Με την επιμέλεια στην παραγωγή του Γιώργου Ανδρέου, ο Ορέστης Κατσάνης αυθεντικά και απροσποίητα, εκφράζει με σύγχρονο τρόπο το λαϊκό όπως το αισθάνεται η σημερινή γενιά των τριαντάρηδων.
Με λιτή ενορχήστρωση, αθωότητα και αυθεντικό συναίσθημα τα τραγούδια του άλμπουμ «Πάμε εκεί» αποφεύγουν το ρετρό και ακούγονται όπως ακριβώς θα έπρεπε να ακούγεται σήμερα το λαικό τραγούδι.
Τα περισσότερα τραγούδια ερμηνεύει η αδερφή του Ερρικέτη Κατσάνη, με μια γνησιότητα που έλκει την καταγωγή της στις μεγάλες φωνές του παρελθόντος.
***
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Το «Πάμε εκεί» αποτελεί τον πρώτο σας δίσκο, και έχει ένα έντονο λαϊκό ηχόχρωμα. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τη δημιουργία του;
Ορέστης Κατσάνης: Βρίσκω ενδιαφέροντα αρκετά είδη μουσικής. Στην εφηβική ηλικία άκουγα μόνο ροκ και στη συνέχεια άκουσα και ψάχτηκα με hip-hop και ηλεκτρονική. Το ”ταξίδι καινούριων ακουσμάτων” συνεχίζεται ακόμα και νομίζω θα συνεχίζεται για πάντα. Ωστόσο, στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού, ένα συγκεκριμένο άκουσμα αποτέλεσε τον μεγαλύτερο συναισθηματικό σταθμό. Η ελληνική λαϊκή μουσική. Ξεκινώντας με Θεοδωράκη πέρασα στο ρεμπέτικο και στους Μάρκο, Τσιτσάνη, Χατζηχρήστο, Τούντα κ.α. Αυτές οι επιρροές συντέλεσαν, σημαντικά, στη δημιουργία των τραγουδιών αυτών.
– Το άλμπουμ εκκινεί και κλείνει με αναφορά στη Σμύρνη. Τι πρεσβεύει για εσάς αυτός ο τόπος;
Ο.Κ.: Στο άκουσμά της πάντα γοητεύομαι. Στο μυαλό μου, συνήθως, έρχεται η Σμύρνη κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και την καταστροφή της. Μια πόλη ζωντανή και ξέφρενη, ένα λιμάνι συνάντησης διαφορετικών κουλτουρών και φυσικά η σμυρναίικη μουσική με τις εστουδιαντίνες της που εξαπλώθηκαν στη Μ. Ασία και επηρέασαν βαθιά την ελληνική μουσική παράδοση. Οι αναφορές που κάνω στους στίχους μου είναι είτε συμβολικές (-παίρνω απ’ την Σμύρνη μια φωτιά, αυτή που τόσα χρόνια καίει…), είτε κάτι πιο απτό, όπως στη ”Χάλκινη σιωπή” που είναι μια ματιά στις μέρες της καταστροφής της. Ίσως έτσι γίνομαι κι εγώ, έμμεσα, ένα μικρό μέρος αυτής της τεράστιας ιστορίας.
– Στο ομώνυμο με τον δίσκο κομμάτι, το οποίο τραγουδά ο Αλκιβιάδης Μαγγόνας, γίνεται λόγος για έναν τόπο όπου «κάνουν γλέντι τα όνειρά μας», ενώ ο καταληκτικός στίχος είναι «για μια γενιά που ακροβατεί». Για ποιά γενιά γράφετε εδώ;
Ο.Κ.: Είναι για την γενιά μου. Κοντεύω τα τριάντα, οπότε είμαι μέρος μιας γενιάς που μεγάλωσε μεν, με σχετική άνεση, αλλά κατά την ενηλικίωσή της έλαχε να βρει μια πολύ δυσχερή κατάσταση. Νιώθω ότι έχουμε να κάνουμε διπλή δουλειά για να βγούμε από όλο αυτό, ή έστω για να καταφέρουμε να ισορροπήσουμε. Το ”Πάμε εκεί” είναι τραγούδι λιγότερο περιγραφικό και περισσότερο παρακινητικό προς την γενιά μου. Μια παρότρυνση να κυνηγήσουμε ότι είναι σημαντικό για μας, να παρακούσουμε ότι μας κρατάει πίσω και να βρούμε ”το μέρος” όπου οι στόχοι και όνειρα μας περιμένουν.
– Στο άλμπουμ συμμετέχει και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ερμηνεύοντας το κομμάτι σας «Χείλη ματωμένα». Υπήρξε δική της ή δική σας επιλογή να τραγουδήσει το συγκεκριμένο τραγούδι;
Ο.Κ.: Η Ελένη είναι μια πολύ έμπειρη τραγουδίστρια που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα της ελληνικής λαϊκής, παραδοσιακής, ρεμπέτικης μουσικής, οπότε, ήταν εύκολο να ταιριάξει και στα δικά μου τραγούδια. Την γνώρισα προσωπικά λίγο μετά το ξεκίνημα των ηχογραφήσεων του δίσκου και κανονίσαμε μια ακρόαση. Η στόχευσή μου, εξ αρχής, ήταν τα ”Χείλη ματωμένα”. Ένιωθα πως το κομμάτι αυτό θα έδενε απόλυτα με την χροιά και την ψυχοσύνθεσή της. Μετά από μια πολύ οικεία κουβέντα περί διαφόρων πραγμάτων της έβαλα να ακούσει τρία τραγούδια μου και κατέληξε κι η ίδια στα ”Χείλη ματωμένα”. Νομίζω δικαιωθήκαμε κι οι δύο από το αποτέλεσμα.
– Στην επιμέλεια και την παραγωγή του δίσκου βρίσκουμε τον Γιώργο Ανδρέου. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτήν τη συνεργασία;
Ο.Κ.: Ο Γιώργος Ανδρέου είναι το Α και το Ω σ’ αυτό το πρώτο μου μουσικό ταξίδι. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί και γνωρίζει την μουσική από όλες τις πλευρές της. Είτε αυτό είναι σύνθεση, στιχουργική και οργανοπαιξία, είτε ηχοληψία και ενορχήστρωση. Από τις αρχές κιόλας, δημιουργήθηκε μια φιλική σχέση αλληλοκατανόησης. Αντιμετωπίσαμε κάθε τραγούδι ξεχωριστά, αφιερώνοντας πολλές ώρες συζητήσεων και πειραματισμών. Με έκανε να καταλάβω πως είναι μια αργή και εξελικτική διαδικασία. Έμαθα πάρα πολλά απ’ αυτόν κι ακόμη μαθαίνω.
– Από τα δέκα κομμάτια του δίσκου «Πάμε εκεί» τα εφτά τα ερμηνεύετε εσείς. Ποιο αποτελεί το προσωπικό αγαπημένο σας;
Ερρικέτη Κατσάνη: Όλα τα τραγούδια του δίσκου με αγγίζουν και τα αγαπώ. Αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω θα έλεγα ότι το προσωπικό μου αγαπημένο είναι το ‘’Για μια γυναίκα’’. Εκτός του ότι ταυτίζομαι προσωπικά με τους στίχους οι οποίοι μιλούν όπως είναι προφανές για μια γυναίκα, είναι επίσης και η μελωδία και ο ρυθμός του χασάπικου που μου γλυκαίνει την διάθεση κάθε φορά.
– Ποια θα λέγατε πως είναι η σημασία του να υπάρχουν σημερινά τραγούδια που να αναφέρονται σε γυναικεία βιώματα και να παρουσιάζουν γυναικείες αφηγηματικές φωνές;
Ε.Κ.: Όχι πως δεν έχουν ήδη υπάρξει ή πως δεν υπάρχουν αλλά το να προσθέτουμε και άλλες γυναικείες φωνές και με την κυριολεκτική και με την μεταφορική έννοια είναι βαρύνουσας σημασίας. Η τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της, κατά την γνώμη μου είναι ένας από τους πιο βασικούς διαύλους επικοινωνίας και εκφραστικότητας και είναι βασικό κομμάτι της ύπαρξης μας. Οπότε, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό το κομμάτι η ενεργή γυναικεία παρουσία καθώς έτσι θα έμενε ανέκφραστη η ‘’γυναίκα’’ με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.
– Πώς νιώθετε όταν ερμηνεύετε ζωντανά στο κοινό τα κομμάτια αυτού του δίσκου;
Ε.Κ.: Είναι πρωτόγνωρο να τραγουδάω κομμάτια από πρώτο χέρι που λέμε. Είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύω κομμάτια που μόνο εγώ έχω ξανατραγουδήσει. Αυτό είναι από τη μια μεριά πολύ ενδιαφέρον και όμορφο για μένα καθώς μπορώ να βάλω εκατό τις εκατό την δική μου ταυτότητα και να αφήσω ευκολότερα το κοινό να με γνωρίσει και να συνδεθώ. Ταυτόχρονα είναι πρόκληση να τραγουδάει πρώτη φορά μια/ένας ερμηνεύτρια/ης καινούργια κομμάτια για τον ακριβώς ίδιο λόγο με το θετικό που ανέφερα παραπάνω. Δηλαδή είναι εξίσου δύσκολο να βρεις την ταυτότητα σου και να προσδώσεις συναίσθημα και ουσία σε κομμάτια που έχουν μόλις δημιουργηθεί. Όπως και να έχει, λατρεύω το συναίσθημα που μου δημιουργείται όταν μοιραζόμαστε τα κομμάτια του δίσκου με τον κόσμο.
– Πότε και που πρόκειται να γίνει η παρουσίαση του άλμπουμ;
Ε.Κ.: Η παρουσίαση του δίσκου μας ‘’Πάμε Εκεί’’ θα πραγματοποιηθεί στις 14 Ιουνίου στην Μαρκίζα στο Χαλάνδρι κατά τις 8 το απόγευμα. Ελπίζουμε να είστε όλοι εκεί να σας παρουσιάσουμε τη δουλειά μας και να συνδεθούμε με τα τόσο όμορφα τραγούδια του Ορέστη.