Στην ειρωνική κωμωδία Οι φυσικοί ο Ντύρρενματτ καταπιάνεται –με το γνωστό μαύρο χιούμορ του– με τον παραλογισμό του καιρού του. Εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η επιστήμη αφενός για την ανθρωπότητα και αφετέρου για τους ίδιους τους επιστήμονες. Οι συνέπειες αυτές τον τρομάζουν, ωστόσο η αγωνία του κρύβεται εντέχνως πίσω από τη σάτιρα της επιστημονικής και πολιτικής δύναμης. Ο Α. Μινωτής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Το Βήμα τον Μάρτιο του 1963 –πέντε μέρες προτού ανέβουν οι Φυσικοί στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του ιδίου– είχε πει ότι ο Ντύρρενματτ με τους Φυσικούς «γελοιοποιεί την ανθρωπότητα για να τη συνεφέρει».
Σε πρώτο επίπεδο, το έργο πραγματεύεται το ζήτημα της ευθύνης του επιστήμονα· κατ’ ουσίαν, όμως, αφορά όλους τους τομείς της συλλογικής ζωής. Ο Ντύρρενματτ ανάγει το εν λόγω ζήτημα σε πρόβλημα συλλογικό, υποστηρίζοντας μάλιστα πως τέτοιου είδους προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνον από όλους τους ανθρώπους μαζί – οι μεμονωμένες ατομικές προσπάθειες επίλυσής τους είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Βέβαια, η συλλογική δράση προϋποθέτει την ύπαρξη μιας κάποιας ελπίδας, και ακριβώς αυτή αποτελεί το θεμέλιο των Φυσικών. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξή του, οι Φυσικοί είναι ακριβώς το θέατρο της αδικαιολόγητης προσδοκίας, της παράλογης, ακατανίκητης ελπίδας.
Οι Φυσικοί είναι ένας ακόμη τίτλος του μεγάλου Ελβετού που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των εκδόσεων Ροές. Αν και πρόκειται για έργο γραμμένο το 1962, παραμένει ένα άκρως επίκαιρο κείμενο που δεν προσφέρει έτοιμες απαντήσεις, παρά μας εμπλέκει σε ένα παιχνίδι σκέψης. Ο Ντύρρενματτ μας τοποθετεί, τελικά, όχι απέναντι στους ήρωές του, αλλά απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό – το έργο δεν είναι παρά ένας καθρέφτης.
Η έκδοση, πέρα από την εισαγωγή και το επίμετρο, περιλαμβάνει πρόλογο του (πρόωρα χαμένου) πανεπιστημιακού Επαμεινώνδα Βαμπούλη, πλήρη εργογραφία του, πλήρη παραστασιογραφία των Φυσικών (για Ελλάδα και Κύπρο), καθώς και φωτογραφικό υλικό από παραγωγές του έργου.
