Τι σημασία έχει να βυθιστούμε στην άβυσσο, στην κόλαση ή στον ουρανό; Να βυθιστούμε πρέπει στο άγνωστο για να βρούμε κάτι καινούργιο!
Baudelaire, Le Voyage (from The Flowers of Evil), 1859
Η ατομική έκθεση του Ανδρέα Βούσουρα με τίτλο Passé είναι η συνέχεια μιας μακρόχρονης διερεύνησης της σχέσης ατομικού – συλλογικού που απασχολεί επίμονα τον καλλιτέχνη τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι μία ακόμη απόπειρα διαλόγου, ανάμεσα στο προσωπικό βίωμα και το δημόσιο βίο.
Με την ενότητα αυτή, ο καλλιτέχνης οδηγείται στην ολοκλήρωση ενός κύκλου έργων που πραγματεύονται το θέμα αυτό, ανιχνεύοντας εκ νέου τώρα, τη σχέση ανάμεσα στο προσωπικό και την ιστορία, ως γεγονός.
Ο διάλογος του καλλιτέχνη με τις καταβολές του και το συσχετισμό τους με τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, του οποίου θεωρείται παιδί του, αλλά και τη μελαγχολία για την αποτυχία του οράματος του Μάη του ’68, συνιστούν το οξύμωρο της Γαλλικής εξέγερσης: από τη μία η παλινόρθωση της αστικής τάξης και από την άλλη, η υποβάθμιση των αστών σε παρίες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Β. Βαγενού, ο καλλιτέχνης, αντιμέτωπος με τη συνειδητοποίηση του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο έδρασε το κίνημα του Μάη του ΄68 και την επακόλουθη κατάρρευση των πνευματικών και κοινωνικών αξιών και ιδανικών, επεξεργάζεται μέσα από τα έργα του τον κατακερματισμό της δικής του κοσμοαντίληψης: μία προσωπική μυθολογία της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, η οποία εκκολάφθηκε στην αστική ελληνική τάξη της δεκαετίας του ’60 και ήρθε σε αναπόφευκτη και οριστική ρήξη με τις προσταγές της πραγματικότητας των χρόνων της ωριμότητας.
Η υβριδική φύση των έργων του καλλιτέχνη, ξετυλίσσεται σε πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης και αναγνώρισης και το ύφος τους, μαζί με τα υλικά τους, που ο ίδιος βρήκε στο πατρικό του σπίτι στα Πατήσια ή στους γύρω δρόμους, καταλύουν οποιαδήποτε ιεραρχία, προσδίδοντας σε κάθε στοιχείο ισάξιους ρόλους. Τα objets trouves και η οικειοποίησή τους αποτελούν εκφράσεις, αφηγήσεις και ερμηνείες ενός προσωπικού κόσμου, που συνδιαλέγεται και σχολιάζει το παγκόσμιο σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, στοιχείο κυρίαρχο και σταθερό της γενικότερης εικαστικής δουλειάς του καλλιτέχνη. Στα έργα της έκθεσης αυτής, συμβιώνουν τα ανεκπλήρωτα όνειρα του χθες, που μοιραία συμβάδισαν με τη ρήξη της μοντέρνας κοινωνίας και την ιστορικότητά της, με το μετέωρο παρόν και την αναμέτρηση με το μέλλον, που μοιάζει να οδηγείται και πάλι σε α-διέξοδα.
Συντελεστές:
Κείμενο έκθεσης: Βασιλική Βαγενού
Επιμέλεια: Αλμπάνη Μαρία, Γιώτα Δημητρίου
