Μετρώντας σαράντα χρόνια καλλιτεχνικής ύπαρξης, θα βρεθούν στις 3 Αυγούστου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.
Ο όρος «ζωντανός θρύλος» για τους Sisters Of Mercy ταιριάζει απόλυτα. Ένα συγκρότημα που, μαζί με τους The Cure, The Smiths, Bauhaus και τους Joy Division, καθόρισαν τη δεκαετία του 1980 όχι μόνο στη μουσική αλλά και στην αισθητική και πολιτική κουλτούρα, σφραγίζοντας ανεξίτηλα την εναλλακτική σκηνή.
Η μουσική των Sisters είναι μια ζοφερή και σκοτεινή διασταύρωση μεταξύ metal, hard rock και ψυχεδέλειας, που συχνά ενσωματώνει dance beats.
Οι ίδιοι οι Sisters αναφέρουν τους Leonard Cohen, The Stooges, Suicide και Motörhead ως τις μεγαλύτερες επιρροές τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1980 στο Leeds. Είναι παιδιά της τρομερής αυτής βρετανικής δεκαετίας, που άλλαξε όχι μόνο την πολιτική αλλά και την πολιτιστική φυσιογνωμία της χώρας.
Πηγή έμπνευσης για το όνομα τους, σύμφωνα με το συνοδευτικό μουσικό μύθο, στάθηκε το ομώνυμο τραγούδι του Leonard Cohen που ακουγόταν στην ταινία του Robert Altman «McCabe & Mrs. Miller» (1971) με τον Warren Beatty και τη Julie Christie.
Από τα πρώτα χρόνια, τα μόνα σταθερά μέλη των Sisters Of Mercy ήταν ο τραγουδιστής Andrew Eldritch με τη βαθιά και βαριά φωνή – σήμα κατατεθέν των Sisters – και ο πιο πιστός φίλος του, ο Dr. Avalanche, μία drum machine που αποτελεί τον στυλοβάτη του rhythm section του γκρουπ. Αρχικά εμφανιζόταν ως τρίο, οι δυο τους και ο Gary Marx στην κιθάρα.
Το γκρουπ εδώ και τέσσερις δεκαετίες έχει ηχογραφήσει μόνο τρία άλμπουμ, τα οποία όμως είχαν τεράστιο αντίκτυπο τόσο στην ανεξάρτητη σκηνή όσο και στο mainstream rock: First And Last And Always (1985), Floodland (1987) και Vision Thing (1990).
Το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος «First and Last and Always» ηχογραφήθηκε με σύνθεση τεσσάρων ατόμων με τον μπασίστα Craig Adams και τον χαρισματικό κιθαρίστα Wayne Hussey, που γρήγορα ήρθαν σε σύγκρουση με τον αρχηγό του συγκροτήματος Andrew Eldritch. Μετά από πολλές αναταραχές και νομικές διαμάχες, ο Hussey και ο Adams σχημάτισαν τους The Mission και ο Eldritch άρχισε να εργάζεται για το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος, «Floodland», το οποίο ηχογραφήθηκε με την Patricia Morrison στο μπάσο. Είναι η φωνή της που ακούγεται στις μεγαλύτερες επιτυχίες των Sisters Of Mercy «This Corrosion», «Dominion» και «Lucretia My Reflection».
Το «Floodland» θεωρείται ως το κορυφαίο επίτευγμα του γκρουπ και εμφανίζεται τακτικά στην κατάταξη των καλύτερων άλμπουμ της δεκαετίας του 1980, παρότι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν παιζόταν ζωντανά.
Έπειτα ακολούθησε το «Vision Thing», με τη σύνθεση του συγκροτήματος να έχει αλλάξει ριζικά. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο ήχος να είναι πλέον αρκετά πιο heavy, με έντονο βέβαια το άρωμα του new wave και hard rock.
Και τα τρία άλμπουμ των The Sisters of Mercy συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο έργο που συνεχίζει να εμπνέει ερμηνευτές από πολύ διαφορετικούς μουσικούς κόσμους. Ο ίδιος ο Eldritch αποφεύγει όσο το δυνατόν περισσότερο τα «περιοριστικά μουσικά κουτιά», περιγράφοντας τη μουσική του γκρουπ ως ροκ χωρίς πρόσθετες ετικέτες. «Είμαστε ένα rock’n’roll συγκρότημα. Και ένα ποπ συγκρότημα. Και μία industrial groove machine. Είμαστε οι πνευματικοί θεοί της αγάπης.»
Το 1992 και το 1993, κυκλοφόρησαν δύο συλλογές, μία με τα πρώτα τραγούδια τους – Some Girls Wander By Mistake, και μία με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους – Greatest Hits Volume One: A Slight Case Of Overbombing.
Κανένα νέο υλικό δεν έχει κυκλοφορήσει επίσημα από το συγκρότημα από το 1993, αλλά οι Sisters συνεχίζουν να παρουσιάζουν πρωτότυπο υλικό καθώς και βελτιωμένες εκδόσεις των κλασσικών κομματιών τους στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Στις συνεντεύξεις τους, ωστόσο, δηλώνουν ότι εξακολουθούν να ηχογραφούν στο στούντιο. Από το 1990, οι The Sisters Of Mercy δίνουν μόνο συναυλίες. Το συγκρότημα συνεχίζει να υπάρχει για να περιοδεύει παίζοντας σε όλα τα μέρη του κόσμου συγκεντρώνοντας και επιβεβαιώνοντας τη λατρεία του μουσικού κοινού.
Οι The Sisters Of Mercy παραμένουν κάτι περισσότερο από άλλη μια rock μπάντα. Είναι μια πολύτιμη ψηφίδα στο μουσικό και πολιτιστικό τοπίο της εποχής μας. Χωρίς αυτούς, η εικόνα θα ήταν ελλιπής.
Ποιος άλλωστε δεν έχει παρασυρθεί στα dance floors των clubs για να λικνιστεί αέναα στo ρυθμό των Temple of Love, Lucretia My Reflection, This Corrosion, Dominion / Mother Russia, More, Under The Gun, Marian, No Time to Cry, Doctor Jeep και Vision Thing μεταξύ άλλων.
Ας τους υποδεχτούμε λοιπόν την Τετάρτη 3 Αυγούστου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη χωρίς ταξινομήσεις και περιοριστικές ετικέτες αλλά όπως θέλουν οι ίδιοι να βλέπουν τον εαυτό τους: «ως πνευματικούς θεούς της αγάπης».