Η έκθεση “Paper to Cut” μας προσκαλεί να αφεθούμε στις αφηγήσεις της υλικότητας του χαρτιού και στις δυνητικές περιπέτειές του από τον κόσμο της καθημερινότητας στο πεδίο της τέχνης. Η ενδόμυχη απτή παρουσία του ως στοιχείο του υλικού μας πολιτισμού και οι νοηματοδοτήσεις που δημιουργεί αποτελούν την αφετηρία της καλλιτεχνικής πρακτικής των εικαστικών της έκθεσης.
Το αντιληπτικό ενέργημα εκφράζεται με απρόσμενους χειρισμούς του υλικού, συνθέτοντας διαλογικά πεδία αναζήτησης, συλλογισμών και οπτικής περιπλάνησης. Κόσμοι από χαρτί ζωγραφισμένοι, κομμένοι και συγκολλημένοι ή διάτρητοι απευθύνονται στο φαντασιακό και διεκδικούν να επανέλθουμε στα ίδια τα πράγματα, σε αυτόν τον κόσμο τον εκφραστό, ανεξάντλητο και υπερβατικό.
Η Ζέφη Αθανασοπούλου είναι μια πολύπλευρη εικαστικός με κύρια αντικείμενα το χαρτί (Paper art), τη γλυπτική και τη ψηφιακή τέχνη. Τα τελευταία χρόνια, η ποίηση κατέχει καίριο ρόλο στην καλλιτεχνική της δουλειά, με βασικό υλικό το χαρτί. Άλλοτε σκισμένο, άλλοτε κομμένο με ακρίβεια, ή διπλωμένο, το χαρτί, ευτελές ή ακριβό, όντας ένα ιδιαίτερα ποικιλόμορφο και εύπλαστο μέσο, μετατρέπεται σε εικαστικό ‘αλφάβητο’ με το οποίο συνθέτει τα οπτικά της ποιήματα. Στην έρευνα της, ιδιαίτερη θέση έχει η εξελισσόμενη σειρά των “Μυστήριων μηχανισμών”: τρισδιάστατων χάρτινων κατασκευών με σύνθετη γεωμετρία, ενταγμένων σε σχήμα κύκλου.
Η Ισμήνη Μπονάτσου, αντλεί βιώματα απο τον τόπο καταγωγής της, την Κεφαλλονιά. Ενω μεγάλωσε στην Αθήνα, οι καλοκαιρινοί μήνες δίπλα στην θάλασσα έχουν εγγραφεί με ιδιαίτερη ένταση στην παιδική της μνήμη. Μέσα στο νερό, κολύμπι και μακροβούτια ή πλέοντας στην επιφάνεια του με βαρκούλες και καΐκια, με την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας που χαρίζει ένας κόσμος χωρίς βαρύτητα, ένας κόσμος μαγικός, θαυμαστός, αιώνιος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτή ακριβώς η αίσθηση, αποδίδεται, με ένα ελαφρύ υλικό όπως το χαρτί, λευκό και ευαίσθητο σαν τα παιδικά όνειρα.
Πολύ νωρίς, η Αννέττα Σπανουδάκη εμπνεόμενη από την Ιαπωνία και την Κίνα γοητεύτηκε από το χαρτί. Ένα τόσο ευαίσθητο και ταυτόχρονα τόσο δυναμικό υλικό.Κάθε καλλιτέχνης έχει μια ιδιαίτερη και ψυχική σύνδεση με το υλικό που χρησιμοποιεί. Ελάχιστα υλικά έχουν την δυνατότητα πολλαπλών μεταμορφώσεων τόσο στη φόρμα τους όσο και στην δομή τους και παράλληλα να μπορούν τόσο λιτά και εύπλαστα να επεξεργαστούν όταν γίνονται έργο.Η χειροποίητη ενασχόληση με το χαρτί αποτελεί άσκηση διαλογισμού που καθιστά το τελικό έργο πολυ άμεσο και διαισθητικό. Κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό αισθητικό αντικείμενο.
Ένα λευκό χαρτί πάνω σ’ένα μαύρο,το φως και το σκοτάδι, η ύλη και η σκοτεινή ύλη,ο γνωστός κόσμος και το άγνωστο. Στη δουλειά του Άρι Στοΐδη το χαρτί δε γίνεται απλώς φορέας μιας εικόνας, αλλά διαμορφώνεται το ίδιο σε εικόνα, σ’ένα κόσμο όπου το μπρος και το πίσω έχουν σημασία και η επιφάνεια τη μια στιγμή είναι εμπόδιο, την άλλη ορίζοντας ,την άλλη γη. Έτσι άλλες φορές γεννιέται από το τίποτα, ένα όνειρο που σκαλώνει, ή ξεκουράζεται σ΄ένα κλαδί, κι άλλες ένας άνθρωπος γεννιέται–αποκόπτεται από μια λευκή άχρονη «γη» , και ψάχνει ν’ανακαλύψει το άγνωστο, το μεταφυσικό,το άλλο που ισορροπεί –συμπληρώνει τον κόσμο γύρω και μέσα του.
Ο Στρατής Ταυλαρίδης, παίρνει αφορμή από εικόνες της καθημερινότητας οι οποίες πλέον έχουν διαφύγει της προσοχής μας και τις επαναφορτίζει με την αξία και την αίσθηση που τους αρμόζει. Στρέφει το βλέμμα μας σε αυτές τις εικόνες, παρακινώντας μας στην ουσία, να ξανά ανακαλύψουμε την ομορφιά τους. Τα διάτρητα σύμβολα αποκτούν διαφορετική διάσταση καθώς αποσπώνται από το φυσικό τους περιβάλλον και τοποθετούνται σε έναν εκθεσιακό χώρο. –Γεωργία Κουρκουνάκη, Ιστορικός της Τέχνης
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Στρατής Ταυλαρίδης