Η Ελληνίδα εικαστική καλλιτέχνης Όλγα Κοτσιρέα ενσαρκώνει την φράση με ενδιαφέροντα τρόπο στην σειρά έργων της “Παράλληλα Ταξίδια” την οποία αποτελούν ανθρωποκεντρικά έργα αποτυπωμένα πάνω σε φύλλα φίκου. Η σχέση της διατύπωσης της ένωσης του ανθρώπου με την Φύση, το Σύμπαν και τον Θεό πέρασε συχνά τις τελευταίες έξι χιλιετίες του ανθρώπινου πολιτισμού από τα φύλλα του συγκεκριμένου δέντρου, καθιστώντας την φυσική έλξη της εικαστικού προς αυτό σχεδόν μαγική. Η επιλογή αυτής της επιφάνειας αποτύπωσης απάδει από το τυχαίο, έλκει την καταγωγή από την προαιώνια σύνδεση του Ανθρώπου με την Φύση.
Η Όλγα Κοτσιρέα έχει ζωγραφίσει παλαιότερα σε τελάρα, όμως η αγάπη της για τα φύλλα που προέκυψε εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλη και την εμπνέουν με διάφορους τρόπους. “Η πρώτη μου έκθεση με έργα σε φύλλα μανόλιας ήταν πριν 3 χρόνια κι είχε πάει πολύ καλά. Αυτά είναι φύλλα φίκου γιατί είναι πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος και ποικίλλουν σαν φόρμες καθώς μου έδιναν θεματική ελευθερία. Η παρουσία του ανθρώπου είτε μέσα από την ποίηση από όπου εμπνεύστηκα έργα από τον Poe, είτε πρόσωπα -πορτρέτα, είτε ως μυθολογική ύπαρξη χωρίς να βάζω σύνορα όπως με τη γοργόνα που είναι αληθινό τοπίο στη Σουηδία και αυτό είναι και η μοναδική αποτύπωση τοπίου για αυτό και λέω την περιοχή στον τίτλο. Με εξαίρεση αυτό το τοπίο, στα άλλα έργα δεν είναι κανένα πρόσωπο ή τοπίο “αντίγραφο” ανθρώπου ή τοπίου. Βλέπω, μελετώ και αφήνω μετά τον εαυτό μου εντελώς ελεύθερο “, δηλώνει η ίδια με αφορμή την έκθεση της στην Chili Art Gallery το 2019.
Αν και πρωτότυπη, η τακτική της ζωγραφικής πάνω σε φύλλα δεν είναι απλά παραδοσιακή χωρών της Άπω Ανατολής (όπως της ζωγραφική πάνω σε φύλλα του δέντρου Μπό, συγγενούς είδος του Φίκου, που ευδοκιμεί Μπαγκλαντές, Ινδία, Πακιστάν και Νότια Κίνα) αλλά και καθόλου καινοφανής στην Σύγχρονη Τέχνη. Σχεδόν το σύνολο του έργου του διάσημου Ιταλού εκπροσώπου της Arte Povera Giuseppe Penone διατυπώθηκε με την χρήση φύλλων, άλλοτε ζωγραφισμένων και πολύ συχνά ως τμήματα ή βασική ύλη εγκαταστάσεων και γλυπτών στον δημόσιο χώρο. Άλλη εκπρόσωποι της Arte Povera χρησιμοποίησαν φύλλα κατά καιρούς, ιδίως κατά την αρχή, όταν η Arte Povera παρουσιάστηκε με αυτό το όνομα για πρώτη φορά το 1967 στην γκαλερί La Bartesca στη Γένουα από τον Ιταλό τεχνοκριτικό Germano Celant, για να περιγράψει μια καινούρια γενιά Ιταλών καλλιτεχνών κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Επίσης, ο Φίκος δεν είναι ένα τυχαίο δέντρο. Το αρχαιότατο δέντρο, αναφερόμενο ενίοτε και σαν “συκάριο”, όπως ονομαζόταν τα Βυζαντινά χρόνια, έχει παράλληλη πορεία με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Η κοιτίδα του βρίσκεται στο Νότιο τμήμα της Αραβικής Χερσονήσου, στην Κεντρική και Νότια Αφρική, αλλά σύντομα το περιέλαβαν σημιτικοί λαοί και οι Αιγύπτιοι, οπότε μια χιλιετία προ Χριστού περίπου ξεκίνησε η διάδοση του στην Μέση Ανατολή, την Β. Αφρική και την Ευρώπη. Οι Ρωμαίοι αγάπησαν το ρωμαλέο δέντρο και το μετέφεραν μαζί στην χώρα των Πικτών, το σημερινό Ηνωμένο Βασίλειο, και η χάρη του έφτασε μέχρι την Σκωτία. Δέντρο άλλοτε μαγικό και άλλοτε απλά αρχαίο στιβαρό ή και διακοσμητικό, έχει εμφανιστεί και στα θρησκευτικά κείμενα και σε άλλες μορφές λογοτεχνίας. Από την αρχαία ιστορία έχουν απεικονισθεί εικόνες πολλών μορφών. Ανεξάρτητα από την καταγωγική γραμμή των θρησκευτικών και φιλοσοφικών πεποιθήσεων σας, είναι σαφές ότι η ύπαρξη ενός δέντρου φίκου σε ένα κείμενο μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά τελικά είναι ένα σύμβολο της δύναμης, της προστασίας, της αξιοπιστίας και της σαφήνειας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σε καλλιτεχνικό statement η Όλγα Κοτσιρέα σημειώνει: “Η πορεία μου ξεκίνησε πριν 10 περίπου χρόνια και στο διάστημα αυτών των χρόνων έχω εκθέσει έργα μου σε ομαδικές και 2 ατομικές εκθέσεις. Η μεγάλη μου αγάπη για τη φύση είναι η αιτία, που από την αρχή με τράβηξαν κατεξοχήν τα φυσικά υλικά ως μέσο για να εκφραστώ εικαστικά. Πριν 4 χρόνια, ωστόσο, με κέρδισε ένα από τα πιο ευάλωτα στη φύση υλικό, το φύλλο. Δεν είναι εύκολο ως υλικό, ούτε είναι όλα τα φύλλα κατάλληλα. Τα πρώτα μου έργα ήταν σε φύλλα της μανόλιας καθώς η σύσταση και το πάχος τους τα κάνει να μη θρυμματίζονται όπως πολλά άλλα, και με μια επεξεργασία διατηρούσαν μόνιμα το σχήμα τους. Το μικρό τους μέγεθος, ωστόσο, με περιόριζε στα θέματά μου και γι’ αυτό το λόγο επέλεξα οριστικά ένα άλλο, επίσης, υπέροχο για το λόγο που το ήθελα και πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος φύλλο, του φίκου. Υπάρχουν αρκετά είδη φίκων με ποικιλία μεγεθών και σχημάτων μεταξύ τους, ενώ κάποια σχηματίζουν διάφορα χρώματα καθώς χάνουν την υγρασία τους ή σχηματίζουν σχέδια πάνω τους που μερικές φορές με εμπνέουν θεματικά. Η πρώτη μου ατομική έκθεση, το 2016, με φύλλα ζωγραφισμένα με ακρυλικά χρώματα ή μεικτή τεχνική, ήταν ένα εικαστικό ταξίδι χωρίς γεωγραφικά ή χρονικά όρια ανάμεσα στους κόσμους της λογοτεχνίας, της ιστορίας, του μύθου, του παραμυθιού, της φύσης… Παρόμοια συνεχίζουν να είναι διάφορες οι πηγές έμπνευσής μου, αν κι ομολογώ ότι με ελκύει πολύ αυθόρμητα ως θέμα ο άνθρωπος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι το πρώτο που ζωγραφίζω ολοκληρωμένα σε ένα πρόσωπο είναι το βλέμμα του. Γιατί τα μάτια ενός ανθρώπου είναι σαν ένας καθρέφτης της ψυχής, που συχνά φανερώνει πολλά στους άλλους, τόσο στη ζωή μας όσο και στην τέχνη. Μπορεί και να ακούγεται παράξενο, αλλά ένας από τους λόγους που αγαπώ τόσο τα φύλλα, είναι επειδή με συνδέουν με τη φύση και με ταξιδεύουν κάθε φορά που ζωγραφίζω πάνω τους. Γνωρίζω, όμως, πως παρόλη την επεξεργασία εξακολουθούν να είναι ευάλωτα. Η τελική και καθοριστικά προστατευτική από μένα «πινελιά», είναι η ένταξή τους σε κορνίζα”.
Το κείμενο του έντυπου καταλόγου και της Επιμέλειας υπογράφει ο Πάρης Καπράλος.
Συνοπτικό Βιογραφικό
Η Όλγα Κοτσιρέα είναι αυτοδίδακτη ζωγράφος. Η σχέση που έχει εγκαθιδρύσει με την τέχνη είναι άδολη και βασίζεται σε εντατική σπουδή και σκληρή δουλειά, σε μια φρενήρη πορεία που ξεκίνησε πριν 14 περίπου χρόνια. Ξεκίνησε με έργα γλυπτικής, συνέχισε με ζωγραφική, στράφηκε στα φύλλα αναζητώντας την ζωντάνια της υλικότητάς τους. Κύριο μέσο έκφρασης της είναι τα ακρυλικά χρώματα, αλλά και μια ιδιαίτερη μικρή τεχνική, κατά την οποία αναμιγνύει ακρυλικά με υδατοδιαλυτά λαδιού ή/και λαδοπαστέλ. Τα θέματα της κατέληξαν ανθρωποκεντρικά, αν και έχει διέλθει από άλλα θέματα. Η έκθεση της με τίτλο “Παράλληλα Ταξίδια” είναι η δεύτερη ατομική της.
Σχετικά με την Chili Art Gallery
Η Chili Art Gallery ιδρύθηκε το 2010 και βρίσκεται στο Θησείο δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», μια ανάσα από το πιο ζωντανό σημείο της πόλης μας, το Γκάζι. Αποτελεί έναν πολιτιστικό χώρο, όπου οι φιλότεχνοι και το κοινό γενικότερα μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλες τις μορφές της Σύγχρονης Τέχνης. Βασικός στόχος της Chili Art Gallery είναι η υποστήριξη ανερχόμενων αλλά και καταξιωμένων Ελλήνων και Ξένων Καλλιτεχνών.
Χορηγός Φωτογράφισης: Studio Kotsireas