Άφησε τα σκυλάδικα, πήρε την φωτογραφική του, επιβλήθηκε με το έργο του στις γκαλερί εντός και εκτός συνόρων και αυτό το διάστημα κατακτά την Αμερική! Ο κάποτε ηχολήπτης της Δέσποινας Βανδή, Παγκράτης Παγκρατίδης, ανοίγει τα χαρτιά του μας μιλάει για τα χρόνια στα σκυλάδικα και τη νύχτα, την απόφασή του να τα αφήσει όλα και να ακολουθήσει το όνειρό του με μόνο του εφόδιο το πάθος για τη φωτογραφία!
Συνέντευξη Μαρία Κωφίδου
30 χρόνια νύχτα
Γέννημα θρέμμα Καβαλιώτης, ο διακεκριμένος φωτογράφος σήμερα Παγκράτης Παγκρατίδης, βγαίνει από νωρίς στη δουλειά! Στα 17 του σταματάει το σχολείο (πριν τη 3η Λυκείου) και βγαίνει στη δουλειά. «Οικοδομή. Σύντομα ,αν και παίζω μπουζούκι μόνο 2 χρόνια έχω πρόταση να μετέχω σε μια ρεμπέτικη κομπανία. Δέχομαι κι έτσι ξεκινάει η πορεία μου στη νύχτα. Απ αυτή τη πρώτη δουλειά απολυθήκαμε εξαιτίας μου. Ο λόγος ήταν ότι στα κενά που είχαμε (μιας και ήμασταν η δεύτερη ορχήστρα), εγώ έπαιζα κομπολόι! Δέχτηκα παρατήρηση, μια ,δυο φορές, μέχρι που ο επιχειρηματίας «τα πήρε» και έλυσε το συμβόλαιο. Με το πιστόλι επάνω στο γραφείο, και με την παρακράτηση ενός σεβαστού τότε ποσού σαν όρο συμβολαίου.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα επόμενα χρόνια ανήκουν στη νύχτα. Συμπληρώνεται μια 10ετια στα σκυλάδικα, και μια δεύτερη σε μουσικές σκηνές με τρίχορδο πλέον μπουζούκι.
Ενδιάμεσα βρίσκεται με κατάστημα πώλησης μουσικών οργάνων ηχητικών συστημάτων και στούντιο ηχογράφησης όπου και αρχίζει η τριβή του με τη δεύτερη καριέρα του ως ηχολήπτης και για την επόμενη δεκαετία κάνει και τα δύο. Στο τέλος του 1999 έρχεται στην Αθήνα όπου και δουλεύει αποκλειστικά ως ηχολήπτης. Δουλεύει με μεγάλα ονόματα της πίστας, για 3 χρόνια συνεργάζεται με την Δέσποινα Βανδή και ακολουθούν ο Νίκος Κουρκούλης, η Κατερίνα Στανίση, ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Θάνος Πετρέλης, ο Σάκης Ρουβάς κ.α. Τον Οκτώβρη του 2008 τα πράγματα αλλάζουν. «Τότε και ενώ ήδη στήνεται το Fever με δικά μου σχέδια, απολύομαι γιατί ήμουν πολύ ακριβός λέει…».
Από τις κονσόλες στις γκαλερί
Από εκεί και μετά αλλάζουν τα πάντα! Ενώ η φωτογραφία ήταν το χόμπι του, ακόμη και η ψυχοθεραπεία του, ξαφνικά γίνεται η ζωή του κυριολεκτικά! «Εκείνο το διάστημα αποφασίζω να παρατήσω τη νύχτα! Δεν ασχολούμαι με τη φωτογραφία, μόνο όταν κοιμάμαι κι όταν τρώω. Έχω τη μηχανή στα χέρια μου συνέχεια και παντού.».
Περάσανε 2 χρόνια σχεδόν για να προσεγγίσει τις γκαλερί. «Τους πρώτους μήνες προσπαθώ να μπω στον χώρο επαγγελματικά, αλλά τρώω πόρτες. Κάποιο ειδικός του χώρου των περιοδικών με ωθεί να δοκιμάσω την τύχη μου στις γκαλερί. Καλά να είναι…».
Η πρώτη του προσπάθεια είναι με τη γκαλερί Σκουφά. «Θυμάμαι πως έκανα 15 λεπτά πάνω κάτω μέχρι να αποφασίσω να μπω. Ντρεπόμουνα. Δεν είχα ξαναμπεί στη ζωή μου σε γκαλερί… Αυτό έγινε αρχές καλοκαιριού του 2009. Πέρασα κι απο 2-3 ακόμη της περιοχής του Κολωνακίου. Μετά από ένα μήνα μου τηλεφωνούν από την γκαλερί και μου λένε ότι ενδιαφέρονται να μου κάνουν έκθεση.».
Η έκθεση ορίζεται για τον Οκτώβρη του 2009. Παράλληλα δέχεται πρόταση απο τη γκαλερί Κούρντ να συμμετέχει εκείνο το καλοκαίρι σε ομαδική έκθεση στον Πόρο και αμέσως μετά σε ατομική έκθεση στη Καρδαμύλη.
Η έκθεση στη Σκουφά εντυπωσιάζει, πουλάει, και σε λίγους μήνες έργα του βρίσκονται στην ART ATHINA 2010. Έχουν μεσολαβήσει βέβαια μια έκθεση στην Καβάλα, στα FNAC, στο Μοναστηράκι και στο MALL, δηλαδή 6 φορές παρουσία σε διάστημα 12 μηνών.
Η συμμετοχή του σε μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις «Milan Image Art Fair» το 2012 και το 2013 δέχεται διθυραμβικές κριτικές και αρχίζουν να τον βρίσκουν από Αμερική, Νέα Υόρκη, κυρίως. Το Δεκέμβρη του 2012 κυκλοφορεί το βιβλίο «INTERNATIONAL MASTER OF PHOTOGRAPHY VOL1» όπου βρίσκεται μεταξύ άλλων σπουδαίων διεθνών φωτογράφων και ο «ερασιτέχνης» Παγκράτης Παγκρατίδης.
Από εκείνη την ημέρα ανά 3 εβδομάδες δέχεται και από μια πρόταση συνεργασίας εκτός συνόρων. Υπογράφει δύο συμβόλαια που αφορούν το έτος 2013. Ένα με την ‘’ConceptStudio”εταιρεία management,με την οποία τον Ιούνιο θα εκθέσει στη Νέα Υόρκη σε ομαδική έκθεση ενώ πρόσφατα ολοκληρώθηκε η έκθεση του στη γκαλερί ‘’Amsterdam Whithney Gallery’’ στο Chelsea της Νέας Υόρκης!
«Μάλλον το στυλ μου είναι πιο βατό στην Αμερική. Έχω επιλεγεί σε διαγωνισμό τον Ιούνιο του 2012, έργα μου έχουν παίξει σε γιγαντοοθόνες στην Broadway Street, έχω διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς με έδρα πάλι την Αμερική. Τελευταία είχα πρόταση που αποδέχτηκα από την online γκαλερί στην Ισπανία ‘’ARTE LIBRE”,και από curator από τη Ρώμη για ακόμη μια έκδοση όπου και θα συμμετέχω, η παρουσίαση της οποίας θα γίνει το Μάιο του 2013 στις Βρυξέλλες και το 2014 στη Νέα Υόρκη.».
Ο «ερασιτέχνης» φωτογράφος
Ο Παγκράτης μπορεί να κερδίζει έδαφος και αναγνωρισιμότητα αλλά το γεγονός αυτό δεν άρεσε σε πολλούς! Μάλιστα αρκετοί βιάστηκαν να τον χαρακτηρίσουν «ερασιτέχνη» μιας και δεν έχει σπουδές στο αντικείμενο της φωτογραφίας!
Ο «ρατσισμός» και τα σχόλια συναδέλφων τον ενόχλησαν στην αρχή! «Θύμωσα και θύμωνα μέχρι και πριν λίγο. Τέλειωσα με αυτό μετά από ένα πρόσφατο σχόλιο που έγινε και αφορμή να γράψω και μερικά λόγια προς απάντηση σε κάποιον που έκρινε ότι τα έργα μου δεν είναι παρά μόνο αποτέλεσμα photoshop…».
«Δεν είμαι ερασιτέχνης φωτογράφος. Δεν είμαι ούτε επαγγελματίας φωτογράφος. Ο εικαστικός που δουλεύει μια κατασκευή και χρησιμοποιεί λαμαρίνα και σφυρί είναι ερασιτέχνης σιδεράς; Ή ο ζωγράφος που χρησιμοποιεί λαδομπογιά οικοδομής είναι ερασιτέχνης μπογιατζής;»
«Δεν είμαι φωτογράφος, Είμαι μυθοπλάστης. Δεν κάνω φωτογραφία Κάνω στατικό κινηματογράφο. Όρο που θεωρούσα αδόκιμο μέχρι που ο φίλος και χαρισματικός ζωγράφος Θωμάς Τουρναβίτης μου είπε πως ο όρος υφίσταται. Χρησιμοποιώ τη φωτογραφική μηχανή ως μέσο για να εκφράζομαι καλλιτεχνικά.»
Τα επόμενά του σχέδια; «Να δουλεύω, να δουλεύω και να δουλεύω…Το ταξίδι που λένε…και πιθανά, κινηματογράφος. Κανονικός, όχι πλέον στατικός!»
Κλείνοντας τον ρωτάω ποιο είναι το μότο ζωής του! «Δημοσίευσέ το χωρίς να κόψεις ούτε μια λέξη» μου λέει και γελάει «Μάθε τους κανόνες τέλεια ώστε με απόλυτο σεβασμό να μπορείς να τους γράψεις στ’ αρχίδια σου»!
