Ασυμβίβαστος, ρηξικέλευθος, καινοτόμος, αντισυμβατικός, πρωτοποριακός, αυτοκαταστροφικός, οραματιστής. Στην περίπτωση του Όρσον Γουέλς, τα επίθετα μοιάζουν να στερεύουν και οι λέξεις ξαφνικά ωχριούν για να περιγράψουν το διαμέτρημα ενός αληθινού πιονιέρου του σινεμά.
Στην ιστορία της 7ης τέχνης, ελάχιστοι σκηνοθέτες είχαν το δικαίωμα να περηφανεύονται πως άλλαξαν ριζικά όχι μόνο το καταστατικό της κινηματογραφικής γλώσσας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η κατασκευή και η θέαση μιας ταινίας. Ο Όρσον Γουέλς, πέρα πάσης αμφιβολίας, βρίσκεται στην κορυφή αυτής της ολιγομελούς λίστας.
Ο κριτικός κινηματογράφου Γιώργος Παπαδημητρίου μάς ξεναγεί, σε δύο δόσεις, στο μεγαλείο, στην ασύγκριτη αύρα και στην αιώνια παρακαταθήκη ενός σκηνοθέτη που ξεπέρασε τα όρια (ακόμη και του δικού του) μύθου.