Το νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Στεφανάκη με τίτλο «Πάντα η Αλεξάνδρεια» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο θα αποτελέσει σίγουρα αναπόσπαστο μέρος της αλεξανδρινής μυθολογίας με την οποία o συγγραφέας έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα και στον κόσμο. Στη σκιά ενός μυθικού βιβλίου, όπως είναι σήμερα οι «Μέρες Αλεξάνδρειας» ο Στεφανάκης επιχείρησε να δραματοποιήσει σε ένα μυθιστορηματικό ρέκβιεμ, την έξοδο του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού από τη χώρα του Νείλου.
Στο πρόσωπο της «κληρονόμου», της νεαρής Δάφνης Χάραμη, που βγαίνει άγουρη ακόμα από τις τελευταίες σελίδες του «Μέρες Αλεξάνδρειας», εναποτίθενται όλες οι ελπίδες για ένα αίσιο τέλος σε μια απρόσμενη περιπέτεια εκτοπισμού που συνεχίζεται σήμερα σε άλλες ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου με άλλους πρωταγωνιστές. Ο Δημήτρης Στεφανάκης επινοεί μια σύγχρονη θεματολογία, που βρίσκεται στην καρδιά της γεωπολιτικής επικαιρότητας. Η Μεσόγειος, αυτή η θάλασσα της διασποράς, του κοσμοπολιτισμού αλλά και των συγκρούσεων, γίνεται η σκηνή ενός δράματος που παίχτηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αλλά μοιάζει με θεατρική παράσταση που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στην μεσογειακή επικράτεια.
Η Δάφνη Χάραμη μεταμορφώνεται σε μια σύγχρονη Αντιγόνη, που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Η αντίστασή της στην Νασερική αυθαιρεσία σ’ ένα σκηνικό που δεν θυμίζει πια την λαμπερή Αλεξάνδρεια του μεσοπολέμου, είναι αν μη τι άλλο συγκινητική δείχνοντας προς τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Ο αναγνώστης θα σταθεί σίγουρα σε πολλά σημεία του βιβλίου. Θα θαυμάσει για παράδειγμα τον τρόπο που το μπαμπέσικο νασερικό χαμόγελο μεταφέρεται στα πρόσωπα των Αιγυπτίων σε όλη εκείνη την κρίσιμη περίοδο του διωγμού. Θα νιώσει την αγωνία στα τελωνεία της Αλεξάνδρειας, που μετατρέπονται σε τόπο μαρτυρίου για τον οποίο δεν μας είχε μιλήσει ο ποιητής της πόλης όταν έγραφε: «Αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις». Το περιβάλλον που δημιουργεί ο Στεφανάκης, μείγμα νοσταλγίας και αγωνίας, σε ένα εξωτικό κόσμο, είναι αλάνθαστο σημάδι αναγνωστικής μαγείας.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και όσο η Ιστορία δεν μπορεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις, όλος ο κόσμος των εκτοπισμένων ανθρώπων, των ξεριζωμένων στις δεκαετίες που ακολούθησαν δεν θα σταματήσει να μας απασχολεί. Το μυθιστόρημα του Στεφανάκη πέρα από κάθε ταξικό ή εθνικό ορίζοντα γίνεται με συναρπαστικό τρόπο μέρος της λογοτεχνικής και πολιτικής επικαιρότητας των ημερών μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
Δημήτρης Στεφανάκης – Πάντα η Αλεξάνδρεια: Συναρπαστικό, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα