Όταν έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο, “Ο Ευτύχιος Καλλέργης Και Η Συλλογή Με Τους Εφιάλτες”, η πρώτη μου σκέψη ήταν, “γιατί να θέλει κανείς να διαβάσει κάτι τέτοιο;” Σίγουρα θα σας ακούγεται πολύ πεζό, ίσως και αφελές και πραγματικά, ίσως να είναι και έτσι όμως, αυτό ένιωσα και θεώρησα πως καλό θα ήταν να το πω. Παρ’ όλα ταύτα, και παρά τις όποιες μου ενστάσεις, το μικρό του μέγεθος με προέτρεψε να το διαβάσω αμέσως αφού ήξερα πολύ καλά πως σε λιγότερο από μια ώρα θα είχα ξεμπερδέψει και έτσι, θα είχα ένα εύκολο και γρήγορο θεματάκι για την σελίδα μου. Και πράγματι, το διάβασα και σήμερα, έρχομαι να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου.
Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
Το βιβλίο υπογράφει ο Παναγιώτης Τσιρίδης, μουσικοπαιδαγωγός στην πρωτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση. Το βιβλίο αυτό λοιπόν είναι μια συλλογή 13 ιστοριών των οποίων αφηγητές είναι 13 παιδιά, ηλικίας 7 έως 13 ετών, τις οποίες και συγκέντρωσε ο Ευτύχιος Καλλέργης ο οποίος, έχοντας χάσει τα όνειρα και τους εφιάλτες του, έκανε μια συμφωνία ανταλλαγής με τα συγκεκριμένα παιδιά προκειμένου να του δώσουν τα δικά τους. Έτσι, οι εφιάλτες τους έγιναν μικρές ιστορίες και εμείς, τις διαβάζουμε ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στους βαθύτερους φόβους τους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους στοίχειωσαν, καθώς παραδόθηκαν χωρίς όρους στην αγκαλιά του Μορφέα.
Υποθέτω πως ένα βιβλίο σαν κι αυτό, πρέπει να το εξετάσουμε σε δύο επίπεδα. Εκείνα των ενηλίκων και ανήλικων αναγνωστών. Όμως επί της ουσίας, ο σκοπός είναι ένας. Να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους φόβους τους συνειδητοποιώντας ότι τα πράγματα, δεν είναι τόσο τραγικά ή τρομακτικά, όσο πιστεύουν και οι γονείς, να κατανοήσουν πως ένα φιλί και ένα χάδι, δεν είναι αρκετά για να βοηθήσουν το παιδί τους όταν ξυπνάει τρομαγμένο τη νύχτα. Αυτό που μπορεί να αποδειχτεί πραγματικά χρήσιμο, είναι να αφήσουμε τα παιδιά μας να μας αφηγηθούν τον εφιάλτη τους, να το βγάλουν από μέσα τους και εξωτερικεύοντας τις εικόνες του μυαλού τους μεταμορφώνοντάς τες σε λέξεις, να τις αποβάλλουν από το νου και τη συνείδησή τους, αντιμετωπίζοντάς τα καταπρόσωπο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι 13 εφιάλτες του βιβλίου αποτυπώνονται στο χαρτί με όλη την τρυφερότητα, και την αφέλεια αν θέλετε, τις παιδικής ηλικίας που πολλοί από εμάς, ίσως να έχουμε ξεχάσει. Και με έναν αρκετά διδακτικό και άμεσο τρόπο θα λέγαμε, ο συγγραφέας, μας καλεί να αντιμετωπίσουμε τους εφιάλτες των δικών μας παιδιών με έναν τρόπο πιο αποδοτικό και εποικοδομητικό. Για να συμφιλιωθούν τα παιδιά μας με όλα όσα τα τρομάζουν, πρέπει να τα αντιμετωπίσουν και θα είναι πιο εύκολο για εκείνα να το πράξουν αν εμείς, ως ενήλικες και γονείς τους, τα περιβάλλουμε με αγάπη, τρυφερότητα και κατανόηση και πάνω απ’ όλα, με διάθεση να τα ακούσουμε και να τα βοηθήσουμε.