Η δημιουργία του Ιάσονα Κοντογιάννη έγκειται στις αντιθέσεις που σκηνοθετεί μετατρέποντας το οικείο σε παράξενο. Οι αντιθέσεις είναι το θεμέλιο στην δουλειά του. Φιλοδοξία του καλλιτέχνη είναι, οι εικαστικές ερωτήσεις που θέτουν τα έργα του να μην απαντηθούν ποτέ αλλά να βάλουν τον θεατή σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης. Έτσι μπορεί να ελπίζει πως με έναν τρόπο , με την άμεση συμβολή του θεατή ‘’τελειώνουν’’ τα έργα του, ολοκληρώνονται δηλαδή και γίνονται κτήμα της κοινωνίας.
Στο έργο του Δημήτρη Λάμπρου διακρίνουμε (σε μια εποχή αποϋλοποίησης της τέχνης), να τονίζεται η επιστροφή του αντικειμένου ως ένα “εν-ενέργεια απολίθωμα” , που από τη μια μπαίνει στη “βιτρίνα της ιστορίας”, αλλά με μια διεισδυτικότερη ματιά είναι “εν δυνάμει” έτοιμο να ζωντανέψει απαλλαγμένο από τις ενοχές του φετιχισμού και να εμποτίσει εκ νέου την τέχνη με τις αξίες των κινημάτων των “ιστορικών πρωτοποριών που συνδέονται με δημοκρατικές έννοιες και κοινωνικό περιεχόμενο.
Στο πλαίσια της παρουσίασης της νέας του δουλειάς, ο Φώτιος Μπάλας θίγει ζητήματα όπως την χρήση-κατάχρηση των social media και την «χαμογελαστή κατάθλιψη» που υποβόσκει σε αυτά. Την μαζικοποίηση, την καθημερινή καταπίεση, τον κακοήθη ναρκισσισμό, την ακόρεστη ανάγκη για συνεχή επιβεβαίωση, την αίσθηση του ανικανοποίητου, το άγχος, την χαμηλή αυτοεκτίμηση, τις εμμονές, την υπερκατανάλωση… Σε αυτή την σειρά των έργων του, συνεχίζει να χρησιμοποιεί μη συμβατικά υλικά όπως αντικείμενα καθημερινής χρήσης, παιχνίδια, ευτελή υλικά και μη. Με την ένταξη του φωτός, του ήχου και της κίνησης σε μερικά από τα έργα του, προ-καλεί τον θεατή να αντιδράσει…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η επιφάνεια των έργων του Δαυίδ Μπενφοράδο είναι ενεργή και δυναμική. Δημιουργώντας τα δικά του μέσα και χρώματα από χρωστικές σκόνες και λάδια επιτυγχάνει διαφάνειες μέσω των πολλαπλών στρωμάτων. Στα τελευταία του έργα, ο Μπενφοράδο χρησιμοποιεί το στοιχείο της σιωπής και της παύσης ως σημείο εκκίνησης για να δημιουργήσει χώρο για περισυλλογή. Οι πίνακες φέρουν απλούς τίτλους που παραπέμπουν στο κυρίαρχο χρώμα το οποίο αντιλαμβάνεται κανείς με την πρώτη ματιά. Ωστόσο μετά από προσεκτική θέαση ανακαλύπτει κανείς τα πολλαπλά στρώματα κάτω από το κυρίαρχο.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Έργο του Ιάσονα Κοντογιάννη
