Open Frontiers / Ανοιχτά σύνορα: από την Hellenic Dance Company στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η Hellenic Dance Company φέρνει στο Φεστιβάλ Αθηνών την σπονδυλωτή παράσταση με γενικό τίτλο Open Frontiers, προσδοκώντας, μέσα από τα τέσσερα έργα που την απαρτίζουν, να προβληματίσει και να αφυπνίσει το κοινό σχετικά με τις κοινωνικές συνθήκες και τη βαθιά υπαρξιακή κρίση των καιρών.

Τα έργα των Akram Khan, Martha Graham, Pascal Rioult και Tono Lachky που θα ερμηνεύσουν οι χορευτές της Hellenic Dance Company (της ομάδας της ΚΣΟΤ), επιλέχθηκαν ακριβώς γιατί όλα μαζί μπορούν να αποτελέσουν μια εκρηκτική δήλωση πάνω στα δεινά της ανθρωπότητας και τους κινδύνους για την ίδια τη ζωή.


Τέσσερις καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές, τέσσερα έργα σε διαφορετικό στυλ, αλλά με κοινή ανησυχία για το μέλλον, με κοινή αποστροφή στον εφησυχασμό και σαφή προσανατολισμό στην αντίδραση απέναντι σε όσα βάζουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ευτυχία. 


Η παράσταση παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής τον Οκτώβριο του 2014, αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές και τον ενθουσιασμό του κοινού.

Λίγα λόγια για τα έργα και τους δημιουργούς:

VERTICAL ROAD του Akram Khan

Ο Άκραμ Καν είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους χορογράφους της γενιάς του. Ιδιαίτερα γνωστός για τις συνεργασίες του In-I (2008) με τη διάσημη ηθοποιό Juliette Binoche, Sacred Monsters(2006) με τη μεγάλη χορεύτρια Sylvie Guillem, και το βραβευμένο Ζero degrees (2005) με  τον Sidi Larbi Cherkaoui. ο Akram Khan παράλληλα έχει ιδρύσει την Akram Khan Company. Η χορευτική γλώσσα κάθε παραγωγής της έχει ως αφετηρία τις καταβολές του Καν στο κλασικό ινδικό ιδίωμα kathak και στη μαθητεία του στο σύγχρονο χορό. Το “Vertical Road” (βραβείο κριτών The Age για το καλύτερο νέο έργο του 2010), είναι ένα εμβληματικό έργο του Akram Khan για σύνολο σύγχρονου χορού, με μουσική που συνέθεσε ειδικά για το έργο ο επί πολλά χρόνια συνεργάτης του, συνθέτης Nitin Sawhney. Το Vertical Road αντλεί έμπνευση από την παράδοση των Σούφι και τον Πέρση ποιητή και φιλόσοφο Rumi.

 “…όλο και περισσότερο, κατευθύνομαι απρόθυμα προς ένα ισχυρό οριζόντιο ρεύμα, το οποίο είναι ένα μέρος όπου ο χρόνος κινείται σε τόσο υψηλή ταχύτητα, ώστε και η αναπνοή μας ακόμη πρέπει να επιταχυνθεί προκειμένου ως ανθρώπινα όντα να επιβιώσουμε. Και πάντα πίστευα ότι ήταν στην αργή εκπνοή μας, ο τόπος όπου κατοικεί η αίσθηση της βαθιάς πνευματικής ενέργειας.  Σε ένα κόσμο που τρέχει τόσο γρήγορα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της πληροφορίας, κατά κάποιο τρόπο είμαι διατεθειμένος να κινηθώ αντίθετα σ’ αυτό το ρεύμα, προκειμένου να καταλάβω τι μπορεί να σημαίνει να συνδέομαι όχι μόνο πνευματικά, αλλά και κάθετα.”

PANORAMA της Martha Graham

Το “Panorama” που η χορογράφος εμπνεύστηκε και δημιούργησε το 1935 σε μια περίοδο που η καταπίεση των μειονοτήτων, η Μεγάλη Ύφεση και η άνοδος του φασισμού απασχολούσαν σοβαρά πολούς καλλιτέχνες. Διαποτισμένο από τις ανησυχίες αυτές, το Panorama γεννήθηκε για να εκφράσει τη δύναμη του ανθρώπου να αλλάξει τα πράγματα. Η Hellenic Dance Company ερμήνευσε με συνέπεια και πάθος αυτό το σπουδαίο έργο στη Νέα Υόρκη και το Ηρώδειο, αποσπώντας θετικές κριτικές από τον Τύπο, αλλά και το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Η εφημερίδα New York Times επισήμανε σχετικά με την ελληνική συμμετοχή ότι “Το ηχηρό χειροκρότημα για το Panorama ήρθε για να ανταμείψει τους 35 νέους χορευτές που, χωρισμένοι σε τρεις κύριες ομάδες, ερμήνευσαν το έργο με θαυμαστό συγχρονισμό και εντυπωσιακή δύναμη.”

WIEN του Pascal Riout

O PASCAL RIOULT, έχοντας μαθητεύσει και αναδειχθεί στις ομάδες  χορού May O’Donnell, Paul Sanasardo και Martha Graham Dance Company, πέρασε το 1994 στο επόμενο στάδιο ιδρύοντας τη δική του ομάδα, RIOULT. Έχει χαρακτηριστεί ως “ένας από τους πιο θαρραλέους και με βάθος δημιουργούς του σύγχρονου χορού σήμερα, με ρίζες στην παράδοση και ανοιχτό βλέμμα στο μέλλον”.

Πιστό στις προθέσεις του Ραβέλ, το “Wien” είναι μια φανταστική και μοιραία περιδίνηση με μαγικές διαστάσεις. Το βιεννέζικο βαλς, η τέλεια εικόνα της εξευγενισμένης κοινωνίας, μετατρέπεται σε σύμβολο ενός αποσαθρωμένου κόσμου που βρίσκεται στη δίνη της βίας και του εξευτελισμού. Το κομμάτι φέρει τη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα της απελπισίας και της μοιρολατρίας. Πρόκειται για τα χνάρια μιας ανθρωπότητας που αποτυγχάνει και για ένα προμήνυμα του θριάμβου του κακού. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 13 Ιανουαρίου 1995 στο  Sylvia and Danny Kaye Playhouse στη Νέα Υόρκη.

NO MORE FAIRYTALES του Tono Lackhy

Ο Tono Lachky, ένα από τα πλέον ανερχόμενα διεθνή αστέρια του σύγχρονου χορού, έγινε μέλος της Akram Khan Company Μάρτιο του 2004 και ακολούθησε τη μεγάλη διεθνή περιοδεία του “MA” (48 χώρες σε όλο τον κόσμο) για δύο χρόνια. Ως χορογράφος, έχει δημιουργήσει διάφορα έργα, τα πιό γνωστά από τα οποία είναι τα “Twice Read”, “Softandhard”, “Heaven is the place”-, “Perfect Day To Dream”, “Kids in a play”, “Mind a Gap”. Είναι συνιδρυτής του Les SlovaKs Dance Collective. Δημιούργησαν το “Opening Night” (2007), το “Journey Home” (2009), το “Les SlovaKs – The Concert” (2010) και το “Fragments” (2012). Από το 2007 η ομάδα Les SlovaKs δίνει παραστάσεις σε Ευρώπη, Αφρική, Κεντρική και Βόρεια  Αμερική.

Ο Tono Lachky έχει το χάρισμα να αποτυπώνει σε κίνηση το σφυγμό της εποχής μας με παλμό, χιούμορ και έντονα θεατρικά στοιχεία. Στην νέα αυτή συνεργασία του με την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, ο Τόνο θα παρουσιάσει τη νέα πρωτότυπη χορογραφία του με τίτλο “No more fairytales”, ένα κωμικοτραγικό σχόλιο πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα, μια γιορτή του χορού “αφιερωμενη στους Έλληνες στους καιρούς της κρίσης.”

Eίπαν για την παράσταση…

Παρακολουθώντας τα ‘Ανοιχτά Σύνορα’ της Hellenic Dance Company συναρπάστηκα με το εξαιρετικό επίπεδο της παραγωγής. Ως δημιουργός μπορώ να ξεχωρίσω το ταλέντο, τη σκληρή δουλειά και το πάθος, γι’ αυτό θέλω να συγχαρώ την Παυλίνα Βερέμη για το μακροχρόνιο έργο της στο χορό. Επίσης τους αξιόλογους συνεργάτες και τους χορευτές που παρουσίασαν έργο υψηλού διεθνούς επιπέδου.

Μαρία Φαραντούρη

Παρασύρθηκα προσωρινά στην ψευδαίσθηση ότι ήμουν αλλού, μιας και όλοι είμαστε λίγο πολύ θύματα της εντύπωσης ότι τα σπουδαιότερα γίνονται “έξω” και “αλλού”. Όλοι οι “έξω” όμως θα είχαν πολλά να μάθουν και να εμπνευστούν από αυτήν την παράσταση και πάνω απ’ όλα από την ικανότητα και το πάθος των χορευτών. Μπράβο σας!

Δημήτρης Δασκαλόπουλος
Ιδρυτής ΝΕΟΝ

Η καθιερωμένη πλέον ετήσια παράσταση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης θεωρώ ότι ξεπέρασε εφέτος κάθε προσδοκία. Οι εξαιρετικές χορογραφίες ανέδειξαν το υψηλότατο επίπεδο των σπουδαστών. Η προσπάθεια και πρόοδος που καταβάλλει η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και μάλιστα όχι υπό τις ευνοϊκότερες συνθήκες προβάλλει ιδιαίτερα ενθαρρυντική για το παρόν και το μέλλον του χορού στην Ελλάδα, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τη στελέχωση με έλληνες χορευτές από τη Σχολή σε σημαντικά και διεθνή χορευτικά σχήματα. Καθώς διετέλεσα Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης την περίοδο που ανέλαβε τα ηνία η κ Παυλίνα Βερέμη και παρακολούθησα στενά την αναγέννηση, κυριολεκτικά, της σχολής, ας μου επιτραπεί να επισημάνω πως της οφείλονται θερμές ευχαριστίες και συγχαρητήρια.

Κατερίνα Κοσκινά
Καλλιτεχνική Διευθύντρια Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης

Έξοχη και τρομερή παράσταση! Ένα από τα 2 πιο εκπληκτικά θεάματα χορού που είδα φέτος!

Ανδρέας Ρικάκης

Κριτικός Χορού

Επειδή τυχαίνει να είμαι στο Δ.Σ. της ΚΣΟΤ, γνωρίζω προσωπικά τον τεράστιο αγώνα που γίνεται όχι μόνο για την επιβίωση της σχολής, αλλά συγχρόνως για την επίτευξη υψηλού επιπέδου πρωτογενούς δημιουργίας, που είναι και το ζητούμενο. Αυτές οι προσπάθειες πρέπει να βοηθιούνται και να αντιμετωπίζονται με μεγάλο σεβασμό. Θέλω επίσης να τονίσω πως είχα καιρό να παρευρεθώ σε παράσταση τόσο υψηλού επιπέδου που σ’ έκανε να ξεχνάς το νεαρό της ηλικίας των χορευτών. 
Συγχαρητήρια!

Κώστας Βαρώτσος
Γλύπτης, Καθηγητής Εικαστικών Τεχνών Σχολή Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ

“Να πώς θα ήταν η Ελλάδα, αν..!”

Στάθης Λιβαθινός
Σκηνοθέτης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού θεάτρου

Με το “Open Frontiers”, η Hellenic Dance Company-το εμπνευσμένο παιδί της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ), έδειξε, άλλη μία φορά, ότι μπορεί να σταθεί δίπλα στις καλύτερες προσπάθειες που γίνονται στο εξωτερικό. Συγχαρητήρια λοιπόν, από καρδιάς, στην κυρία Βερέμη και στους συνεργάτες της, και, κυρίως, στις χορεύτριες και τους χορευτές για τις αξέχαστες βραδιές χορού που μας χάρισαν. Aπέδειξαν ότι πολλά μπορούν να γίνουν, ακόμη και σε Εποχή Κρίσης! Τώρα σειρά της Πολιτείας να αναλάβει τις ευθύνες της!  Συγχαρητήρια και ένα Μεγάλο “Ευχαριστούμε!”

Αλέξης Κωστάλας
Δημοσιογράφος

Παρακολουθώ με θαυμασμό τα τελευταία χρόνια την εξαιρετική δουλειά της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.  Το επίπεδο των παραστάσεων και το ταλέντο των χορευτών με γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον του σύγχρονου χορού στη χώρα μας.

Δάφνη Ζουμπουλάκη
Γκαλερί Ζουμπουλάκη

Φωτό: Martha Graham