Ο Παναγιώτης Σκληρός με απλή και κατανοητή γραφή μας μεταφέρει γεγονότα, προσωπικές καταστάσεις και επαγγέλματα της καθημερινής ζωής των κατοίκων της Λευκάδας του ’50, του ’60 και του ’70 και μάλιστα με τέτοιον τρόπο ώστε ο αναγνώστης να γίνεται ο ίδιος συμμέτοχος στα δρώμενα, φέρνοντας στη σκέψη του ανάλογες περιστάσεις που έζησε ο ίδιος ή άκουσε να λένε.
Με την πένα του περνάει γρήγορα από τοποθεσίες και χωριά σχεδόν κινηματογραφικά, ένα διαρκές αλλά εναλλασσόμενο ντοκιμαντέρ που δημιουργεί μια ειδυλλιακή εικόνα της Λευκάδας που έφυγε, χωρίς να την εξιδανικεύει. Από τη θάλασσα στο βουνό κι από τη βόγα της θάλασσας στη φλογέρα του βοσκού, ο συγγραφέας ζει την κάθε στιγμή, βρίσκεται μέσα στην ιστορία, όχι πάντα ως πρωταγωνιστής αλλά σαν καλός ιχνηλάτης καλεί κι εμάς να διατρέξουμε μαζί του απ’ την Πούντα ως την Εγκλουβή κι από το Μεγανήσι και τον Κάλαμο, μέχρι τη Βασιλική, το Αθάνι και τα χωριά των Ενωμένων Πολιτειών της Λευκάδας.
Ένα ταξίδι ευχάριστο, γεμάτο αναμνήσεις και νοσταλγίες, σ’έναν κόσμο γεμάτο ζωή κι αλήθεια.
Παναγιώτης Σκληρός – Πληροφορίες για τον συγγραφέα
Ο Παναγιώτης Σκληρός γεννήθηκε στη Βασιλική Λευκάδας ένα χρόνο πριν το ’50. Τέλειωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στο χωριό του και το λύκειο στο νυχτερινό της Καλλιθέας στην Αθήνα, ενώ συγχρόνως δούλευε. Φοίτησε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στις σχολές του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού πολιτισμού όταν πια ήταν 55 χρονών.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Γύρισε στη Λευκάδα το 1974 κι εγκαταστάθηκε μόνιμα ως έμπορος ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τα κοινά από τα νεανικά του χρόνια. Μέλος σε πολλούς μαζικούς φορείς του νομού, πρόεδρος στον Ορφέα για αρκετά χρόνια αλλά και ενεργός στην τοπική αυτοδιοίκηση σαν νομαρχιακός σύμβουλος, δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και Δήμαρχος Λευκαδίων.
Υπήρξε ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων και παράλληλα αρθρογραφούσε σε τοπικά έντυπα. Από το 2020 γράφει τα βιώματα και τις μνήμες των παιδικών του κυρίως χρόνων και τα δημοσιεύει σε τοπικά sites.
Δεν διεκδικεί, όπως λέει, τον ρόλο του συγγραφέα γι’ αυτό και τα κείμενά του μιλούν αυθόρμητα στον καθένα, στη γλώσσα που μιλάει κι ο ίδιος στους φίλους του, χωρίς φίλτρα και χωρίς καθωσπρεπισμούς. Οι ψηφίδες της μνήμης του μας μεταφέρουν στο κλίμα και την ατμόσφαιρα των χρόνων μιας άλλης εποχής που έχει πια φύγει.