Ένα σαββατιάτικο, φθινοπωρινό βράδυ, η Μία βιώνει μια επίθεση σε ένα παρισινό μπιστρό. Τρεις μήνες μετά, πασχίζει να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη το μοιραίο βράδυ και πώς να ανακτήσει τη ζωή της για να βρει ξανά την ευτυχία. Όμως δεν είναι πια η ίδια και το Παρίσι δεν είναι πια το ίδιο…
Η Μία βλέπει την πόλη της με νέα μάτια, κι αυτό είναι το πρώτο βήμα προκειμένου όχι μόνο να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, αλλά και να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Η ταινία δεν μιλά για την τρομοκρατία καθεαυτή, ούτε για τα κίνητρα των δραστών, αλλά για τις συνέπειές της στους απλούς ανθρώπους την επόμενη μέρα, και το πώς αυτοί διαχειρίζονται (ή δεν διαχειρίζονται) το σοκ. Για τις ουλές που αφήνει στις ψυχές των θυμάτων. Ωστόσο είναι προφανές πως παραπέμπει στο μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων που σημάδεψαν ανεξίτηλα το Παρίσι το 2015 (από το Σαρλι Εμπντό, μέχρι το Μπατακλάν).
«Ο αδερφός μου», εξομολογείται η σκηνοθέτις, «βρισκόταν στο Μπατακλάν στις 13 Νοεμβρίου. Καθώς κρυβόταν, βρισκόμουν σε επαφή μαζί του, μέσω μηνυμάτων, όλο το βράδυ. Την ταινία την εμπνεύστηκα από τις δικές μου αυτές τραυματικές μνήμες και από όσα μου είπε εκ των υστέρων ο αδερφός μου. Βίωσα προσωπικά το πώς τα γεγονότα δομούνται και αποδομούνται μέσω της μνήμης».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τις εβδομάδες που ακολούθησαν άρχισε να παρακολουθεί τις συζητήσεις στα φόρουμ όπου οι επιζώντες αναζητούσαν απεγνωσμένα ανθρώπους με τους οποίους μοιράστηκαν τα γεγονότα. «Συνάντησα μια ομάδα ανθρώπων που επέστρεφαν μαζί στο χώρο της τραγωδίας, ώστε να καταφέρουν να το αντιμετωπίσουν όλο αυτό. Και κατάλαβα πως είναι κάτι που δεν μπορείς να πετύχεις μόνος σου. Χρειάζονται τουλάχιστον δύο. Οι ψυχίατροι με τους οποίους μίλησα μου είπαν πως τέτοιες καταστάσεις χτίζουν φιλίες, ακόμα και σχέσεις –πολύ έντονους δεσμούς Είναι αυτό που ονομάζουν “το διαμάντι μέσα στην καρδιά του τραύματος”».
H Aλίς Βινοκούρ μας παραδίδει μια βαθιά ανθρώπινη ταινία, με τη Βιρζινί Εφιρά, να δίνει μια συγκλονιστική μέσα στη λιτότητά της ερμηνεία, κάνοντας τον θεατή να ταυτιστεί με την αναζήτησή της: όχι μόνο των γεγονότων που έζησε, και τα οποία, μέσω ενός μηχανισμού αυτοπροστασίας απώθησε στη μνήμη της, αλλά και του ανθρώπου που τη βοήθησε στην πιο κρίσιμη στιγμή…
Θα τα καταφέρει;
Το Παρίσι Ξανά μιλά για το απρόσμενο, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα σε μία στιγμή, οδηγώντας σε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα, για το τυχαίο, που μπορεί να σε κάνει να πάρεις τη ζωή σου από την αρχή, αλλά και για τις αθέατες συνέπειες μιας τέτοιας τραγωδίας σε ανθρώπους χωρίς χαρτιά, που απλώς επιβιώνουν στο περιθώριο μιας λαμπερής μητρόπολης σαν το Παρίσι.
Η Πόλη του Φωτός είναι άλλωστε ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της ταινίας.
Ταυτότητα ταινίας
Παρίσι Ξανά / Revoir Paris
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Αλίς Βινοκούρ
Φωτογραφία: Στεφάν Φοντέν
Μοντάζ: Ζουλιέν Λασερέ
Μουσική: Ανα φον Χάουσγουλφ
Πρωταγωνιστούν: Βιρζινί Εφιρά, Μπενουά Μαζιμέλ, Γκρεγκουάρ Κολέν, Αμαντού Μπόου
Έτος παραγωγής: 2022
Χώρα παραγωγής: Γαλλία
Διάρκεια: 105’
Το κοινωνικό αυτό δράμα, προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ των Καννών και απέσπασε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στα φετινά βραβεία Σεζάρ.