Το μυθιστόρημα «Οδυσσέας Πολυχρονιάδης – Αναμνήσεις ενός Έλληνα από το Ζαγόρι», μεταφράζεται κι εκδίδεται στα ελληνικά, για πρώτη φορά, 150 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή του στην ρωσική γλώσσα.
Το δίτομο έργο, που διαδραματίζεται το 1862-1863, αναφέρεται σε έναν χρόνο από τη ζωή του νεαρού Ζαγοριανού Οδυσσέα Πολυχρονιάδη και τη σταδιακή ενηλικίωσή του στα Γιάννενα. Οι δύο τόμοι περιλαμβάνουν πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή, τα τοπωνύμια και τον λαϊκό πολιτισμό του Ζαγορίου, αποτέλεσμα όχι μόνο της έρευνας του Κονσταντίν Λεόντιεφ, αλλά και των προσωπικών βιωμάτων του.
[…] Αν και η γενιά μας είναι όλη από το Ζαγόρι της Ηπείρου, ωστόσο τα πρώτα παιδικά μου χρόνια κύλησαν στον Δούναβη, στο σπίτι του πατέρα μου, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση του Ζαγορίου, έκανε τότε εμπόριο στα ξένα. Από τις όχθες του Δούναβη επέστρεψα στην πατρίδα μου, την Ήπειρο, δεκατριών χρονών, το 1856. Ως τα δεκαεπτά μου έζησα με τους γονείς μου στο Ζαγόρι και πήγαινα στο σχολείο του χωριού μας, και μετά ο πατέρας με πήγε στα Γιάννενα για να φοιτήσω εκεί στο Γυμνάσιο […]
[…] Εμείς οι Ζαγοριανοί δεν μπορούμε να ζούμε τόσο σκληρά και ανέμελα όπως ζει ο Σουλιώτης. Ναι! Δεν είμαστε ήρωες, δεν είμαστε θαλασσοπόροι, δεν είμαστε γεωργοί, δεν είμαστε βοσκοί. Είμαστε όμως οι Ζαγοριανοί της Ηπείρου, φίλε μου! Να τι είμαστε! Κι είμαστε παντού. Παντού είναι το όνομά μας, παντού είναι το εύστροφο μυαλό μας, ή αν θέλεις, ακόμη και η πονηριά μας, παντού είναι ο ελληνικός πατριωτισμός μας, και ο ακλόνητος και ο επαμφοτερίζων, παντού είναι το ζαγοριανό μας καλό και παντού είναι το ζαγοριανό μας κακό! Παντού διδάσκουμε και παντού διδασκόμαστε, παντού θεραπεύουμε, παντού εμπορευόμαστε, γράφουμε, χτίζουμε, πλουτίζουμε. Δωρίζουμε χρήματα για εκκλησίες και σχολεία ελληνικά, για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην ελεύθερη Ελλάδα, για τον ξεσηκωμό […]
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κονσταντίν Λεόντιεφ:
Ο Κονσταντίν Λεόντιεφ (25 Ιανουαρίου 1831 – 24 Νοεμβρίου 1891) ήταν Ρώσος φιλόσοφος, πολέμιος των επιρροών της Δύσης και υποστηρικτής των στενότερων πολιτιστικών δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Ανατολής, ιδιαίτερα της Κίνας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κτήμα του πατέρα του στο Κουντίνοβο, στο κυβερνείο της Καλούγκα. Ο πατέρας του, ένας ευγενής Ρώσος, ήταν αξιωματικός του στρατού, αλλά απολύθηκε λόγω «ανυπότακτης συμπεριφοράς». Ο Κονσταντίν Λεόντιεφ τελείωσε την Ιατρική σχολή στη Μόσχα και υπηρέτησε ως γιατρός στον Κριμαϊκό πόλεμο. Το 1861, στη Θεοδοσία της Κριμαίας «έκλεψε» την κόρη ενός Έλληνα εμπόρου, την οποία και νυμφεύτηκε. Αργότερα υπηρέτησε ως Ρώσος πρόξενος στο ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στην «ελληνική Ανατολή» – στην Κρήτη, στην Ήπειρο και στη Θεσσαλονίκη, μέρη που δεν ήταν τότε ελληνικά, καθώς και στην Αδριανούπολη, στην παραδουνάβια Τούλτσα και στην Κωνσταντινούπολη, αφιερώνοντας τον ελεύθερο χρόνο του στη συγγραφή μυθιστορημάτων. Το καλοκαίρι του 1871 αρρώστησε από χολέρα και δυσεντερία και, αφού προσευχήθηκε στην Παναγία και της υποσχέθηκε να γίνει μοναχός, θεραπεύτηκε. Αργότερα, το ίδιο φθινόπωρο, εγκαταστάθηκε στο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Όρους. Το 1880, μετακινήθηκε στην Επιτροπή λογοκρισίας στη Μόσχα, όπου δημοσίευσε αρκετές αναλύσεις των μυθιστορημάτων του Λέοντα Τολστόι. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Λεόντιεφ έχασε την πίστη του στην ικανότητα της Ρωσίας να δημιουργήσει έναν νέο, ιδιαίτερο πολιτιστικό τύπο. Προέβλεψε ότι η Γερμανία θα γινόταν αρκετά ισχυρή ώστε να διεξαγάγει ακόμη και δύο πολέμους εναντίον της Ρωσίας και ότι και η Κίνα θα απειλούσε τελικά την ισχύ της πατρίδας του. Πέθανε ως μοναχός στις 24 Νοεμβρίου 1891 στο Sergiyev Posad από πνευμονία.
