Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες μυθιστορημάτων που είδαν τον χάρο με τα μάτια τους. Από τον Σαμπέρ του Μπαλζάκ μέχρι τον Πάμπλο Ιμπιέτα του Σαρτρ και τον Μερσώ του Καμύ μεσολαβεί μια άβυσσος που γεφυρώνεται από την τραγική μορφή του Ιβάν Ίλιτς.
Κανείς δεν είδε τον θάνατο πιο καθαρά από τον Τολστόι, κανείς δεν διέκρινε καλύτερα την αγωνία μπροστά στο αναπόφευκτο τέλος από τον Σαρτρ στον “Τοίχο του”.
Υπάρχει κάτι σαγηνευτικό στο θάνατο των άλλων που μας τραβά στο χάρτινο κόσμο της αφήγησης. Ίσως εκεί μόνο ξεχνάμε τη δική μας μοίρα…
