Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ορεστιάδα ανάμεσα σε τεράστια μηχανήματα επεξεργασίας σιδήρου. Ο πατέρας μας κατασκεύαζε γεωργικά μηχανήματα και σιδεροκατασκευές και ‘μεις, από μικρά παιδιά, συνυπήρχαμε με τόρνους, τρυπάνια και γερανούς, τη μυρωδιά της ηλεκτροκόλλησης και την εντυπωσιακή αλλά απαγορευμένη για τα μάτια μας φλόγα.
Για εμένα, από την ηλικία των 12, ήταν σχεδόν απαγορευμένο να μπαίνω στο εργοστάσιο για να μην τραυματίσω τα χέρια μου καθώς έπαιζα ήδη κιθάρα και ήταν καθαρό σε όλους ότι θα ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Οπότε είμαι ο μόνος από τα αδέρφια μου που δεν ξέρει καθόλου την οικογενειακή δουλειά. Κάτι σαν το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας, αλλά με αγάπη και σεβασμό.
Αργότερα, άρχισα να πηγαίνω κάποια απογεύματα με το πρώτο μου τετρακάναλο και να ηχογραφώ δείγματα από μεγάλες λαμαρίνες και σωλήνες, προσπαθώντας να τα ενσωματώσω στις τότε μουσικές μου συνθέσεις και ιδέες.
Το καλοκαίρι του 2019 και προσπαθώντας να βρω λύση σε σχέση με την κατασκευή μιας μόνιμης, μεγάλης ηχητικής εγκατάστασης μέσα σε μια δεξαμενή κρασιού του 1920 στην Κουρούτα Ηλείας, άρχισα να σχεδιάζω στο χαρτί ένα «όργανο», εξ ολοκλήρου από μεταλλικά υλικά, φτιαγμένο μέσα σ’ αυτό το τεράστιο ηχείο, το οποίο θα μπορούσε να ενεργοποιείται από οποιαδήποτε εξωτερική δύναμη (αέρας, πουλιά, βροχή, άνθρωπος κτλ). Για την Κουρούτα έφτιαξα τελικά ένα τεράστιο πνευστό όργανο για εφτά επισκέπτες/εκτελεστές. Τα υπόλοιπα σχέδια μείνανε στα χαρτιά.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτά τα χαρτιά έβλεπε η Κωνσταντίνα και άρχισε να φαντάζεται την εικόνα ενός δάσους από σίδερο. ὕλη: είναι το δάσος στα αρχαία ελληνικά. Και η ύλη που μας περιβάλλει; Δάσος κι αυτή κατα μία έννοια. Ένα υλικό δάσος.
Με εντυπωσιάζουν πολύ τα μισοτελειωμένα κτίρια των ελληνικών πόλεων. Κάποτε με ενοχλούσαν αλλά αποδεχόμενος τον εαυτό μου και την ελληνική μισοτελειωμένη πραγματικότητα άρχισα να τα βλέπω αλλιώς. Κάπως να τα αγαπάω. Ειδικά τα σημεία που αρχίζουν να φαίνονται οι σκελετοί τους. Σαν να προσπαθεί το μέσα τους να βγει έξω. Σαν να προσπαθεί η ψυχή τους να διεκδικήσει μια καινούρια ζωή. Έναν καινούριο ρόλο. Μια καινούρια φωνή.
Η υποψία αυτής της φωνής είναι που με γύρισε στο παρελθόν και μου θύμισε τους δυνατούς ήχους της παιδικής μου ηλικίας. Σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος.
Μπήκα στο Baumstrasse (ο αγαπημένος φίλος Βασίλης Μαντζούκης μου παραχώρησε και το σιδεράδικο του τρίτου ορόφου στο κτίριο) και άρχισα να κόβω, να τρυπάω, να κολλάω λαμαρίνες και σωλήνες και να δημιουργώ μεταλλικά πλαίσια με ρόδες. Μαζί με την Κωνσταντίνα ξεκινήσαμε να κάνουμε δοκιμές με οποιοδήποτε υλικό βρίσκαμε. Έπειτα συνειδητοποίησα πώς τα υλικά που μας ενδιαφέρουν υπάρχουν στην γειτονιά μας, στον Βοτανικό, στη Σπύρου Πάτση. Όλη η έρευνα και η τροφοδοσία άρχισε να γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά και με τα πόδια. Γνώρισα ανθρώπους, μάζεψα πληροφορίες και συμβουλές και για ενάμιση μήνα, καθώς έφτιαχνα αυτό το «δάσος», βίωνα την ευτυχία της χειρωνακτικής εργασίας. Τα κιθαριστικά μου νύχια σπασμένα, χέρια και πόδια με πληγές και μάτια πρησμένα. Ο εφιάλτης του πατέρα μου για τον γιο του τον μουσικό.
Όλο αυτό το διάστημα η Κωνσταντίνα δούλευε μόνη της εμπνεόμενη από την κίνηση και τον ήχο των υλικών. Το «όργανο» γινόταν όλο και πιο συγκεκριμένο, όλο και πιο χαοτικό, όλο και πιο άγριο, όλο και πιο μελωδικό και αυτή αγρίμι που άρχισε να το αγαπάει, να το καταλαβαίνει, να το σπάει και να το ξαναφτιάχνει. Πρώτη φορά την βλέπω έτσι. Αλλάξαμε με αυτό το έργο. Νιώσαμε την ύλη διαφορετικά. Την ακούσαμε. Ίσως να οξύνθηκε η ακοή μας. Το άψυχο υλικό διεκδίκησε μια άλλη μορφή και μια διαφορετική λειτουργία. Άρχισε να μας φανερώνει την ψυχή του. Και σε μας ίσως να φανερώθηκε κάτι από το «πνευματικό αυτί» που αποδίδει ο Λακαριέρ στους Σουφί, που λέει ότι στο τρίξιμο της πόρτας ακούγανε τις φωνές των αγγέλων.
Info:
KÓKA&PANÚ – ὕλη
Ημερομηνία και ώρα: 28 Αυγούστου στις 22:00
Τοποθεσία: Εναλλακτικός Χώρος / Μέγαρο Χορού Καλαμάτας – Καλαμάτα
Προπώληση: viva.gr – 10 ευρώ
Διαβάστε επίσης:
26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: 21 παραγωγές με βασικό άξονα τη Φύση και την Ανάγκη
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Πορτραίτο του Panú από το έργο “STUDY FOR 2 SILOS” (Silo #2) των Magda Cirillo & Panú που παρουσιάστηκε στο Dexamenes Seaside Hotel στην Κουρούτα Ηλείας το 2019. – © Νεφέλη Παπαϊωάννου
