Τα Swell Pieces, γραμμένα πάνω σε καρτ-ποστάλ που έστελνε σε φίλους, είναι αυτό που λέει ο τίτλος τους: ένα κύμα ήχου που φουσκώνει και ύστερα υποχωρεί. Σ’ αυτό το κύμα παρεμβάλλονται οι μουσικές των υπόλοιπων συνθετών και μεταβάλλουν την αίσθηση της κίνησης και του χρόνου που περνάει.

Ο Κόντο, με λεπτεπίλεπτο τρόπο, βάζει σε λειτουργία έναν κινητήρα που παράγει διαρκώς ψηλές νότες, ενώ στον Τροϊάνι ο ήχος, παραμορφωμένος και σκοτεινός, μοιάζει να κινείται υπογείως. Στον Γουλφ ο χρόνος είναι με το μέρος των εκτελεστών (!), αφού όλες οι μουσικές παράμετροι –εκτός από τη μελωδία– εξαρτώνται από τις δικές τους επιλογές. Ο Σάρτο προκαλεί μια ασταθή κίνηση μέσα σε ένα σταθερό ρυθμικό περιβάλλον, ενώ ο Τερ Φέλντχαους, πότε «τεντώνοντας» και πότε «συμπιέζοντας» ένα ready-made υλικό, χτίζει το έργο του πάνω στη μελωδία της ανθρώπινης ομιλίας.

«Vienne la nuit sonne l’heure» (Ας έρθει η νύχτα, ας σημάνει η ώρα), όπως θα ‘λεγε και ο Απολλιναίρ…

Πρόγραμμα:

James Tenney (1934-2006) | Swell Pieces 1, 2 & 3 (1967, 1971)
Christian Wolff (1934) | Exercise 1 (1973)
Jo Kondo (1947) | Standing (1973)
JacobTV (Jacob ter Veldhuis) (1951) | TA TA TA TA (1998)
Andrea Sarto (1979) | Toccata (2016)
Lorenzo Troiani (1989) | Cratere a calice. Figure Rosse (2013)
+ ομαδικοί αυτοσχεδιασμοί και παρεμβολές

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Από τους ΤΕΤΤΤΙΞ συμμετέχουν οι: Άνα Κίφου (φλάουτο), Ειρήνη Αμανατιάδου (κλαρινέτο), Γκουΐντο ντε Φλάβιις (σαξόφωνο), Μίσλαβ Ρέζιτς (κιθάρα), Σταμάτης Πασόπουλος (ακορντεόν), Κατερίνα Κωνσταντούρου (πιάνο), Χάρης Παζαρούλας (κοντραμπάσο).

Η φωτογραφία είναι του Brian Coon.