Οι δύο φίλες και η υπόθεση φαρμακείας – Άλφρεντ Ντέμπλιν

Βερολίνο, 1923. Η δίκη για μια υπόθεση φαρμακείας πολύ γρήγορα τράβηξε τα φώτα του Τύπου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η 22χρονη Έλλη κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άντρα της με αρσενικό. Επιπλέον, ύποπτη θεωρείται για απόπειρα δολοφονίας του άντρα της, αλλά και για συνέργεια στη δολοφονία του συζύγου της Έλλης, η φίλη της, Μαργκαρέτε.

Η όμορφη ξανθιά Έλλη ζει ήδη δύο χρόνια στο Βερολίνο όταν παντρεύεται με τον ξυλουργό Λινκ, ο οποίος στην αρχή μοιάζει διαφορετικός από όσους είχε γνωρίσει μέχρι τότε, αλλά σύντομα αποδεικνύεται εξαιρετικά βίαιος. Την κακοποιεί συστηματικά. Η Έλλη καταφεύγει στο πατρικό της, σπρωγμένη όμως από τους γονείς της ξαναγυρίζει κοντά του, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο λάθος: ο άντρας της γίνεται όλο και πιο βίαιος, η συμπεριφορά του όλο και πιο αποκλίνουσα. Στο μεταξύ η Έλλη γνωρίζει τη Μαργκαρέτε, συνδέονται φιλικά, νιώθουν να τις ενώνει η ίδια μοίρα, στην πραγματικότητα βρίσκουν καταφύγιο η μία στην άλλη, αποφασίζοντας τελικά να δολοφονήσουν τους άντρες τους με αρσενικό.

Μια νεαρή γυναίκα δολοφονεί τον άντρα της με τη βοήθεια της φίλης της. Τι ήταν αυτό που την ώθησε σε μια τέτοια πράξη; Ποια ήταν τα κίνητρα για μια τέτοια απόφαση; Ο Ντέμπλιν αφηγείται με παραστατικότητα ένα από τα πιο γνωστά εγκλήματα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μετατρέποντας συγχρόνως τη θρυλική ιστορία της φαρμακείας σε ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό κείμενο.
Η αριστοτεχνική σύνθεση μυθοπλασίας και πραγματικότητας, η αντικειμενική έκθεση των γεγονότων και η δραματική περιγραφή, κυρίως όμως η αφηγηματική ανατροπή κάθε απόλυτης δικαστικής απόφασης καθιστούν το αφήγημα του Γερμανού συγγραφέα-ψυχιάτρου Άλφρεντ Ντέμπλιν ένα πραγματικό υπόδειγμα αστυνομικής λογοτεχνίας, του οποίου η θεματική και αισθητική επικαιρότητα παραμένει αναλλοίωτη.

Ο Άλφρεντ Ντέμπλιν γεννήθηκε στο Στετίνο το 1878 από γονείς εβραίους. Μεγάλωσε στο Βερολίνο όπου σπούδασε ιατρική και δούλεψε ως γιατρός -ψυχίατρος- μέχρι το 1933, χρονιά που τα βιβλία του κάηκαν κι ο ίδιος κατέφυγε αρχικά στη Ζυρίχη και αργότερα στο Παρίσι. Το 1936 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Το 1940 κατέφυγε στην Αμερική, όπου έγινε καθολικός. Μετά το τέλος του πολέμου γύρισε στην Ευρώπη. Πέθανε το 1957 στο Εμετίγκεν. Δημοσίευσε κυρίως μυθιστορήματα (“Βαλενστάιν”, “Δε θα δοθεί συγγνώμη”, “Άμλετ” κ.ά.), ποιήματα, θεατρικές κριτικές, δοκίμια, καθώς και μια συλλογή από πολιτικά άρθρα που έγραψε για την εφημερίδα “Neue Rundschau”.

Διαβάστε επίσης την κριτική του βιβλίου από τον Γιάννη Αντωνιάδη, ΕΔΩ.