Το εγχειρίδιο «Οι Κόσμοι της Γλώσσας – Οι Γλώσσες του Κόσμου» του συγγραφέα Αλέξη Καρπούζου, αποτελεί μια πολυπρισματική διερεύνηση του γλωσσικού φαινομένου, πάντα, όμως, με την εποπτεία του φιλοσοφικού στοχασμού. Γίνεται επέκταση και σε μεταφυσικούς, γνωσιοθεωρητικούς, κοινωνικο-θεωρητικούς και επιστημονικούς προβληματισμούς, οι οποίοι, διασυνδέονται παραδειγματικά – συνειρμικά με τη φιλοσοφία και τη ψυχολογία της γλώσσας και τους στοχαστές που τη μελετούν. Επιλέχθηκε η αποσπασματική και σχετικιστική μεθοδολογία στην προσέγγιση του γλωσσικού φαινομένου. Οι πολλαπλές προοπτικές θεώρησης της γλώσσας δεν αποκαλύπτουν τη γλώσσα στην ολότητά της. Και αυτό γιατί η γλώσσα είναι το σύνολο όλων των προοπτικών, το οποίο, παραμένει, αντιληπτικά και γνωστικά απροσπέλαστο.
Επίσης, ένας άλλος στόχος ο οποίος, πειραματικά, δοκιμάζεται είναι ο “διάλογος” κοινωνικών-ανθρωπιστικών και φυσικο-μαθηματικών επιστημών, η γεφύρωση, δηλαδή, της αντίθεσης αξιών και γεγονότων και η δημιουργία μιας ενιαίας και διαφορικής σκέψης. Με το διάλογο αυτό, “συντάσσεται” μια πολυ-παραδειγματική μέθοδος έρευνας και διδασκαλίας, η οποία αντιμετωπίζει την ανθρώπινη νόηση ως δομολειτουργικό και επικοινωνιακό σύστημα και τη δράση της ως ενιαία. Με τον “διάλογο” κοινωνικών-ανθρωπιστικών και φυσικο-μαθηματικών επιστημών, η ανθρώπινη σκέψη και η δράση της, αποκτά τον πολυ-τροπικό και ποιητικό χαρακτήρα της και ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να ανταποκριθεί στα διαρκώς μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα της εποχής του και τις πρωτόφαντες πολιτισμικές προκλήσεις.
Το εγχειρίδιο, περιλαμβάνει κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν με τη μορφή σημειώσεων σε μαθήματα και σκελετούς κειμένων, τα οποία, αποτέλεσαν πρότυπα για ομιλίες που διεξήχθησαν στο διάστημα 2005-2010. Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στη μορφή που παρουσιάστηκαν αρχικά, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επεξεργασία, καθώς στόχος είναι να αποδοθεί η σκέψη, το δυνατόν, στην αυθόρμητη έκφρασή της.
