Από τις εκδόσεις Νεφέλη, κυκλοφορεί το βιβλίο του Boris Vian με τίτλο, Όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο χρώμα σε μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη.
Μπράβος σε νυχτερινό κέντρο, ο Νταν ζει μονάχα για τη Σήλα, τη γυναίκα του, και το παιδί που έχει αποκτήσει μαζί της. Ένα παιδί που η κοινωνία θα το αποδεχτεί γιατί το δέρμα του είναι λευκό. Ο Νταν είναι μαύρος στην καταγωγή, εκτός απ’ το χρώμα του… Όλη του η ζωή βασίζεται σε τούτο το μυστικό. Αυτός που -με βαριές τύψεις βέβαια- ήθελε τόσο πολύ να είναι Λευκός, είναι άραγε κατά βάθος “νέγρος”;
Ο Μπορίς Βιαν -γνωστός και ως Βέρνον Σάλλιβαν- σκιαγραφεί, με το στιλ του Ρέημοντ Τσάντλερ και του Τζέημς Χάντλεϋ Τσέηζ, κάτι πολύ περισσότερο από μια καταγγελία του ρατσισμού. Αυτές οι σελίδες που προκάλεσαν σκάνδαλο, σελίδες όπου η βία και ο ερωτισμός ξεχύνονται ασυγκράτητα, μας οδηγούν στα τρίσβαθα της τρέλας ενός ανθρώπου που χάνει την ταυτότητά του, που η κοινωνική πίεση τον αποξενώνει ανεπιστρεπτί από τον ίδιο του τον εαυτό. Μια εσωτερική έκρηξη που τον εξωθεί στον φόνο…
Γόνος γαλλικής αστικής οικογένειας, ο Μπορίς Βιαν γεννήθηκε το 1920 στη Βιλ ντ’ Αβρέ, στα περίχωρα του Παρισιού. Τα πρώτα αμέριμνα παιδικά του χρόνια ακολουθεί η οικονομική καταστροφή της οικογένειας και οι επιπτώσεις της, το καρδιακό νόσημα από το οποίο θα υποφέρει όλη του τη ζωή και τα δυσοίωνα μηνύματα του επερχόμενου πολέμου, τον οποίο ο Βιαν θα ζήσει στα μετόπισθεν. Εφοδιασμένος με γερή κλασική και μουσική παιδεία, ο Βιαν σπούδασε και εργάστηκε ως μηχανικός, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε μυθιστοριογράφος, ποιητής, τραγουδοποιός, μεταφραστής, χρονικογράφος, ηθοποιός, ζωγράφος, μουσικός, φανατικός της τζαζ, τρομπετίστας. Γνωστός, τα πρώτα χρόνια της Απελευθέρωσης και του υπαρξισμού, ως “ο πρίγκιπας του Σαιν-Ζερμαίν-ντε Πρε”, συγχρωτίστηκε με τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ, τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ και τον Ρεημόν Κενώ και έπαιξε στο Hot Club de France και στο Tabou. Μεταξύ άλλων, έγραψε το “Φθινόπωρο στο Πεκίνο”, τον “Καρδιοβγάλτη”, την “Κόκκινη χλόη” κ.ά. και συνέθεσε το “Λιποτάκτη”, αντιμιλιταριστικό τραγούδι όλων των εποχών. Το ποικίλο λογοτεχνικό έργο του φέρει την υπογραφή του, αλλά και ένα μεγάλο αριθμό ψευδωνύμων. Vernon Sullivan είναι το καταραμένο alter ego του συγγραφέα με το οποίο υπογράφει τις εμπορικές του επιτυχίες, όπως το περιβόητο “Θα φτύσω στους τάφους σας”. Ο Μπορίς Βιαν δημιουργός μιας “γλώσσας-σύμπαντος” δηλώνει μέσω του ήρωά του: “Υπάρχουν στιγμές που διερωτώμαι αν παίζω με τις λέξεις. Μήπως τελικά οι λέξεις είναι φτιαγμένες ακριβώς γι’ αυτό;”. Η εικονοκλαστική του σχέση με τη γλώσσα και τους θεσμούς, η πολυπραγμοσύνη του, ο μύθος της προσωπικότητάς του, δεν επέτρεψαν στον Βιαν να έχει τη θέση που του άρμοζε στον καιρό του. Τα βιβλία του ανακαλύπτονται εκ νέου τη δεκαετία του ’60 και γίνονται αναγνώσματα καλτ για τη γενιά του Μάη του ’68, αλλά και για τις μετέπειτα γενιές. Ο “αιώνιος έφηβος”, κατά τον Μωρίς Ναντώ, εξακολουθεί να σαγηνεύει τους απανταχού αναγνώστες του. Ο Μπόρις Βιάν πέθανε το 1959 σε ηλικία 39 ετών, ενώ παρακολουθούσε δοκιμαστική προβολή για τη μεταφορά τού “Θα φτύσω τους τάφους σας” στον κινηματογράφο.
