Μπαίνοντας μέσα στον χώρο δημοπρασιών της Ιχθυόσκαλας Κερατσινίου, η οποία μας κάνει την τιμή να ανοίγει τις πόρτες της για πρώτη φορά στο κοινό, μαζί μας, ήμασταν σίγουροι ότι βρήκαμε ακριβώς αυτό που ψάχναμε.
Ξεκινώντας πριν από πολλούς μήνες την δουλειά αυτή, νιώσαμε ότι η ευθραυστότητα του ορίου ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο αποτελεί έναν βασικό λόγο για τον οποίο ο άνθρωπος στέκει συχνά έντρομος απέναντι στην φθίση. Θέλαμε λοιπόν να βρούμε έναν χώρο ο οποίος να φέρει μία οριακότητα κι από την πρώτη στιγμή μας κέρδισε η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του, και η μοναδική ακουστική του. Εκτός του ότι αποτελεί φυσικό όριο ανάμεσα σε θάλασσα και στεριά, η Ιχθυόσκαλα έχει δύο αντιδιαμετρικά αντίθετα πρόσωπα – τις πρώτες πρωινές ώρες είναι ένας κόσμος γεμάτος ένταση, μυρωδιές, φωνές, ενώ μετά την ανατολή του ήλιου μεταμορφώνεται σε έναν κόσμο σιωπηλό, αποστειρωμένο σαν χειρουργείο. Η μορφή του χώρου και οι ιδιαιτερότητες του, καθόρισαν σχεδόν όλες τις επιλογές μας σε σχέση με την μορφή της performance, και μας ευνόησαν να δημιουργήσουμε μία διαδρομή που καλεί ηθοποιούς και κοινό να περάσουν από τα στάδια της φθίσης, του πένθους και εντέλει της ζωής.
Η συνεργασία με τοπικούς φορείς ήταν προαπαιτούμενο για το φεστιβάλ “Άτλας” του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, το οποίο συνεργάζεται με το Άνοιγμα στην Πόλη του Φεστιβάλ Αθηνών. Έτσι κι εμείς, εξ’ αιτίας του θέματος, είχαμε την ευλογία να συνεργαστούμε με την χορωδία των ΚΑΠΗ Νίκαιας – Α.Ι. Ρέντη, και τους απολύτως δοσμένους στον σκοπό τους εργαζόμενους του, οι οποίοι αγκάλιασαν το εγχείρημα, παρά τον τρόμο που σκορπά η σκέψη πως η “τρίτη ηλικία” συμμετέχει σε μία παράσταση με θέμα την φθορά, τον θάνατο και τον απαραλλάχτο τρόπο με τον οποίο τα αντιμετωπίζει ο άνθρωπος ανά τους αιώνες.
Μέσα λοιπόν στον τεράστιο χώρο δημοπρασιών της Ιχθυόσκαλας, συνθέτουμε, έναν ύμνο στην φθορά, εξερευνώντας τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως εποχής, κουλτούρας, θρησκείας ή καταγωγής αντιμετωπίζει το αμετάκλητο γεγονός του θανάτου, όχι μόνο φιλοσοφικά, αλλά και τελετουργικά. Πρόκειται δηλαδή για μία σύνθεση η οποία απογυμνώνει από τα στοιχεία που τους προσδίδουν ταυτότητα, διάφορα θρησκευτικά τελετουργικά κείμενα, και ύμνους, και συνθέτει διατρέχοντας τα πέντε στάδια του πένθους και τα πέντε στάδια της φθοράς, έναν οικουμενικό θρήνο για τον θάνατο, ο οποίος καταλήγει, αφού αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε, σε μία γιορτή για την ζωή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όλα αυτά, χάρη σε όλους τους συνεργάτες και συντελεστές που μας βοηθούν και μας επιτρέπουν ακόμα να ονειρευόμαστε. Ονειρευόμαστε έναν κόσμο όπου μπορούμε να δουλεύουμε ακριβώς όπως μας αρέσει. Παραστάσεις που ταράζουν την ψυχή και τις αισθήσεις μας, και συνομιλούν με το σήμερα, το χθες και το αύριο, και παρασύρουν μαζί το κοινό τους σε κάθε μας ταξίδι. Ονειρευόμαστε ότι νεότεροι και μεγαλύτεροι δουλεύουμε μαζί, ίσοι. Πως οι μεγαλύτεροι, όπως τώρα, ανοίγουν την αγκαλιά τους και διδάσκουν εμπειρία και ζωή, δίχως δόλο, αλλά μόνο με πάθος. Ονειρευόμαστε συνεργασίες που μας προχωρούν, συνεργάτες που θαυμάζουμε και ταξίδια του νου και της ψυχής. Ονειρευόμαστε ότι ζούμε στην Αθήνα, από την δουλειά μας, αγαπημένοι και κόντρα στην συνήθη παραίτηση που προκαλεί η φυσική φθορά.
* H παράσταση της ομάδας Dεcadēre, συμμετέχει στο Φεστιβάλ ΑΤΛΑΣ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και είναι ενταγμένη στο Άνοιγμα στην πόλη του Φεστιβάλ Αθηνών. Η performance πραγματοποιείται με τη συνεργασία της χορωδίας ΚΑΠΗ Νίκαιας – Ρέντη υπό την διεύθυνση του μαέστρου Αναστάσιου Αναστασόπουλου.
Info:
Ίσαλος Γραμμή, μία ωδή στη φθίση
Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου
29 και 30 Ιουνίου
Είσοδος Ελεύθερη
greekfestival.gr — www.dithepi.gr
Διαβάστε επίσης:
Φεστιβάλ Αθηνών: Τρία ξεχωριστά δρώμενα στην πόλη του Πειραιά
Άνοιγμα στην Πόλη – Φεστιβάλ Atlas στον Πειραιά
Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2018: Το πρόγραμμα
