Το Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας Λ. Κανελλόπουλος ανακοινώνει την ατομική έκθεση της Αικατερίνης Γεγησιάν, Παράλληλες Αφηγήσεις. Αποτελούμενη από οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, μονοκάναλλα βίντεο, φωτογραφία, κείμενο και site-specific έργα, η έκθεση παρουσιάζει ένα συνολικό έργο 10 χρόνων, το οποίο ως τώρα το γνωρίζουμε μόνο αποσπασματικά στην Ελλάδα.
Το πολύπλευρο έργο της Αικατερίνης Γεγησιάν διαπραγματεύεται την πλαστικότητα της κινούμενης εικόνας, ήχου, φωτογραφίας και κειμένου, εστιάζοντας στη σχέση μεταξύ τοπίου, μνήμης και αφηγηματικότητας.
Στην έκθεση συμπεριλαμβάνεται το έργο της Notes on a conception of a film (2010). Πρόκειται για μια εγκατάσταση που αποτελείται από 190 ασπρόμαυρες φωτογραφίες μικρού μεγέθους, πάνω στις οποίες η καλλιτέχνης έχει επέμβει επιζωγραφίζοντάς τες και ενσωματώνοντας πάνω σε αυτές δικές της φράσεις. Οι επεμβάσεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα οι φωτογραφίες να αποκτούν έναν προσωπικό χαρακτήρα και προσδίδουν στα φωτογραφημένα τοπία πολλαπλές συναισθηματικές και ψυχολογικές αποχρώσεις.
Παράλληλα με αυτήν την εγκατάσταση θα παρουσιαστεί το σημαντικότερο μέρος της βιντεογραφίας της Γεγησιάν, ξεκινώντας από την τριλογία the day that left (2002), Tokyo Tonight (2003) και 10:34 ΑΜ (2006). Ο κύκλος αυτών των βίντεο πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο ένας χώρος – είτε πρόκειται για ένα τοπίο, είτε για το πέρασμα ενός τρένου ή ακόμη για τα ράφια ενός σούπερ μαρκετ- μετατρέπεται σε συναισθηματικό χώρο, ανακαλώντας άλλες εμπειρίες και χώρους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Γεγησιάν κατορθώνει να μεταβάλλει τους χώρους που καταγράφει η κάμερα και ενσωματώνοντας στα πλάνα της έναν υπόκωφο ήχο, διερευνά πώς μια εικόνα μπορεί να δημιουργήσει πολλαπλές αφηγησεις και το πως ο ήχος μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλλες εικόνες, έχοντας ως βάση και τα προσωπικά βιώματα του κάθε θεατή.
Το 2006, η καλλιτέχνης ταξιδεύει στην Αρμενία όπου σε συνεργασία με τη Λίζη Καλλιγά γυρίζει το Sevan Boys (2008), μια οπτικοακουστική εγκατάσταση αποτελούμενη από δύο βίντεο που προβάλλονται ταυτόχρονα.Το βίντεο από τη μια μεριά εστιάζει σε μια προσπάθεια συνομιλίας με μια ομάδα νέων αγοριών και από την άλλη παρουσιάζει ένα ρημαγμένο, φαντασματικό τοπίο ανασύροντας εικόνες μνήμης και ξεριζωμού. Με το βίντεο Passengers (2007) η Γεγησιάν ερευνά τη μεταναστευτική ποντιακή κοινότητα στην Νικόπολη της Θεσσαλονίκης. Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι να αναδείξει με λυρισμό πως είναι αδύνατο να καταγράψεις όλες τις πτυχές μιας συγκεκριμένης ιστορικής πραγματικότητας, καταδεικνύοντας έτσι τα όρια της δυναμικής του ντοκιμαντέρ.
Στην έκθεση παρουσιάζεται επίσης για πρώτη φορά το τελευταίο έργο της Γεγησιάν, το Diego Garcia (2010), το οποίο εξετάζει την απέλαση από την Βρετανική κυβέρνηση των κατοίκων των νησιών Chagos στον Ινδικό Ωκεανό – μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στον κόσμο. Γυρισμένο στον Άγιο Μαυρίκιο, (με χρηματοδότηση απο το Arts Council England, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, PARTage Residencies, Άγιος Μαυρίκιος και Picture This Moving Image Agency, Αγγλία) το φιλμ αναδεικνύει την αθέατη πλευρά ενός κατασκευασμένου παραδείσου. Τέλος στην έκθεση έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και τα σχέδια-σενάρια τα οποία μας εισάγουν στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τη σχέση ανάμεσα στην εικόνα, τον ήχο και το κείμενο..
Την έκθεση συνοδεύει αγγλόφωνος κατάλογος με κείμενο του άγγλου κριτικού τέχνης Colin Perry. Τα έργα της έκθεσης παρουσιάζονται με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη.
Η Αικατερίνη Γεγησιάν είναι μια νέα καλλιτέχνης αρμένικης καταγωγής που ζει και εργάζεται στο Μπρίστολ. Εχει σπούδασει κινηματογράφο στο University of Glasgow και Καλές Τέχνες στο University of Brighton και στο Chelsea College of Art and Design. Η Γεγησιάν έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις καθώς επίσης και σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως μεταξύ άλλων στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκης, στη Hold and Freight Gallery, Λονδίνο, στην 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στην 5η και 6η Διεθνή Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Gyumri, Αρμενία, στην Galerie Parissud, Παρίσι και στο 52ο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Oberhausen, Γερμανία.