Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε όπου η δημιουργικότητα και η επιβίωση μέσω της τέχνης του θεάτρου είναι μια δύσκολη υπόθεση, επιλέξαμε έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης μιας θεατρικής ομάδας. Έναν τρόπο που βασίζεται στην συλλογικότητα, την συν δημιουργία και την αλληλεγγύη.
Η θεατρική ομάδα Τσόκαρα δεν έχει σκηνοθέτη ούτε παραγωγό, παρά μόνο ισότιμα μέλη με τις ίδιες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Στόχος της ομάδας, ένα θέατρο που πάει παντού, χωρίς σύνορα και έξω από τα πλαίσια των μητροπολιτικών περιοχών. Ένα θέατρο προσιτό σε όλους και όλες!
Φτιάχνουμε παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους, αντλώντας υλικό από παραμύθια που μας γοητεύουν, παραμύθια που μας αφυπνίζουν και δεν μας αποκοιμίζουν…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Χρησιμοποιούμε τα σώματα μας για να παίξουμε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, αλλά και για να κουβαλήσουμε-στήσουμε τα σκηνικά μας, χρησιμοποιούμε τις φωνές μας για να τραγουδήσουμε ζωντανά τα τραγούδια των παραστάσεων αλλά και για να φωνάξουμε απ’ την ντουντούκα οδηγώντας το τρέιλερ φορτωμένο. Χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας για να στήσουμε μια παράσταση αλλά και για να υπερπηδήσουμε οποιοδήποτε εμπόδιο εμφανιστεί στο δρόμο μας.
Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να καταπιαστούμε με ένα κλασσικό παραμύθι, την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων. Μεταφράσαμε το κείμενο, το διασκευάσαμε και ξεκινήσαμε για να λύσουμε το γρίφο. Πώς ένα τέτοιο έργο θα γίνει με 3 ηθοποιούς; Στόχος μας σε αυτό το ταξίδι να ξαναθυμηθούμε και να επαναπροσεγγίσουμε αυτό που ο καθένας έχει αλλά συχνά λησμονεί: τη δύναμη της φαντασίας.
Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί συναντιέται με τον κόσμο των μεγάλων; Πόσα φλιτζάνια με τσάι χρειάζονται για να μπορέσεις να σταματήσεις το Χρόνο; Πόσα αναπάντητα ερωτήματα χωράνε σε ένα ταξίδι στην Χώρα των Θαυμάτων;
“Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι…” είναι μια παράσταση για την Φαντασία, την Ενηλικίωση και την Απελευθέρωση από κάθε μορφή καταπίεσης.
Με ζωντανή μουσική, χειροποίητες κούκλες, εικονικές ψευδαισθήσεις και τεχνικές σωματικού θεάτρου, δημιουργούμε την παράσταση μπροστά στα μάτια σας και σας καλούμε να ταξιδέψετε μαζί μας σε μέρη που ίσως δεν έχετε ακόμη φανταστεί!
Γιατί Τσόκαρα;
Η ομάδα εμπνεύστηκε το όνομά της από τον χαρακτηριστικά έντονο θόρυβο που κάνει κάποιος βαδίζοντας πάνω σε τσόκαρα, με αποτέλεσμα να μην περνά απαρατήρητος και ενίοτε να «ενοχλεί» τους γύρω του. Τα τσόκαρα ήταν και είναι, κυρίως παπούτσι εργασίας που χρησιμοποιούνταν και ως όπλο των καταπιεσμένων κοινωνικά ομάδων.
Από τα χοντρά ξύλινα τσόκαρα γνωστά ως Σαμπό, προέρχεται η λέξη Σαμποτάζ.
Επίσης αποτελούσε και αποτελεί χαρακτηρισμό για γυναίκες κακής αγωγής και διαγωγής, ενώ ακόμα χρησιμοποιήθηκε σαν υποτιμητικός χαρακτηρισμός διαχωρισμού από την μεσαία και υψηλή τάξη για τις λαϊκές γυναίκες της γειτονιάς.
«Κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός… μιλώ για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς… κάπως αλλιώς…» Μωρά στη Φωτιά
Info:
Η βάση της ομάδας είναι στην Αθήνα. Από το 2011 έως σήμερα έχει ταξιδέψει σε θέατρα, σχολεία, μουσεία, ιδρύματα, δρόμους και πλατείες, απομακρυσμένων περιοχών της Κρήτης, Λέσβου, Πελοποννήσου, Σάμου κ.α με τις παραστάσεις:
2012 «Ακούς τη γιορτή;» του Σέργιου Γκάκα παράσταση βραβευμένη στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου της Αθήνας 2012 με το «Τιμητικό Βραβείο Σύνθεσης και Αξιοποίησης Δημόσιου Χώρου και Πρωτότυπης Παρουσίασης για Θέαμα στο Δρόμο»2014 «Η Ιστορία Του Κοντορεβυθούλη Αλλιώς» εμπνευσμένο από το «Journal secret du Petit Poucet» του Philippe Lechermeier.
2016 «Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι…» εμπνευσμένο από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Lewis Carroll, Γενάρης 2016 στον Κινητήρα Studio.
Ομάδα Τσόκαρα: Αποστολάκη Ελεάννα, Κωτσάκη Μελίσσα, Σπανέλλη Ανδρομάχη
