Οι ευτυχισμένες οικογένειες της λογοτεχνίας

Διασχίζει κανείς την επικράτεια του μύθου και στους δρόμους της συναντά τις μεγάλες λογοτεχνικές οικογένειες από εκείνη της Αντιγόνης και του Αγαμέμνονα, της Μήδειας και του Άμλετ, της Άννας Καρένινα και των αδελφών Καραμάζοφ. Τι κάνει τόσο εκρηκτικό αυτό το μείγμα οικογενειακής ιστορίας που ανασαλεύουν διαρκώς οι μεγάλοι δραματουργοί και οι μυθιστοριογράφοι; Το ίδιο το αίμα που κυλά στις φλέβες μας. Το αίμα που όταν χύνεται σημαίνει έγκλημα, όταν πάλλεται σημαίνει έρωτα, το αίμα που έχει μνήμη και μας ενώνει ή μας χωρίζει. Κι είναι οι δεσμοί του αίματος που υπερβαίνουν κάθε έριδα ή διαμάχη, μίσος ή προδοσία, αναδεικνύοντας το μέγα μυστήριο της ζωής. Απομένει να δούμε αν όλες αυτές οι οικογένειες της λογοτεχνίας είναι ή όχι ευτυχισμένες. Αναρωτιέμαι όμως ειλικρινά αν αυτό έχει, εντέλει, κάποια σημασία.