Τα υπόκωφα θορυβώδη μεγαθήρια από την Γλασκώβη, μαγεύουν τα ακροατήρια για πάνω από είκοσι παραγωγικά συναπτά έτη. Πρωτομάρτυρες του post-rock ήχου στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού, οι Σκωτσέζοι Mogwai απολαμβάνουν σταθερά την αγάπη του εδώ κοινού που τους ακολουθεί πιστά σε όλες τους στην εμφανίσεις στην χώρα μας από την πρώτη τους εμφάνιση, εκεί στο γύρισμα του 20ού προς τον 21ο αιώνα έως σήμερα.Αυτές θα είναι οι πρώτες τους club εμφανίσεις στην Ελλάδα από το 2012 – και ένα είναι σίγουρο: τα indoor shows τους πάνε πολύ, καθώς πολλαπλασιάζουν την ένταση των συναισθημάτων.
Η τελευταία τους δουλειά Every Country’s Sun (2017) πιστοποίησε ότι η fanbase παραμένει πιστή, στέλνοντάς τους στο #6 των βρετανικών charts (η μεγαλύτερή τους επιτυχία μέχρι στιγμής στην πατρίδα τους), στο #29 της Γερμανίας, στο #50 της Γαλλίας, αλλά και στο #29 της χώρας μας.
Τώρα, οι Mogwai επιστρέφουν με το soundtrack της νέας ταινίας επιστημονικής φαντασίας Kin των αδερφών Jonathan & Josh Baker, που πρόσφατα ξεκίνησε την πορεία της στους κινηματογράφους. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Jack Reynor, Zoë Kravitz, Carrie Coon, James Franco και ο Dennis Quaid. Ο Stuart Braithwaite δηλώνει: «Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που κληθήκαμε από τους Jonathan και Josh Baker’s να γράψουμε το original soundtrack για την πρώτη, μεγάλου μήκους ταινία τους, το Kin. Ήταν υπέροχο να δουλεύουμε σε ένα project τόσο διαφορετικό από ότι έχουμε κάνει ως τώρα και να βλέπουμε το πως η μουσική μας έρχεται και δένει σε ένα τόσο διαφορετικό περιβάλλον από αυτά όπου έχει χρησιμοποιηθεί έως τώρα. Η μουσική για αυτό το film είναι από τις πιο αγαπημένες μου δουλείες που έχουμε κάνει ως Mogwai μέχρι σήμερα και ανυπομονώ να την ακούσει ο κόσμος.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Kin είναι το πρώτο τους ολοκληρωμένο film soundtrack. Έχουν ήδη συνθέσει μουσική για ντοκιμαντέρ όπως το Zidane: A 21st Century Portrait, με τη μουσική τους να είναι το ηχητικό ένδυμα της ταινίας-ντοκιμαντέρ των Douglas Gordon και Phillipe Parreno για τον μεγάλο μύθο του ποδοσφαίρου, το Before the Flood, μια διαμαρτυρία για την κλιματική αλλαγή του Leonardo Di Caprio (συνυπογράφουν το soundtrack με τους Trent Reznor, Atticus Ross, και Gustavo Santaolalla) και το Atomic, Living in Dread and Promise, ένα ντοκιμαντέρ του ΒΒC που αναφέρεται στον εφιάλτη των πυρηνικών όπλων, αλλά και τις εφαρμογές της ατομικής ενέργειας στην ιατρική. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό μοντάζ επίκαιρων και αρχειακού υλικού από τη Χιροσίμα, τη Φουκουσίμα και το Τσερνομπίλ, αλλά και από διαδηλώσεις κατά της πυρηνικής ενέργειας.
Από τις εμβληματικές τους συνδρομές, η συμμετοχή τους στο soundtrack της ταινίας, The Fountain του Darren Aronofsky (ανέλαβαν τα «παιξίματα» για τον συνθέτη της ταινίας Clint Mansell) αλλά και το soundtrack της γαλλικής τηλεοπτικής σειράς μυστηρίου, παραγωγής Canal+, Les Revenants, που στην χώρα μας προβλήθηκε με τον τίτλο, «Αυτοί που επιστρέφουν». Οι Mogwai είναι φαίνεται αγαπημένοι των σκηνοθετών καθώς κομμάτια τους έχουν ακουστεί σε πλήθος τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών από το Κορίτσι της Διπλανής πόρτας έως το …Sex and the City! Αυτή είναι η πλευρά των Mogwai που είναι η λιγότερο γνωστή, όπως και η αγάπη τους για την ποδοσφαιρική Celtics (γράφουν συνθήματα για τους αγώνες της ομάδας… true story).
Για την πλούσια δισκογραφία τους και τα κομμάτια-ύμνους δεν είναι ανάγκη να πούμε πολλά. Η ιστορία τους είναι γνωστή…
Σχηματίστηκαν το 1995 από μια παρέα που όλοι είχαν γεννηθεί πάνω κάτω στα ’70s. Punk rock παρίες που «μισούσαν τα πάντα», είχαν όμως το χιούμορ να βαφτίσουν την μπάντα τους από την comedy-horror ταινία, Gremlins. Αγαπούσαν την μουσική, το skateboard, το ποδόσφαιρο, τους Nirvana, τους Cure και τα Star Wars. Αρνήθηκαν να ενταχθούν στην post – Britpop μανία, μάλιστα το 1999 το επίσημο merch τους είχε ένα t-shirt που έγραφε: Blur: Are Shite. Αντίθετα συντάχτηκαν σε μια νέα νόρμα ήχου με τους Καναδούς Canada’s Godspeed You! Black Emperor και τους Ισλανδούς Sigur Ros. Ο Stephen Malkmus των Pavement, ως άλλος προφήτης, τους είχε αποκαλέσει: «the band of the 2Ist century». H ανυπότακτη, ανεξάρτητη, αυτόνομη φύση τους παραμένει χαρακτηριστικά ίδια ως σήμερα.
Οι πάλαι ποτέ εικονοκλάστες outsiders, είναι σήμερα μια αμετακίνητη φυγόκεντρος δύναμη. «Επιβιώσαμε χάρη στην σκληρή δουλειά» δηλώνει ο Burns. «Κάνοντας πράγματα που αισθανόμαστε βαθιά, βοηθάμε τον εαυτό μας να βελτιωθεί. Έχουμε, ως επί το πλείστον, καταφέρει να αναπνέουμε και να παίρνουμε αποφάσεις με πολύ μικρή επιρροή από εξωτερικούς παράγοντες. Η εμπιστοσύνη που οι άνθρωποι είχαν και εξακολουθούν να έχουν για εμάς, μας βοηθάει να είμαστε αρκετά σίγουροι ότι κάνουμε κάτι που αξίζει τον κόπο.»
«Ξεκινήσαμε το 1995», καταλήγει ο Braithwaite, «Είναι παρανοϊκό. Θυμάμαι τότε που οι Pistols είχαν κάνει comeback και ήταν σαράντα χρονών. Ήμασταν νέοι τότε και σκεφτόμασταν… φαντάσου να είσαι σε μια μπάντα στα σαράντα σου!… Η μουσική δεν είναι πλέον μόνο η κουλτούρα της νεολαίας. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω απλώς να συνεχίσω να κάνω μουσική που να είναι καταπληκτική». Στον απρόβλεπτο κόσμο μας, εδώ που όλοι μας είμαστε κάτω από τον ίδιο ήλιο, θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε σε αυτό το «θα συμβαίνει για πάντα», στο μαύρο μιας ρουλέτας στο Λας Βέγκας, καθώς ο πολιτισμός θα θρυμματίζεται και σίγουρα θα κερδίσετε…!
Πλησιάζοντας το ένα τέταρτο του αιώνα οι Mogwai κρατούν ψηλά τη σημαία του post-rock, παράγοντας ηχοτοπία που συγκινούν, συναρπάζουν, ταξιδεύουν. Σε μία παγκόσμια μουσική σκηνή που ζει και τρέφεται από το δράμα και την αυτοκαταστροφή των καλλιτεχνών, οι Mogwai έρχονται να αποδείξουν ότι μπορείς να είσαι μία παρέα απλών, καθημερινών τύπων και παράλληλα το κορυφαίο post-rock συγκρότημα του κόσμου. Όταν τους γνωρίσεις δεν μπορείς παρά να τους αγαπήσεις και να τους κάνεις φίλους σου. Και όταν ανέβουν στην σκηνή θα παραδοθείς θέλεις δεν θέλεις, στην μυστήρια μαγική ατμόσφαιρα τους.