Στη νέα του ατομική έκθεση στην Αθήνα ο Παναγιώτης Αλεξίου παρουσιάζει έργα που κινούνται στο πλαίσιο μιας αναπαραστατικής εξπρεσσιονιστικο-αφαιρετικής έκφρασης, στα οποία απεικονίζονται χώροι και αντικείμενα με προσανατολισμό τον ανοιχτό χώρο.
Με απόλυτη ελευθερία στις φόρμες, χωρίς σχηματοποίηση, χωρίς περιγράμματα, το κάθε στοιχείο, το κάθε μοτίβο, αποδίδονται με την ελευθερία της πινελιάς ενός μικρού παιδιού.
Ο τίτλος της έκθεσης: “FOS” προκύπτει από την έμφαση στα έντονα εκτυφλωτικά χρώματα που χαρακτηρίζουν το σύνολο της δουλειάς του καλλιτέχνη. Η παρουσία και θέαση του φυσικού τοπίου, συντελείται μέσα από τις εντάσεις του φωτός που επεμβαίνει στην καταγραφή και την μνήμη των χρωμάτων.
Βασικός άξονας το φως και το πώς αυτό δημιουργεί ανεξάρτητες και αυτόνομες χρωματικές δυνάμεις, η ελευθερία των οποίων είναι σε σύμπνοια με την ιδεατή τους ενότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιαίτερη ομορφιά γερά δομημένη από μέσα προς τα έξω.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το σημαντικό είναι η ζωντανή ποιότητα. Η έμπνευση πηγάζει από τα τοπία του Van Gogh. Ο τρόπος που ο ίδιος διαχειρίζονταν το χρώμα ώστε να δώσει σε ένα πραγματικό άγονο τοπίο μια ζωντανή ποιότητα. Οι φόρμες που χρησιμοποιεί είναι με τέτοιο τρόπο πλασμένες ώστε να μεταφέρουν την ενέργεια.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει σχετικά: “Ο τρόπος που δουλεύω τις φόρμες πηγάζει από κριτήρια αισθητικά, για να δημιουργηθεί με καθαρότερο και οξύτερο τρόπο η εικόνα που θέλω. Η τυχαιότητα που προκύπτει οδηγεί συχνά στο να αποδεχτώ τις εικόνες πιο πραγματικές ίσως γιατί αυτές είναι ανόθευτες από την συνειδητή Σκέψη και γι’ αυτό κατανοούνται με έναν τρόπο πιο αληθινό σε σχέση με κάτι που έχει περάσει μέσα από τα φίλτρα του απόλυτα κατανοητού”.
Έτσι προκύπτει ένας ρεαλισμός ο όποιος είναι αποτέλεσμα μιας καινούργιας μεθόδου που συγκρατεί την πραγματικότητα με κάτι εντελώς τεχνητό. Και συνεχίζει: “Ζωγραφίζοντας μια εικόνα θα ήθελα αυτή να μοιάζει με ένα πολύ πλάγιο τρόπο. Ψάχνω για κάτι το απροσδόκητο, την έκπληξη που θα με κάνει συνεχώς να θέλω να συνεχίσω να ζωγραφίζω. Προσπαθώ να αναδημιουργήσω την πραγματικότητα γιατί αυτό στην Tέχνη είναι κάτι βαθιά ποιητικό. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα ήταν μια απλή εικονογράφηση”.
Καλλιτέχνες από τους οποίους έχει εμπνευστεί είναι οι: Oskar Kokoschka, Willem de Kooning, Francis Bacon & David Hockney
