Στο βιβλίο της «Όταν μίλησε ο χρόνος» η πολυγραφότατη επιστήμονας, Έφη Σαπουνά – Σακελλαράκη, καταθέτει το χρονικό της κοινής της ζωής με τον αρχαιολόγο Γιάννη Σακελλαράκη, τη σχέση τους και ταυτόχρονα την κοινή τους πορεία μέσα στο χρόνο, στον αγώνα για την απομάκρυνση της σκόνης που αφήνει στο πέρασμά του, στην αρχαιολογική και επιστημονική τους κοινή διαδρομή.
Ιστορική μαρτυρία
Το βιβλίο αποτελεί μια ιστορική μαρτυρία, καθώς καταγράφει τόσο τις προσωπικές σχέσεις του ζευγαριού με μεγάλες μορφές της εποχής που σημάδεψαν την Ιστορία αυτού του τόπου και όχι μόνο, όσο και τις ανασκαφές τους, τις επιστημονικές τους δημοσιεύσεις, τα συνέδρια στα οποία συμμετείχαν, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, τις δημοσιεύσεις στις οποίες προβήκαν, τις σχέσεις τους με την υπόλοιπη αρχαιολογική κοινότητα, τις χαρές και τις λύπες, τις απογοητεύσεις και τις επιτυχίες που σηματοδότησαν την πορεία και το έργο τους.
Από τον Πειραιά στη Ζάκρο, τις Αρχάνες και τη Ζώμινθο ένας ολόκληρος κόσμος ξεδιπλώνεται χάρη στη μυθιστορηματική αφήγηση της συγγραφέα και ολόκληρη η εποχή ανασυστήνεται. Ο αναγνώστης διαβάζει παράλληλα τα ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά και κοινωνικά γεγονότα, τα οποία σημάδεψαν τον τόπο. Γίνεται μάρτυρας του τρόπου σκέψης, ζωής και νοοτροπίας που καθόρισε τις συμπεριφορές των ανθρώπων της εποχής. Ενσωματωμένος στην εποχή της αφήγησης βιώνει μια ιστορική αναδρομή δυο ακαταπόνητων εργατών του πνεύματος, δυο εραστών της αρχαιολογικής σκαπάνης και της έρευνας.
Η συγγραφέας καταθέτει μια προσωπική εξομολόγηση για τη γεμάτη πάθος και αγωνία συνοδοιπορία των δυο επιστημόνων, ζωντανεύοντας την κοινωνική, καλλιτεχνική, επιστημονική και πολιτισμική κοινωνία της Ελλάδας με ευθυβολία και αναδεικνύοντας μια ολόκληρη εποχή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η αρχαιολογική σκαπάνη στην Κρήτη
Μια αφήγηση που διαπερνά τη ζωή της συγγραφέα πριν, κατά τη διάρκεια του κοινού βίου της με τον Γιάννη Σακελλαράκη και μετά. Σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου οι αρχαιολογικές επιτυχίες της επιστημονικής τους μαρτυρίες. Οι Αρχάνες, η επαφή με την κρητική γη και φιλοξενία, τα γλέντια και οι μεγάλες χαρές, η πολλή δουλειά και ο τρόπος του βίου που αλλάζει και γίνεται ασκητικός. Η σχέση των Ελλήνων με τις αρχαιότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιστατικό που περιγράφει για την απαγωγή του Συμπλέγματος του Ηρακλή, το οποίο χρειάστηκε κυριολεκτικά να απαγάγουν, να μεταφέρουν και να φυλάξουν στην Ερέτρια για να το γλιτώσουν από τον περιορισμό που του επέβαλλε ο άνθρωπος που το είχε βρει.
Διαμάχες στους χώρους της αρχαιολογίας
Αλλά και οι πρώτες διαμάχες με τους ανθρώπους του χώρου. Η μάχη για την κατάκτηση της πανεπιστημιακής έδρας. Ο «πόλεμος» που αρχίζει μετά τις πρώτες επιτυχίες του Γιάννη Σακελλαράκη, όπως γράφει η συγγραφέας με μια ενδόμυχη πίκρα. Και αλλού σημειώνει: «Παρέα με Έλληνες αρχαιολόγους δεν κάναμε πολλή, εκτός από επιστημονικές συνεργασίες. Στην Αθήνα είχαν δημιουργηθεί τα χρόνια που λείπαμε διάφορες κλίκες, στις οποίες δεν θελήσαμε να εμπλακούμε». Δείγματα όλα μιας ελληνικής νοοτροπίας, γνωστής σε όλους και προπαντός διαχρονική.
Ένα βιβλίο εξαιρετικά πλούσιο σε λεπτομέρειες που παρουσιάζει με ανάγλυφο τρόπο τη μαρτυρία της επιστημονικής αγωνίας που διαπότισε τη ζωή και το έργο δυο κορυφαίων αρχαιολόγων.
Διαβάστε επίσης:
Όταν μίλησε ο χρόνος – Έφη Σαπουνά Σακελλαράκη