Οι βαθιές αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας, οι τραγωδίες και οι συμφορές που μας παρουσιάζει η καθημερινή ειδησεογραφία, οι πόλεμοι και οι αγωνιώδεις μεταναστεύσεις στη Μεσόγειο δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστες τις συνειδήσεις, και η Τέχνη, ενίοτε, γίνεται ένα προνομιούχο μέσο έκφρασης, ικανό να προσφέρει μια κριτική και συνειδητή ανάγνωση της ιστορίας και να μεταφέρει ένα οικουμενικό μήνυμα με άμεσο αντίκτυπο. Αυτό το γνωρίζει καλά ο Carlo Carli ο οποίος, έπειτα από μια δραστήρια και σημαντική πολιτική καριέρα, επέστρεψε στη ζωγραφική, την οποία δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ εντελώς, για να καταπιαστεί, επιδεικνύοντας σοβαρή κοινωνική δέσμευση, με άκρως επίκαιρα θέματα. Ο Carli καλλιεργεί μια απολύτως προσωπική γλώσσα η οποία συνταιριάζει με δεξιοτεχνία το σχέδιο, την ψηφιακή φωτογραφία και την γραφιστική επεξεργασία διάσημων έργων, στην επιτυχημένη, κατά τη γνώμη μου, προσπάθεια να προσεγγίσει εικόνες μακρινές μεν στο χρόνο, κοντινές δε σε ανθρώπινο και ανθρωπολογικό περιεχόμενο, οικοδομώντας μια οπτική γέφυρα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.
Η έκθεση στην Αθήνα αποτελεί την τελευταία στάση μιας εικαστικής διαδρομής που εξελίσσεται υφολογικά, καθώς εισάγει στην προϋπάρχουσα σχεδιαστική και γραφιστική σύνθεση το ψηφιακό φωτογραφικό μέσο, το οποίο βρίσκει την ιδιαίτερη θέση του στη συνθετική ισορροπία του έργου. Στη βάση της έρευνας του Carli βρίσκονται τα έργα που φιλοτέχνησε μεταξύ 2009 και 2011, με ήδη ενυπάρχον το ισχυρό αφηγηματικό στοιχείο, για τα οποία χρησιμοποίησε μεικτή τεχνική σε χαρτόνι, συνταιριάζοντας το γραφικό σχέδιο με τα κηροπαστέλ. Αυτά τα πρώτα έργα, που δεν παρουσιάζονται στην έκθεση της Αθήνας, αποτελούν ωστόσο το εννοιολογικό προοίμιο των εκτιθέμενων έργων. Αυτό γίνεται εμφανές π.χ. σε έργα όπως Διαφορετικές ανάγκες ή Διαφορετικές συνθήκες που σκιαγραφούν τον παραλληλισμό ανάμεσα σε δύο αντίθετα γυναικεία πρότυπα, αναδεικνύοντας τη βαθιά απόκλιση μεταξύ της φιλοσοφίας του φαίνεσθαι, που οδηγεί ενίοτε στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, και της κατάστασης των μητέρων στις φτωχές χώρες.
Claudia Baldi, επιμελήτρια της έκθεσης
Βιογραφικό
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γεννημένος στην Pietrasanta (Lucca) της Ιταλίας στις 13 Δεκεμβρίου 1945, ο Carlo Carli παρακολουθεί αρχικά το Καλλιτεχνικό Ινστιτούτο “Stagio Stagi”. Στη συνέχεια λαμβάνει δίπλωμα (Magistero d’Arte) από το Ινστιτούτο της Porta Romana της Φλωρεντίας. Στην ίδια πόλη παρακολουθεί την Ακαδημία Καλών Τεχνών και στη συνέχεια αφιερώνεται στη διδασκαλία του μαθήματος των Καλλιτεχνικών.
Συμμετέχει σε πολυάριθμες καλλιτεχνικές διοργανώσεις μεταξύ των οποίων αναφέρουμε τις: Biennale Nazionale “Città di Rimini”, Διεθνές Βραβείο “Brunellesco” της Φλωρεντίας, Βραβείο “Michelangelo d’Oro” στη Massa και Βραβείο “Viareggio – Collezione 71”.
Διοργανώνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις μεταξύ των οποίων θυμίζουμε τις εκθέσεις που διοργανώθηκαν στη Saletta d’Arte “Airone” της Marina di Pietrasanta, στο Chiostro di San Salvatore (Pietrasanta), στην γκαλερί “Giorgio Vasari” του Arezzo.
Το 2009 εκθέτει στο Μιλάνο (Spazio ChiAmaMilano), στη Ρώμη (Studio d’Arte Sant’Agata) και στο εσωτερικό του Castello di Monteriggioni υπό την αιγίδα της Περιφέρειας της Σιένας και του Δήμου Monteriggioni.
To 2010 διοργανώνει στην πόλη Lucca μια ατομική με τίτλο «Ομορφιά και κόσμοι διαφορετικοί» στο Palazzo della Fondazione Banca del Monte di Lucca, και την επόμενη χρονιά εκθέτει στη Φλωρεντία στους χώρους του Συμβουλίου της Περιφέρειας Τοσκάνης, στο Palazzo Bastogi.
Το 2012 εκθέτει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των Βρυξελλών μια ατομική έκθεση με τίτλο «Μετανάστες και διαφορετικές ιστορίες». Το 2013 εκθέτει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης την ατομική έκθεση «Γυναίκες σε διαφορετικούς κόσμους». Το 2014 εκθέτει στο Κεντρικό Αρχείο του Κράτους στη Ρώμη μια ατομική έκθεση με τίτλο «Βεβηλωμένη γλυκύτητα» και την ίδια χρονιά στην Pietrasanta (Lucca), με την ευκαιρία της συνάντησης του Αρχιεπισκόπου της Πίζας με τους καλλιτέχνες, παρουσιάζει και επεξηγεί το μανιφέστο των “Artisti della critica e narrazione visiva” (Καλλιτέχνες της εικαστικής κριτικής και αφήγησης).
Το 2015 διοργανώνει στη Μαδρίτη την ατομική έκθεση “Μαρτύριο – Viareggio e Santiago di Compostela” αρχικά στο εσωτερικό του Προξενικού Γραφείου της Πρεσβείας της Ιταλίας και στη συνέχεια στο παρακείμενο ιταλικό δημόσιο σχολείο. Το 2016 στο Γενικό Προξενείο της Ιταλίας στη Νίκαια παρουσιάζεται η έκθεσή του “Μεσόγειος: Ελπίδα και Τραγωδία» από την πρόξενο Serena Lippi.