέντες της περιοχής, οδηγώντας όλους τους άντρες στη φυλακή της Λάρισας.
Η παράσταση
Στην παράσταση της ομάδας Anima η ιστορία ξετυλίγεται από την πλευρά των γυναικών της ιστορίας, οι οποίες ακόμα πιο εγκλωβισμένες στην ανδροκρατούμενη κοινωνία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, επηρεασμένου βαθιά από την οθωμανική κοινωνική δομή, στέκουν ανήμπορες να αντισταθούν και να προφυλάξουν τα παιδιά τους, τους εαυτούς τους και τους άντρες που κάνουν κουμάντο, από το επερχόμενο κακό που φέρει επιδέξια μαζί του ο άντρας Ζητιάνος. Έτσι βλέπουμε στην αρχή της ιστορίας τις γυναίκες πεθαμένες πια, στο μεταίχμιο του άλλου κόσμου, να επιστρέφουν πίσω στον τόπο τους για να ξαναζήσουν την ιστορία τους, να την διηγηθούν και να καταλάβουν… Μέσα μια σύγχρονη εικαστική αναπαράστση αναλαμβάνουν διάφορους ρόλους, στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τόσο τη δική τους πλευρά όσο και την πλευρά των αντρών της ιστορίας.
Συντελεστές
Διασκευή: Κική Κουβαρά
Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Σκηνογραφία-Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Χορογραφίες-επιμέλεια κίνησης: Άννα Απέργη
Επιμέλεια φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής
Κατασκευή σκηνικού-μάσκες: Περικλής Πραβήτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Δενδρινού
Κλαρίνο-Ντουντουκ: Γιώργος Δούσος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Μπιλάλη, Μαρία Καρακίτσου, Λευτέρης Παπακώστας, Γιώτα Τσιότσκα.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η ομάδα Anima μετά την περσινή επιτυχία της με την παράσταση «Έξοδος» και την υποψηφιότητά της για το βραβείο Κάρολος Κουν, φέτος δουλεύει πάνω στο σπουδαίο κείμενο του Α. Καρκαβίτσα «Ο Ζητιάνος», το οποίο έχει ως πρωταγωνιστή έναν Έλληνα ζητιάνο, τον Τζιριτόκωστα. Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα λογοτεχνικά πρόσωπα της Ελλάδας, μέχρι την εμφάνιση του Αλέξη Ζορμπά, του Καζαντζάκη. Η ιστορία του ζητιάνου είναι ιδιαίτερα επίκαιρη γιατί αναφέρεται σε μια εποχή ιδιαίτερων ανακατατάξεων, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών παρουσιάζοντας αναλογίες με τη σημερινή κρίσιμη κατάσταση που βιώνουμε. Η ιστορία διαδραματίζεται την περίοδο της προσάρτησης της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1881 και της δημιουργίας των νέων συνόρων του Ελληνικού κράτους.
Αυτά τα χρόνια αλλά και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν το σημαντικότερο ζήτημα ήταν η διάδοχη κατάσταση των περιουσιών των Τούρκων που αποχωρούσαν πλέον από τη Θεσσαλία και πουλούσαν την περιουσία τους στους λίγους πλούσιους Έλληνες, με αποτέλεσμα οι φτωχοί κολίγοι, που μέχρι τότε ζούσαν καλλιεργώντας τη γη, να χάνουν τώρα και τα λίγα προνόμια που είχαν. Η ανακατάταξη του πλούτου ακολουθεί πάντα ένα μεγάλο πόλεμο και πάντα εις βάρος των αδυνάτων. Κάτι που ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την αμάθεια, την έλλειψη μόρφωσης και τις προλήψεις, καθιστώντας τον άνθρωπο έρμαιο και αντικείμενο εκμετάλλευσης κάθε πανούργου, επιτήδειου και ισχυρού.
Αυτό λοιπόν που καθιστά την ιστορία αυτή επίκαιρη, παρά τις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις του ανθρώπου, είναι η ‘εν δυνάμει’ βούλησή του να αντιστέκεται στο κακό, σε αυτό που θέλει να τον αφομοιώσει, να τον καταστρέψει, να τον εξαφανίσει; εξετάσεις που οι Έλληνες ως λαός έχουν στα γονίδιά τους να δίνουν πολύ συχνά και άλλοτε να χάνουν, άλλοτε να κερδίζουν, πάντα όμως να αγωνίζονται για να το επιτύχουν.
Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Ομάδα Anima
Η Ομάδα Anima δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στο χώρο του θεάτρου. Με σκηνοθέτη και κύριο εκπρόσωπο την Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη καθώς και μια ομάδα μόνιμων ηθοποιών και συντελεστών, πειραματίζεται γύρω από σύγχρονες θεατρικές φόρμες αφήγησης. Το ενδιαφέρον της ομάδας στρέφεται γύρω από την ιδέα του πως μπορεί να παρουσιαστεί ένα κλασσικό κείμενο ώστε να αφορά το σήμερα. Ο πειραματισμός έγκειται τόσο στο κομμάτι της φόρμας, δηλαδή της όψης της παράστασης όσο και στην υποκριτική μέθοδο. Η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία δουλεύει η ομάδα είναι μια μεταμπρεχτική προσέγγιση των κειμένων. Μέσα από την ουσιαστική χρήση της μουσικής ως παρτενέρ των ηθοποιών, την κίνηση και την σωματοποιημένη έκφραση των ρόλων, προσεγγίζεται η υποκριτική.