Από τις εκδόσεις Περίπλους κυκλοφορεί το παιδικό βιβλίο, Παραμύθια, μύθια, αλήθεια της Ευδοκίας Ποιμενίδου – Χατζηδημητρίου σε εικονογράφηση Τέτης Σώλου.
Τα παραμύθια που καταγράφονται στο πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου τα άκουσα απ’ τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου, που γεννήθηκε στο χωριό Γέννα της περιφέρειας Λουλέμπουργκαζ της ανατολικής Θράκης το έτος 1894.
Το 1922 με την πρώτη ανταλλαγή των πληθυσμών πέρασε με την οικογένειά της στη δυτική Θράκη. Ένοιωθα πολύ τυχερή που είχα τους παππούδες μου στο σπίτι. Είχαν κι οι δυο ταλέντο στην αφήγηση.
Ο παππούς Ανεστός μας μάζευε και μας αφηγούνταν ¨γεγονότα¨. Τα γεγονότα ήταν πραγματικές ιστορίες που τις έζησε ο ίδιος.
Η γιαγιά, πάλι, είχε μια απίστευτη ικανότητα να θυμάται παραμύθια και να τα αφηγείται με τόση νοστιμάδα που μας καθήλωνε. Εκατοντάδες παραμύθια άκουσα απ’ τη γιαγιά μου.
Μεγαλώνοντας, τα καταχώνιασα σ’ ένα συρτάρι της μνήμης και τα άφησα εκεί μέχρι που αποφάσισα την καταγραφή τους.
Το δεύτερο μέρος έχει παραμύθια που συνέλεξα η ίδια. Όπου πήγαινα κι όπου βρισκόμουν, ρωτούσα αν ξέρουν να μου πουν κανένα παραμύθι. Τις περισσότερες φορές, δεν πετύχαινα κανένα αποτέλεσμα και γύριζα με άδεια χέρια, ή μάλλον με άγραφη κασέτα. Οι άνθρωποι δύσκολα ανοίγονται σε αγνώστους.
Κατέγραψα και μερικές μικρές ιστορίες που άκουσα και νομίζω πως εντάσσονται κι αυτές στο χώρο των λαϊκών παραμυθιών. Μερικές απ’ αυτές τις θυμάμαι από παλιά και άλλες μου τις αφηγήθηκαν όταν αναζητούσα παραμυθάδες. Οι μικρές αυτές ιστορίες, είναι πολύ πιθανό να συνέβησαν κάποτε και με το πέρασμα των χρόνων πήραν τη μορφή μύθου, έγιναν «μύθια».
Η Ευδοκία Ποιμενίδου – Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στην Ξυλαγανή του νομού Ροδόπης το 1958.
Σπούδασε Νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη.
Αργότερα, πήρε το πτυχίο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στα πλαίσια του προγράμματος εξομοίωσης πτυχίων των Παιδαγωγικών Ακαδημιών και των σχολών Νηπιαγωγών.
Παρακολούθησε πολλά σεμινάρια και προγράμματα επιμόρφωσης.
Δούλεψε σε νηπιαγωγεία σε όλη σχεδόν την Ελλάδα.
Είναι παντρεμένη με τον Χρήστο Χατζηδημητρίου κι έχει τρία παιδιά.
Έγραψε τα παραμύθια που άκουγε απ’ τη γιαγιά της και δώδεκα απ’ αυτά έγιναν βιβλίο με τον τίτλο «Τα παραμύθια της γιαγιάς Ευδοκίας», το οποίο πωλείται αποκλειστικά απ’ το λαογραφικό μουσείο Ξυλαγανής του νομού Ροδόπης για την ενίσχυση των εσόδων του.
Το 2013 κυκλοφόρησε και το δεύτερο βιβλίο της «Ένα μπουκέτο παραμύθια», με παραμύθια δικά της. Το βιβλίο αυτό βραβεύτηκε στο διαγωνισμό «ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ» 2014.
Έχει πάρει ακόμα δύο βραβεία για παραμύθια που έγραψε.
Το παραμύθι «Μια πατούσα σκέτος μπελάς», πήρε το 1ο βραβείο στο διαγωνισμό της ΜΚΑΕ ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ και το παραμύθι «Ο δράκος που έφαγε τα παραμύθια», πήρε 1ο βραβείο στο διαγωνισμό «ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ» 2014.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας, της ΕΛΟΣΥΛ και της Θεατρικής Ομάδας Εκπαιδευτικών Λάρισας. Σε ό,τι κάνει, έχει την υποστήριξη και τη βοήθεια του συζύγου της Χρήστου Χατζηδημητρίου.
Από το 1988 ζει στη Λάρισα.
