Είναι η πέμπτη και τελευταία από μια σειρά site specific παραστάσεων, που ξεκίνησαν από το περασμένο Μάιο σε διάφορα σημεία της πόλης. Μετά την Αγγλικανική εκκλησία του Αγ. Παύλου, τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, την context gallery της Cheap Art και το recording studio του Dudu Loft, ο κύκλος θα κλείσει στο θέατρο Tempus Verum.
Εκτός από κομμάτια που περιέχονται στην πρώτη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο One Inch Of Love, θα παρουσιάσουν νέο και ακλοφόρητο υλικό, σε ένα σετ ειδικά σχεδιασμένο για την σκηνή του Tempus Verum.
Οι POLYPALA είναι οι Ανδρέας Πολύζωγόπουλος – τρομπέτα, ηλεκτρονικά και Γιώργος Παλαμιώτης – Άταστο μπάσο, ηλεκτρονικά.
Δύο λόγια για το One Inch Of Love
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το One Inch Of Love είναι ένα έργο εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην φύση. Όπως σημειώνουν και οι ίδιοι οι Polypala στο ένθετο της έκδοσης: «Το cd που κρατάτε, ηχογραφήθηκε κάτω από µια ελιά στο μελισσοκομείο του Παναγιώτη, στο λιόφυτο της Τασίας και του Νικόλα, στη Λαγκάδα της Αµοργού και στο πάρκο της Ακαδηµίας Πλάτωνος στην Αθήνα. Ελπίζουμε να σας μεταφέρουμε κάτι από τις εικόνες που µας έµειναν, αλλά και τα συναισθήματα που βιώσαμε, κατά την διάρκεια αυτής της εργασίας».
Με αυτή την πρώτη συνεργασία τους ως Polypala, ο τρομπετίστας Ανδρέας Πολυζωγόπουλος και ο μπασίστας Γιώργος Παλαμιώτης, προσκαλούν σε ένα ταξίδι σε μέρη και χρόνους, που ο ίδιος ο ακροατής είναι ελεύθερος να ορίσει όπως θέλει.
Οι μελωδίες είναι αλλού αρμονικές, αλλού χαοτικές ή άλλες φορές έχουν την απλότητα ενός θροΐσματος. Οι συνθέσεις εξελίσσονται στην αντικειμενική, (ή και υποκειμενική), ροή του χρόνου, που βιώνουμε όταν είμαστε ενταγμένοι στο «παρόν» ενός φυσικού τοπίου, μακριά από το αντίστοιχο αρχιτεκτονικό, ηχητικό και κοινωνικό αστικό τοπίο [των μεγάλων πόλεων], όπως και στον «άχρονο» χρόνο των ονείρων.
Οι τίτλοι παραπέμπουν σε υπαρκτά μέρη, (Keros, Mt. Takao), σε φυσικά φαινόμενα, (Apiary Wind, Solstice), ή σε ονειρικές στιγμές, (A Cloud Passes Behind The Moon, Trees Breathing By The Sea).
Ένα απόγευμα στην Λαγκάδα στην Αμοργό, το φως στη Νικουριά το ηλιοβασίλεμα, η σκιά των πεύκων στην Ακαδημία του Πλάτωνα ή τα αιωνόβια δέντρα του ιερού βουνού Τακάο λίγο έξω από το πολύβουο Τόκυο, αποτέλεσαν μεταξύ άλλων, την αφορμή για αυτές τις ηχογραφήσεις.
Παρ’ όλο που είναι φανερή η πρόθεση των Polypala να δημιουργήσουν ένα άχρονο περιβάλλον, χωρίς καμία αναφορά στους ρυθμούς του τεχνολογικού σύμπαντος των πόλεων, αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, στην επεξεργασία των οργάνων και του ήχου στο σύνολό του. Επίσης η σύνθεση του Ιάπωνα εικαστικού qubibi, στο εξώφυλλο είναι αποτέλεσμα κώδικα προγραμματισμού και όχι συμβατικών μέσων.
Θα μπορούσε να διακρίνει κανείς και επιρροές από την δουλειά του Harrold Budd ή του Brian Eno, (Apiary Wind), μακρινούς απόηχους των ορχηστρών gamelan από την Ινδονησία, (Apiary (i) Lekong), όπως και των ορχηστρών Gagaku από την εποχή των πρώτων αυτoκρατόρων της Ιαπωνίας, (Mt. Takao).