Μετά την “Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη” και το “Deadline”, η καινούρια κινηματογραφική δουλειά του Μένιου Καραγιάννη, μπλέκει δεξιοτεχνικά τα θέματα της τέχνης και της ύπαρξης, και λειτουργεί σαν μία συνισταμένη του προϋπάρχοντος έργου του.

Η ταινία Πατρίδα από Μάρμαρο, ψηλαφεί όλα όσα αποκαλύπτει ένα έργο τέχνης και ταυτόχρονα τα μυστήρια που εξακολουθούν να περικλείονται σ’ αυτό, και μας γοητεύουν. Μία κινηματογραφική δουλειά, υπαρξιακή στον πυρήνα της, ανιχνεύει την δύναμη της τέχνης και τον τρόπο που υπάρχουμε και ορίζουμε τη ζωή.

Ο σκηνοθέτης Μένιος Καραγιάννης συνυπάρχει με το Γερμανό γλύπτη Ingbert Brunk και του δημιουργεί έναν ευρύχωρο κινηματογραφικό χώρο, ώστε να μιλήσει για τον πόνο και την ελευθερία που εμπεριέχει η δημιουργία. Ο Μπρουνκ, που ζει και δουλεύει εδώ και 35 χρόνια στη Νάξο, ανιχνεύει μπροστά στην κάμερα την έννοια του ξένου, του μέτοικου και φέρνει το δικό του τρόπο να υπάρχει ανάμεσα σε δύο πατρίδες. Η κάμερα περιδιαβαίνει τη Νάξο, τα μυθικά της λατομεία, εστιάζει στα σημερινά μαρμαράδικα και στους Ναξιώτες του μαρμάρου, και φέρνει στο φως τη κόκκινη κλωστή που μας συνδέει με την κυκλαδική τέχνη.

Η Κατερινά Κοσκινά και ο Χάρης Καμπουρίδης, εκ γενετής φιλότεχνοι και εξαιρετικά αποκαλυπτικοί στην ταινία, δίνουν ο καθένας τους από ένα μικρό ρεσιτάλ ευαισθησίας και διεισδυτικότητας. Μιλούν για την ανατρεπτικότητα της τέχνης, εισχωρούν στη δουλειά του Μπρουνκ, και μας κάνουν κοινωνούς στην ουσία της δημιουργίας μ’ ένα τρόπο ιστορικό, ψυχαναλυτικό και εν τέλη λυτρωτικό.

Σκηνοθεσία / Φωτογραφία: Μένιος Καραγιάννης
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Κατσάνος
Παραγωγή: skapeta films & mind clip
Έτος παραγωγής: 2018
Διάρκεια: 57 min


Διαβάστε επίσης:

Το πρόγραμμα του επετειακού 20ού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης