Εκκινώντας από το ερώτημα “Οι δίκες του Μπελογιάννη και των συντρόφων του 63 χρόνια μετά. Γιατί συνεχίζουν να μας απασχολούν;” την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025, μετά την παράσταση «Εντολή» θα ακολουθήσει συζήτηση με τον καθηγητή Γιώργο Μαργαρίτη, τον καθηγητή Σπύρο Σακελλαρόπουλο και τη σκηνοθέτιδα της παράστασης Νάντια Δαλκυριάδου. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Κώστας Ζήσης.

Η Νάντια Δαλκυριάδου σε συνέντευξη που είχε δώσει στο CultureNow είχε δηλώσει: «Πιστεύω ότι η τέχνη εν γένει μπορεί να καταπιάνεται με ιστορικά γεγονότα, να περιλαμβάνει στοιχεία, πρόσωπα και πληροφορίες, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι η πηγή για να μάθει κάποιος την ιστορία – θα ήταν λάθος να φορτώσουμε τόσο μεγάλη ευθύνη σε ένα έργο τέχνης. Είναι μια αφορμή για να ψάξει κανείς παρακάτω, για να ανοίξει μια συζήτηση. Προσωπικά, παίρνω πολλή δύναμη όταν κάποιος μου λέει ότι μετα την παράσταση συζήτησε για τον Μπελογιάννη και την εποχή του, ότι έψαξε, ότι αναζήτησε πληροφορίες ή ότι συνέδεσε εικόνες, γνώμες και πληροφορίες. Η θεατρική τέχνη μπορεί να δίνει αφορμές για να “ανάβει” η κουβέντα, από ‘κει και πέρα η επιστήμη της Ιστορίας θα δώσει τις απαντήσεις».

Εκδήλωση / Συζήτηση: “Οι δίκες του Μπελογιάννη και των συντρόφων του 63 χρόνια μετά. Γιατί συνεχίζουν να μας απασχολούν;”

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025 μετά το τέλος της παράστασης «ΕΝΤΟΛΗ» της Δ. Σωτηρίου στο Θέατρο Noūs – Creative space
Ώρα έναρξης παράστασης: 20.15
Για τη συγκεκριμένη ημερομηνία ισχύει ειδική τιμή προσφοράς εισιτηρίου 10€

Πληροφορίες για τους ομιλητές

Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι Καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας. Δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (1985-2004). Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και έντονη δημοσιογραφική δραστηριότητα.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Ο Σπύρος Σακελλαρόπουλος έχει πραγματοποιήσει βασικές σπουδές στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1989) και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris VIII (DEA στην Πολιτική Κοινωνιολογία, 1992 και PhD στην Πολιτική Κοινωνιολογία 1995). Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου στο γνωστικό αντικείμενο Κράτος και Πολιτική Θεωρία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στρέφονται στη θεωρία του Κράτους, στη μελέτη της νεοελληνικής και κυπριακής κοινωνίας και στη θεωρία της ανάπτυξης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Πάνω στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα ισπανικά και στα ιταλικά. Είναι συγγραφέας του βιβλίου “Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα. Πλήρη πρακτικά και ιστορικό των δικών Μπελογιάννη-Τα σήματα Βαβούδη”.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου βασίζεται σε αυτοβιογραφικό υλικό και έχει ως κεντρικό θέμα τη σύλληψη, τις δύο δίκες και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη με την κατηγορία της κατασκοπείας. H ιστορία ξεκινά όταν η Διδώ Σωτηρίου μέσα σε συνθήκες παρανομίας έρχεται σε επαφή με τον Μπελογιάννη με τον οποίο διατηρεί σχέση η αδερφή της Έλλη Παππά. Γρήγορα όμως η Διδώ Σωτηρίου παραμερίζει τη μυθιστορηματική αφήγηση και προχωράει στην δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης, με πρακτικά, επιστολές και άρθρα εφημερίδων της εποχής.

Έξι αυτόπτες μάρτυρες της ιστορίας μας μεταφέρουν από τις ανέμελες κουβέντες και τις πολιτικές διαφωνίες ως τις υπόγειες φυλακές, τους δρόμους της Αθήνας, τις αίθουσες δικαστηρίων και τις εκτελέσεις.

250.000 γραπτά μηνύματα, τηλεγραφήματα και επιστολές, μέσα σε μια εβδομάδα απ’ όλο τον κόσμο για να αποτραπεί η εκτέλεση του “ανθρώπου με το γαρύφαλλο”. Του ανθρώπου που “δεν θυσίασε τίποτα από την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…”.

“Το χαμόγελο σου Νίκο Μπελογιάννη δε θα μπορέσει κανείς να μας το πάρει πίσω. Δεν ήσουν ένας άνθρωπος, μα μια γενιά. Ένα κίνημα που νίκησε την ήττα του.”

Photo Credit: Agapi Kalogianni

Διαβάστε επίσης:

Εντολή, της Διδώς Σωτηρίου από τη Νάντια Δαλκυριάδου στο Θέατρο Noūs
Νάντια Δαλκυριάδου: Η θεατρική τέχνη δεν είναι ιστορική πηγή – αλλά μπορεί να δίνει αφορμές για να “ανάβει” η κουβέντα