Βασίλης Βηλαράς
Είναι μια απόπειρα να μετασχηματίσουμε τον τρόπο που στεκόμαστε στο θέατρο. Είναι μια ευκαιρία να ξεχάσουμε αυτά που έχουμε μάθει από τα σοφά ιερά τέρατα της τεχνης και να απολαύσουμε το γεγονος ότι πάνω σε μια σκηνή τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και αυτό να είναι εντάξει. Να αγκαλιάσουμε την αμηχανία μας, το γεγονος ότι δικαιούσαι να κάνεις λάθη, να ξεχάσεις λόγια, να τραγουδήσεις εκτός τόνου σε ένα τραγούδι, να αυτοσχεδιάσεις, να σε πιάσουν γέλια και εν τέλη να καταφέρεις, αν δεν αντισταθείς σε όλα αυτά, να προσφέρεις τον αυθεντικό σου εαυτό σε ένα κοινό που δεν θα δει μόνο την καλλωπισμένη και προβαρισμένη εκδοχή σου. Αλλά την ειλικρινή σου θέση απέναντι στα πράγματα.
Είναι, επίσης, μια πρόσκληση να στρέψουμε τον καθρέφτη στο πρόσωπο μας και να αναγνωρίσουμε ότι πολλά από αυτά για τα οποία κατηγορούμε άλλα άτομα στην κοινωνία, είναι τα ίδια τα οποία κάνουμε και εμείς. Τα περισσότερα σκεπτόμενα ανθρώπινα όντα παλεύουμε με τον σεξισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, την χονδροφοβία, το φασισμό, την πατριαρχία, είτε από την πλευρά του θύτη είτε από αυτή του θύματος. Και δεν εξαιρείται κανείς, καμία και κανένα από τη διαδικασία αυτή. Η παράσταση μιλάει για όλα τα παραπάνω επειδή, προσωπικά σαν σκηνοθέτης, δεν μπορώ να με φανταστώ να μιλάω για κάτι άλλο τη δεδομένη ιστορική στιγμή που ο δημόσιος λόγος είναι πιο σημαντικός από ποτέ.
Χάρης Κούσιος
Η παράσταση Λοιμός για μένα είναι μια χειραψία συμμαχίας με τα όμοια μου και μια κατάθεση ότι είμαστε εδώ, απέναντι σε όσους και όσες τρέμουν την αλλαγή που έρχεται. Είναι ένα χτύπημα στον ώμο για αυτ@ που είναι έτοιμ@ να έρθουν μαζί μας. Είναι μια γιορτή που επιτέλους βγήκαν στην επιφάνεια όλα όσα για χρόνια κρύβαμε κάτω από το τραπέζι. Κατά τη γνώμη μου το πρώτο βήμα προς στην αλλαγή είναι η αναγνώριση του προβλήματος και μια μεγάλη μερίδα το έχει ήδη κάνει. Αυτό πιστεύω θα είναι και το κοινό μας. Μερικοί και μερικές ζουν κάτω από καθεστώς φόβου και στρέφουν την πλάτη τους προς το μέλλον με μοιρολατρία για το παρελθόν με αποτέλεσμα την συγκρουσιακή σχέση μεταξύ παλαιού και νέου. Προσωπικά με γοητεύει η ειρήνη και η τόλμη να στέκομαι όρθιος με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια μαζί με τα πιστεύω και τις αξίες μου, στη ζωή και στη σκηνή. Αντέχω και ζω με τις συνέπειες και η παράσταση αυτή μου δίνει την ευκαιρία να το δηλώσω με χιούμορ και σαρκασμό.
Κέλλυ Παπαδοπούλου
Τελευταία παρατηρώ ότι τα άτομα της γενιάς μου, είναι κουρασμένα. Κυρίως ψυχικά. Έχουμε περάσει και συνεχίζουμε να περνάμε πολλά, ανασφάλεια, ματαίωση, απελπισία. Εμείς αποφασίσαμε αυτή την ψυχική κούραση να τη χορέψουμε και να την τραγουδήσουμε. Η παράσταση αυτή προέκυψε σε μία περίοδο που είχα πολλή ανάγκη να “ξεδώσω” δημιουργικά και να βρεθώ με άτομα που συνεννοούμαστε και συμφωνούμε πολιτικά, κοινωνικά και ανθρώπινα. Με παρηγορεί και μου δίνει ελπίδα το μοίρασμα που κάνουμε επί σκηνής με τον Βασίλη και τον Χάρη. Ανακαλύψαμε ξανά το κέφι μας και δουλέψαμε πάνω σε ό,τι μας απασχολεί αυτή την περίοδο απενοχοποιημένα και με ειλικρίνεια. Ένα ιδιότυπο μουσικό show φτιάξαμε, με πολλά επιθεωρησιακά στοιχεία που μας εκφράζει απόλυτα στο εδώ και τώρα. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
Λοιμός: Μια μουσική παράσταση από τον Βασίλη Βηλαρά στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων