Για το βιβλίο θα μιλήσουν, ο Στρατηγός Ιωάννης Ζούκας, επίτιμος Διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού,/NRDC-GR, ο συγγραφέας και διδάκτορας του ΑΠΘ Ηλίας Βαβούρας και ο συγγραφέας του βιβλίου.
Όταν, κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Σερβία δέχθηκε την επίθεση των Αυστριακών, των Γερμανών και των Βουλγάρων, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η σημασία της πόλης ως σιδηροδρομικού κόμβου και η ιδιάζουσα γεωστρατηγική της θέση θεωρήθηκαν από την Αντάντ τόσο ευνοικοί, υπέρ της εν λόγω συμμαχίας, παράγοντες, ώστε οι Γαλλοβρετανοί χρησιμοποίησαν την πρωτεύουσα της Μακεδονίας ως προγεφύρωμά τους για αποστολή βοήθειας προς τους Σέρβους. Έτσι, το Φθινόπωρο του 1915 οι Αγγλογάλλοι αποβίβασαν στρατεύματα στην πόλη του Θερμαικού, παρά το ότι, εξορμώντας από εκεί, απέτυχαν τελικά να πραγματώσουν το σκοπούμενό τους. Μετέτρεψαν εν τούτοις τότε την Θεσσαλονίκη σε άριστα οργανωμένη πολεμική βάση και ισχυρό περιχαρακωμένο στρατόπεδο, με αποτέλεσμα από την στιγμή εκείνη, η πόλη να εστιάσει επάνω της το γενικότερο πολεμικό ενδιαφέρον. Όταν το 1916 ο Βενιζέλος διαχώρησε την θέση του από εκείνη του Κωνσταντίνου και μετέβη στη Μακεδονική πρωτεύουσα, όπου σχηματίζοντας την προσωρινή κυβέρνηση και το κράτος της Θεσσαλονίκης , ενέταξε το τελευταίο Αντάντ, προέκυψε η ακόλουθη »ανάγκη » κατά τον Ν.Πετσάλη-Διομήδη: να αποδειχθεί ότι η Ελλάς δεν είναι η Ελλάς του Κωνσταντίνου αλλά η Ελλάς της Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο κλίμα κινούμενος και ο βενιζελικός συνεργάτης Εμ.Ρέπουλης βεβαίωνε τότε: δεν ευρίσκεται πλέον η καρδιά της Ελλάδος εις τας Αθήνας. Εις την Θεσσαλονίκη ευρίσκεται [. ..] εντεύθεν θα αφορνηθήη ελληνική ελευθερία.Κατά τον αυτό τρόπο, όταν στις 30/10/1917 ο Γάλλος στρατηγός Ντε Μπουργκόν παρέδιδε σε ελληνικά χέρια εχθρικά πολεμικά λάφυρα, τόνιζε: […]. Το όνομα της περιμαχήτου ταύτης πόλεως θα είναι του λοιπού αναγεγραμμένον εις την ιστορία του στρατού της Ανατολής…
