Ένας βασιλιάς χωρίς πριγκίπισσα
Υποδοχή βασιλιά αυστριακής δυναστείας επιφύλαξε για μία ακόμα φορά το ελληνικό κοινό στο σκαπανέα του electroswing από το Linz, Markus Fureder, γνωστό ανά την υφήλιο με το σκηνικό προσωνύμιο Parov Stelar.
To κύμα των χορευτεράδων fans του Parov Stelar και της παρέας του είχε αρχίσει να δείχνει τις διαθέσεις του από νωρίς το απόγευμα, καθώς αν επιχειρούσε κάποιος κατηφορίσει οδικώς την Πειραιώς κατά τις εξίμισι, θα διαπίστωνε ένα αφύσικο μποτιλιάρισμα ήδη από το ύψος του Θησείου που οφειλόταν στο συνωστισμό στα πέριξ της μεγάλης συναυλιακής σκηνής της Ιεράς Οδού. Εάν δε κάποιος επιχειρούσε να εισέλθει στο Gazi Music Hall μετά τις οχτώμιση θα ερχόταν αντιμέτωπος με το πρόβλημα ανεύρεσης ζωτικού χώρου, καθώς το σημαντικής έκτασης stage του κέντρου έμοιαζε με κατάμεστο club του εξωτερικού, γνωρίζοντας δόξες που ούτε στις μεγάλες περσινές συναυλίες του Trentemoller ή των Black Rabel Motorcycle Club δεν είχε γνωρίσει.
Τη βραδιά άνοιξαν ιδανικά ο δικός μας Papercut και το γαλλικό δίδυμο των Proleter καταφέρντοντας να κορυφώσουν στο έπακρο την αναμονή για την εμφάνιση του Αυστριακού παραγωγού και της συντροφιάς του. Όπερ και εγένετο γύρω στις δέκα και τέταρτο, με μια δυναμική κι ενδιαφέρουσα έναρξη, με ηλεκτρισμένα ντραμς και ενδιαφέρουσα αισθητική από τις led οθόνες που πλαισιώναν τη σκηνή. Η επόμενη μιάμιση ώρα κύλησε με αγαπημένες electroswing και sample μελωδίες, που προκάλεσαν αφειδώς λικνίσματα και κέφι ενώ έκαναν κάμποσες κοπέλες να σκαραφαλώσουν στους ώμους των φίλων τους για να πανηγυρίσουν από εκεί τα σαξοφωνικά ξεσπάσματα του mister Max The Sax, κατά κόσμον Markus Ecklmayer.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με αξιόλογες ενέσεις της πιο house πλευράς του, στιγμές από το τελευταίο EP “Clap your Hands” και έμφαση στα παλιότερα χορευτάδικα hits ο Parov Stelar και οι μουσικοί του, με την ανεκτίμητη ενεργειακά σύμπραξη της Cleo Panther τα φωνητικά έδωσαν ένα αναμενόμενης υψηλής ποιότητας show με δύο κυρίως ηλεκτρονικά και πολύ δυνατά encore, από τα οποία όμως έλειψε η αγαπημένη “πριγκίπισσα”, το κομμάτι “Princess “ από το ομώνυμο album του 2012, αφήνοντας όμως έμμεσες υποσχέσεις για μουσικό επανιδείν. Κι αν το καλοσκεφτεί κανείς η εξάντήση 4.000 σημαντικού κόστους εισιτηρίων και η αποθέωση παρά την επιθυμία για μεγαλύτερη συναυλιακή διάρκεια είναι ικανά κίνητρα για να ξαναφέρουν τον αυτοδημιούργητο super star της κονσόλας στην Ελλάδα για μια επανάληψη του θριάμβου του.
Until the next time λοιπόν.