Οι καλλιτέχνες της ομάδας Art Group Cognition που συμμετέχουν στην έκθεση είναι οι: Χρήστος Κύδρος, Ανθή Λέκκα , Νατάσα Μαυροματίδου, Κωνσταντίνος Ξάνθης, Μαριλένα Παπακυριάκου, Μίνα Πλουμή .
Η εικαστική ομάδα Cognition αποτελείται από απόφοιτους της σχολής Καλών τεχνών του τμήματος Εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο όρος Cognition αναφέρεται στην γνωστική λειτουργία και ικανότητα του ανθρώπου να φαντάζεται και να δημιουργεί εναλλακτικές πραγματικότητες στο πλαίσιο της τέχνης.
«Ως ομάδα επιδιώκουμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη γνωστική ικανότητα και μέσω μιας πολύπλευρης εικαστικής γλώσσας να προβάλλουμε μερικά από τα πιο καίρια ζητήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας σήμερα, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς κοινωνικοπολιτικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων που επηρεάζουν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Χρήστος Κύδρος απεικονίζει κυρίως κοινωνικά θέματα στη γλυπτική και ψυχολογικά στη ζωγραφική. Χρησιμοποιεί μεγάλη ποικιλία υλικών από απλά οικοδομικά υλικά και σκουπίδια μεχρι σύνθετα μεσα όπως 3D modeling/printing.
Μέσα από τα έργα της η Ανθή Λέκκα διερευνά την ευθραυστότητα και τη λεπτή ισορροπία της φύσης απέναντι στην ανθρώπινη επίδραση.
Η Νατάσα Μαυροματίδου στο έργο της διερευνά μια σειρά κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα,την ταυτότητα και τα φύλα. Μέσα από την τέχνη της, επιδιώκει να προκαλέσει τον θεατή και να προσφέρει μια πολύπλευρη εμπειρία του κόσμου γύρω μας.
Ο Κωνσταντίνος Ξάνθης κατασκευάζει παιχνίδια διττής φύσης, ώστε να φέρει τον θεατή αντιμέτωπο με επίπλαστες ευτοπίες. Στόχος του είναι η προβολή του παράδοξου μίας επιφανειακά, ευτοπικής δυστοπίας και της παγίδας που αυτό, εν δυνάμει, συνιστά. Επινοεί “θελκτικές” γλυπτικές δημιουργίες, αντλώντας επιρροές από μοντέρνες και σύγχρονες τάσεις της αρχιτεκτονικής και του design, που παραπέμπουν σε πολύτιμα τεχνουργήματα και σε πάρκα διασκέδασης, επιδιώκοντας να προσκαλέσουν σε διάδραση μαζί τους. Εφόσον ο θεατής ασχοληθεί, τα παιχνίδια ενεργοποιούνται και δρουν απρόβλεπτα και αιφνιδιαστικά. Μέσα από την παρατήρηση, την ακρόαση και την απτική αλληλεπίδραση, κατανοεί κανείς πως τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και πως η κατάληξη είναι διαφορετική από την αναμενόμενη. Ταυτόχρονα, ο δρώντας θεατής, γίνεται, ακούσια, μέρος του έργου, για άλλους που ενδέχεται να τον παρατηρούν για όσο ‘παίζει’ και προσπαθεί μάταια να κερδίσει κάτι.
Στο έργο της Μαριλένα Παπακυριάκου λειτουργικά η μη αντικείμενα και μορφές μεταλλάσσονται σε μια διαφορετική πραγματικότητα, από αυτή στην οποία ήδη υπάρχουν. Τα έργα της βρίσκονται σε ένα μεταιχμιακό και απροσδιόριστο χώρο, και συχνά «αιωρούνται» μεταξύ του περασμένου αιώνα, της σύγχρονης εποχής, αλλά και των μελλοντικών χρόνων. Κυρίως με την χρήση του μετάλλου εφαρμόζει έναν ιδιότυπο νόμο φυσικής επιλογής, αφήνει το ίδιο το αντικείμενο να επιλέξει το τι θέλει να γίνει,απομακρυσμένο αρκετά από τον ανθρώπινο ορθολογισμό.
Τα έργα της Ασημένια Πλούμη αποτελούνται από κεραμικά βασισμένα στην έννοια της μορφολογικής αλληλεπίδρασης που έχει η φύση με τον ανθρώπινο ψυχισμό. Με πηλό και νερό αποτυπώνεται ένα βιομορφικό αποτέλεσμα το οποίο περιστρέφεται γύρω από την επίδραση που θα μπορούσε να έχει η φύση στον ανθρώπινο νου με το υδάτινο στοιχείο να αποτελεί ένα συνδυαστικό χαρακτηριστικό στα έργα της.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ανθή Λέκκα