Στην ποιητική σύνθεση «ΠατρEίδα» ο Γιάννης Ευθυμιάδης επιχειρεί να καταγράψει την αποδόμηση μιας πατρίδας, ανασυστήνοντάς την ώστε η ποιητική ουσία να αποτελέσει την ύλη ενός νέου κόσμου. Για μια πατρίδα που (αυτο)ενεχυριάζεται, η ποίηση γίνεται πνοή (απ)ελευθερίας.
Στη χώρα μου τα σύμπαντα ορθώνονται σαν γερανοί, διάσπαρτα
εδώ κι εκεί
Δεν κατορθώνεις να τα δεις ποτέ συγκεντρωμένα, γιατί τα σύμπαντα
είναι δυνάμεις ετερώνυμες, ξέρουν μονάχα τη φυγόκεντρη μανία
Αν κάποιος κάποτε θα πει πως ζει σ’ όλα τα σύμπαντα, ή τον ξερνάνε
έξω αυτά, μες στον κενό αιθέρα, ή πάει να πει πως σύμπαν έγινε
κι αυτός, στην ερημιά του κρύου
Μικρός, νόμιζα πως θα ζούσα σε ένα τέτοιο σύμπαν. Ύστερα σ’ άλλο,
σ’ άλλο…
Μα μεγαλώνοντας έμαθα να φυλάγομαι κάθε που ένα σύμπαν απειλεί
να κυβερνήσει τη ζωή μου, να διηγηθεί ερήμην την αγάπη μου,
να υποσχεθεί όσα δεν πρόλαβα ούτε να υποθέσω
Και, σύμπαντα, μην αρνηθείτε να υποκλιθείτε, σαν έρθει η ώρα εκείνη
η κραταιά, που ο κόσμος μου θα λάμψει, ήλιος τρισήλιος, να σας σβήσει
απ’ τη ματιά.
Ο ποιητής
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης γεννήθηκε το 1969 στον Πειραιά. Σπούδασε κλασική φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο αρχαίο ελληνικό δράμα. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές (Στίγμα, ιδιωτική έκδοση 2004, Καινός διαιρέτης, Νεφέλη 2007, Γράμματα στον Πρίγκιπα, Μικρή Άρκτος 2010, 27 ή ο άνθρωπος που πέφτει, Μικρή Άρκτος 2012, Πάνω στο σώμα σου, Μικρή Άρκτος 2014) και ένα λογοτεχνικό δοκίμιο (12 κείμενα συνομιλίας με Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, Καλλιγράφος 2014).
Έχει μεταφράσει άγγλους και αμερικανούς ποιητές. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, ενώ έχει μελοποιηθεί και δισκογραφηθεί ο κύκλος ποιημάτων Το κρύσταλλο του κόσμου (Μετρονόμος 2016). Εργάζεται ως εκπαιδευτικός, έχει εκδώσει φιλολογικά βιβλία για τη Μέση Εκπαίδευση και είναι συνεργάτης σε λογοτεχνικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, περιοδικά.