Ο Καθηγητής Ζωγραφικής, του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Τσακίρης σημειώνει:
«Η Άννυ Σοφιανοπούλου, είναι μια καλλιτέχνης η οποία γνωρίζει καλά πώς να χειρίζεται το υλικό της και πως να πραγματώνει τις ιδέες της με ιδιαίτερα πετυχημένα αποτελέσματα.
Κατέχει τον τρόπο ώστε η τέχνη της να αναγεννά τον χώρο και να εμπνέει συναισθήματα.Καθοριστικό ρόλο στην εργασία της παίζουν η φόρμα, το χρώμα, η ύλη, στοιχεία τα οποία μέσα από συνδυασμούς και την δική της δεξιότητα δεν χάνουν την φυσική- οργανική υφή τους.
Η Άννυ με συνέπεια, προσήλωση στην ποιότητά και την υψηλή αισθητική, δημιουργεί έργο σημαντικό και άμεσο, το οποίο παρασύρει τον θεατή σε κόσμους ονειρικούς.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δεν είναι παρελθοντολάγνα αλλά τιμά τον Πισσαρό, τον Μονέ, κλείνει πονηρά το μάτι στην Pop-Art και καταθέτει ευγνωμοσύνη στη σημαντικότητα της λαϊκής υφαντικής Ελληνικής τέχνης, διότι επικουρούν στην διαδικασία της δημιουργίας.
Ξέρει, πως με το έργο της να γεννά ερωτήματα και συγχρόνως να σε βοηθά να γίνεις κοινωνός της ιστορίας την οποία αναπτύσσει στις δύο διαστάσεις και αυτό είναι προτέρημα το οποίο δεν είναι σύνηθες.
Την γουστάρω γιατί είναι παραμυθατζού, στήνει τις ιστορίες της συνθέτοντας μικρούς κόκκους με την φροντίδα και την σύνεση ενός ωρολογοποιού. που ω!, του θαύματος, όλα δουλεύουν ρολόι.
Το έργο της ξεχωρίζει για την υψηλή ποιότητα του, την εργονομία και το άριστο φινίρισμα.
Άννυ, σε ευχαριστώ για την συνεργασία μας και σού εύχομαι τα καλύτερα για τα μελλούμενα!…»
Η Ιστορικός Τέχνης, Νικολένα Καλαϊτζάκη σημειώνει για το έργο της Άννυ Σοφιανοπούλου:
“Σε αντιδιαστολή των τωρινών και τσιμεντένιων αστικών καιρών όπου ο άνθρωπος απομονώνεται στον κλειστό του κόσμο, η ζωγραφική της Άννυ Σοφιανοπούλου, λειτουργεί σαν ένας χρωμάτινος βατήρας μετάβασης στην θριαμβευτική υπεροχή της Φύσης. Ως ανάπαλμη υπενθύμιση της αρχέγονης σύνδεσης του ανθρώπου με αυτή, στήνοντας εικόνες γνώριμες ή επανασυνθέτοντας τες μέσω της δημιουργικής φαντασίας, εξαρχής.
Κινούμενη στους εκφραστικούς ρυθμούς μιας ζωηρής ποπ-αρτ εικονιστικής απόδοσης που συνταιριάζει συχνά με την εύθραυστη ατμόσφαιρα ενός παραμυθιού, η εικαστικός δίνει στο σύνολο των έργων της, τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ζώα της άγριας πανίδας, πράγμα που αναμφίβολα κρύβει έναν συμβολισμό.
Ειδικότερα, στις επιφάνειες των μεγάλων καμβάδων, κεντρικές μένουν οι φιγούρες των άγριων ζώων που περιβάλλονται από σχηματοποιημένο και ξεκάθαρο άνθινο πλαίσιο – μοτίβο, υποδηλώνοντας τον φυσικό τους τόπο. Οι μορφές τους που είναι ρεαλιστικές, άλλοτε κοιτούν κατάματα τον θεατή, όπως η επιβλητική τίγρης, και άλλοτε βρίσκονται σε κίνηση, όπως η λεοπάρδαλη που αποτυπώνεται στον διασκελισμό της ή ο πάνθηρας που στέκει επιφυλακτικά σαν να είναι έτοιμος να επιτεθεί και να αντιμετωπίσει τον όποιο κίνδυνο.
Επομένως, ο συμβολισμός αποβαίνει ξεκάθαρος. Τα άγρια ζώα στο έργο της Σοφιανοπούλου ανάγονται σε σύμβολα δύναμης, μαχητικότητας κι ελευθερίας, ενώ όπως η ίδια σημειώνει, τα φυτά λειτουργούν παράλληλα ως σύμβολα ζωής και αναγέννησης.
Σε κάποια άλλα έργα της, η εικαστικός εντάσσει στις συνθέσεις της και την ανθρώπινη παρουσία και συγκεκριμένα την γυναικεία. Πλασμένες με τρόπο που παραπέμπει σε ρετρο/ποπ καταβολές, έντονα σχηματοποιημένες και στυλιζαρισμένες, οι γυναικείες φιγούρες βρίσκονται τοποθετημένες σε ολάνθιστους κήπους από πολύχρωμα τριαντάφυλλα και είναι στραμμένες στον θεατή. Κάπου, βρίσκουμε μια γυναίκα ν’ αγγίζει τρυφερά μια ζέβρα σε άνθινο τόπο.
Τόσο ο τρόπος της απόδοσης των μορφών, όσο και ο περιβάλλοντας χώρος που τις αγκαλιάζει, μεταφέρουν το συναίσθημα ενός ρόδινου γυναικείου ρομαντισμού μιας αλλοτινής εποχής που μπορεί να υπήρξε ως πραγματικότητα ή ιδέα στο ιδανικό φαντασιακό μας. Η γυναίκα στην Τέχνη ανέκαθεν συσχετιζόταν με την Μητέρα Γη και φέρει στην φύση της, ακόμα κι αν αλλάζουν οι εποχές, στοιχεία που σταθερά την χαρακτηρίζουν. Στο έργο της Σοφιανοπούλου η γυναίκα με τονισμένη, αθώα, την θηλυκή της πλευρά εκφράζει αγνότητα και σεμνότητα συνυφασμένα με την παιδιάστικη αφέλεια που συνοδεύει την εκκεντρικότητα της ποπ αρτ.
Η ζωγραφική της Άννυς Σοφιανοπούλου, είναι τολμηρή αναφορικά με την τεχνική πλευρά των έργων της και σε αυτό συνηγορούν η χρήση των έντονων και φαντεζί χρωμάτων καθώς και υλικών όπως το γκλίτερ, οι χάντρες, η διακοσμητική άμμος κ.ά. Η τελική εικόνα της όλης εικαστικής προσέγγισης αφήνει στον θεατή αισιοδοξία και χαρά και μέσα στην ζωηρότητα της επιτρέπει την παράδοση σε ονειρικούς διαδρόμους της σκέψης.”
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Είναι αριστούχος απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2009-2015), από το 3ο εργαστήριο ζωγραφικής, με καθηγητή τον κ. Γιώργο Τσακίρη.
Έλαβε υποτροφία Erasmus και παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο UPV, Facultad de Bellas Artes De Sant Carles, Valencia/Spain (χειμερινό εξάμηνο 2013-14).
Έχει σπουδάσει Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων στις Σχολές Πλάκα ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα σχεδίου στα φροντιστήρια Τσίγκρη και Μπελντέκου-Σαρασίτη. Υπήρξε ακροάτρια στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (εργαστήριο καθηγητή Πάνου Χαραλάμπους) στο πρώτο έτος των σπουδών της.
Έχει συμμετάσχει σε WORKSHOP/Συμπόσιο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής Κοζάνης, το 2012 καθώς επίσης στο WORKSHOP ‘INSPIRE’ στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά.
Έργα της βρίσκονται στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης – Μουσείο «Διέξοδος» Μεσολογγίου, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής Κοζάνης, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.
Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς και εγχώριους διαγωνισμούς, πολλές ομαδικές εκθέσεις καθώς και σε διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Κείμενα έκθεσης: Γιώργος Τσακίρης & Νικολένα Καλαϊτζάκη
Επιμέλεια έκθεσης : Γωγώ Κολυβήρα
Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου
