Όνειρα και αντίσταση στη μεγάλη οθόνη: Οι μικροί επαναστάτες της ζωής

Αφοπλιστική αθωότητα, ωμή ειλικρίνεια, δυνατή φαντασία. Τα παιδιά δεν είναι απλώς το μέλλον—είναι φορείς μιας απροσδόκητης αλήθειας στο παρόν. 

Η φετινή ενότητα / σετ «(Ξε)μαθαίνοντας από τα παιδιά» του Positively Different Short Film Festival 2025 μας καλεί να αφεθούμε στην οπτική των νεαρών πρωταγωνιστριών/πρωταγωνιστών και να αμφισβητήσουμε όσα θεωρούμε δεδομένα.

Σε μια συλλογή ταινιών που καταπιάνονται με τα μεγάλα και τα μικρά όνειρα, τις προσπάθειες των παιδιών να κατανοήσουν, να υπάρξουν στον «κόσμο» των ενηλίκων, παρακολουθούμε τις νεαρές αυτές φωνές να αφηγούνται ιστορίες ανθεκτικότητας, απώλειας, εξέγερσης και ονειροπόλησης. Μας καθοδηγούν μέσα από τολμηρές διαδρομές, αποδομώντας βεβαιότητες και προ(σ)καλώντας μας να μάθουμε ξανά τον κόσμο από την αρχή.

Οι προβολές θα γίνουν στο πλαίσιο του Positively Different Short Film Festival 2025 (03/04 – 06/04) στο Άστορ – Το σετ «(Ξε)μαθαίνοντας από τα παιδιά» είναι προγραμματισμένο για την Πέμπτη 3 Απριλίου στις 19:00.

Στον απόηχο της είδησης της απαγωγής από τον ισραηλινό στρατό (και σύντομης, ευτυχώς, αποφυλάκισης) του σκηνοθέτη του “No Other Land”, Χαμντάν Μπαλάλ, δεν μπορεί να μη γίνει ειδική μνεία στον Παλαιστινιακό κινηματογράφο. Αξίζει να αναφερθεί λοιπόν πως στο σετ έχουμε και το συναρπαστικό φιλμ μικρού μήκους «Παλαιστινιακά νησιά» (Palestine Islands).

Στην εξαιρετική αυτή ταινία συναντάμε μια υπόθεση που μοιάζει κάπως με το “Good Bye, Lenin!”, όπου ο γιος παριστάνει πως το Τείχος του Βερολίνου παραμένει στη θέση του, προσπαθώντας να διατηρήσει έναν χαμένο κόσμο ζωντανό για τη μητέρα του. Βέβαια, στο Palestine Islands, η νεαρή μας πρωταγωνίστρια προσπαθεί να “εξαπατήσει” τον παππού της όχι πως τα Ισραηλινά τείχη της κατοχής συνεχίζουν να ορίζουν τη ζωή τους, μα πως έχουν καταρρεύσει, και πως πλέον τους επιτρέπεται να επισκεφτούν ξανά τα εδάφη της πατρίδας τους.

 Οι Ταινίες της ενότητας

• The Wake Up Chirp – σκην. Kaan Orgunmat (Σουηδία, 13:45’)

Ένα δεκάχρονο αγόρι αφουγκράζεται το τραγούδι των γρύλων, αποκωδικοποιώντας έναν μυστικό κώδικα. Με τη φύση σύμμαχο, βρίσκει τη δύναμη να αντισταθεί στην καταπίεση του παππού του.

Το σχόλιο μας: Ανάμεσα στη σκληρότητα του κόσμου των μεγάλων και στη μαγεία της φύσης, η φαντασία γίνεται δύναμη για να ονειρευτούμε έναν κόσμο όπου κανένα παιδί δεν φοβάται.

• Morî – σκην. Yakup Tekintangac (Τουρκία, 19:18’)

Για τον μικρό Morî, η φωνή του πατέρα του ζει σε μια ηχογραφημένη ιστορία. Όταν ένας νέος δάσκαλος εμφανίζεται στον απομονωμένο τόπο που ζει, η ελπίδα γίνεται βεβαιότητα: είναι εκείνος.

Το σχόλιο μας: Μια ταινία που αγγίζει ζητήματα ταυτότητας, γλώσσας και δικαιώματος στην εκπαίδευση, ειδικά για τον Κουρδικό πληθυσμό στην Τουρκία. Η ιστορία του Μορί δεν είναι απλώς προσωπική· αντανακλά τις συλλογικές εμπειρίες παιδιών που μεγαλώνουν με αποσιωπημένες μνήμες και γλώσσες.

• 47 Inches – σκην. Pascale Mompez (Γαλλία, 19’)

Ο πατέρας της Ζελί φέρνει στο σπίτι την «άρρωστη» θεία του επτάχρονου κοριτσιού. Η Ζελί παρατηρεί τη γυναίκα, και ελπίζει να τη βοηθήσει να διώξει τα «σύννεφα» από το μυαλό της.

Το σχόλιο μας: Μια τρυφερή ταινία για το πως ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνουμε τα ζητήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, η αποδοχή και η υπομονή μπορεί να λειτουργήσουν καταπραϋντικά, βοηθώντας να δημιουργηθούν νέες, ευοίωνες αναμνήσεις.

• A Summer’s End Poem – σκην. Lam Can-zhao (Κίνα, Ελβετία, 15’)

Λίγο πριν το τέλος των καλοκαιρινών του διακοπών, ένα αγόρι στην Κινεζική επαρχία, πηγαίνει μέχρι την πόλη, όπου ξοδεύει όλες του τις οικονομίες για να αποκτήσει το μοντέρνο χτένισμα των ονείρων του.

Το σχόλιο μας: Μια ποιητική ιστορία ενηλικίωσης για το χάσμα μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας, την αυτοανακάλυψη και τις ανατροπές της ζωής.

• Numb – σκην. Despoina Kourti (Ελλάδα, 19:57’)

Ο ξαφνικός θάνατος ενός συμμαθητή αναγκάζουν την έφηβη Μαρία να έρθει αντιμέτωπη με το πένθος και την απώλεια. Το κορίτσι κινείται μέσα στην πόλη αναζητώντας τον δικό της τρόπο να αποχαιρετήσει το αγαπημένο της πρόσωπο.

Το σχόλιο μας: Μικρές προσωπικές τελετουργίες παρελαύνουν μπροστά μας, σε έναν κόσμο όπου η σιωπή και οι μικρές πράξεις γίνονται θραύσματα μνήμης και προσωπικής λύτρωσης.

• Palestine Islands – σκην. Νour Ben Salem, Julien Menanteau (Παλαιστίνη, 22:29’)

Ο παππούς της Maha, ένας τυφλός Παλαιστίνιος πρόσφυγας, έχει μια τελευταία επιθυμία: να ξαναβρεθεί στη θάλασσα της πατρίδας του. Η μικρή του εγγονή στήνει μια τρυφερή «πλεκτάνη» για να τον κάνει να πιστέψει πως η επιστροφή είναι δυνατή.

Το σχόλιο μας: Ανά στιγμές αστεία, και ανά στιγμές έντονα συγκινητική η ταινία παρουσιάζει μια ραδιουργία αγάπης, που αποκαλύπτει την καταπίεση του Παλαιστινιακού λαού, το βάρος της εξορίας, αλλά και τη δύναμη της φαντασίας όταν αυτή επιμένει σε ιδανικά δικαίου και ελευθερίας. 

*Από την επιμελητική ομάδα του φεστιβάλ δίνεται προειδοποίηση περιεχομένου για στρατιωτική βία, ψυχική υγεία, κακοποίηση παιδιού.

Ελάτε να (ξε)μάθουμε, να συγκινηθούμε και να φανταστούμε τον κόσμο ξανά.

Κεντρική εικόνα θέματος: Στιγμιότυπο από την ταινία “The Wake Up Chirp”

Διαβάστε επίσης:

Το πρόγραμμα του Positively Different Short Film Festival 2025 με μια ματιά