Τα Patterns – Πρότυπα είναι κανονικότητες δομής σχήματος και μορφής φυτών και ζώων. Είναι επίσης γενετικά προσδιορισμένα πρότυπα που ακολουθούν οι άνθρωποι και οι ευφυείς οργανισμοί για να παίρνουν τις κατάλληλες αποφάσεις ώστε να επιβιώσουν στο περιβάλλον τους. Η τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης χρησιμοποιεί κατηγοριοποιημένα patterns για να παράγει νέες πραγματικότητες.
Η ζωή των ανθρώπων μετά την Γεωργική Επανάσταση ορίζεται από αμετάβλητες κανονικότητες και μπαίνει σε αυστηρά συντηρητικά κοινωνικά πλαίσια.
“Η φορμαλιστική, Γεωμετρικά Διακοσμητική τεχνοτροπία, με την Νεολιθική εποχή μπαίνει σε μια μακρά περίοδο αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας, τέτοιας που ποτέ δεν έχει κατορθωθεί ξανά στους ιστορικούς χρόνους από καμία τάση του ίδιου φορμαλισμού. Η τεχνοτροπία αυτή κυριαρχεί σε ολάκερη την περίοδο του χαλκού και του σιδήρου και στην εποχή της αρχαίας ανατολής και της αρχαίας Ελλάδας. Δηλαδή σε μια περίοδο της ιστορίας που φτάνει από το 5000 στο 500 π.χ. Σε σχέση με τούτη την χρονική περίοδο όλες οι μεταγενέστερες τεχνοτροπίες φαίνονται βραχύβιες. Ακόμη και η παραδοσιακή τέχνη της σύγχρονης εποχής παρουσιάζει μερικά γνωρίσματα που εξακολουθούν να συγγενεύουν με την πρωτόγονη γεωμετρική τεχνοτροπία.” -Arnold Hauser
Τα γεωμετρικά επαναληπτικά μοτίβα ήταν για χιλιάδες χρόνια μια χειροτεχνική πρακτική στην διαδικασία παραγωγής υφασμάτων για οικιακή χρήση και ένδυση. Ήταν εμπνευσμένα κυρίως από δομές της φύσης όπως σπείρες, μαιάνδρους, κύματα, αφρούς, από συμμετρίες αντανάκλασης, αφηρημένους συμβολισμούς και tessellations.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η διαδικασία, γυναικεία αρμοδιότητα κυρίως, ήταν αναγκαστική για κάποιες εξιλεωτική για άλλες. Το νήμα για κάποιες γυναίκες ήταν ο μίτος για να βγουν από τον λαβύρινθο των σκοτεινών σκέψεων απόρροια της αυτοθυσίας και του περιορισμού ως ένα είδος τελετουργίας Zen. Για άλλες γυναίκες αυτή η επαναλαμβανόμενη αυστηρή και συντηρητική χειροτεχνική πρακτική είναι ένας ψυχοκαταναγκασμός.
Μόλις τον εικοστό αιώνα επαναπροσδιορίστηκε η χρήση των υλικών όχι μόνο για την κατασκευή χειροτεχνιών αλλά και ως ελεύθερη δημιουργική καλλιτεχνική έκφραση.
Η Lenore Tawney απόφοιτη του Bauhaus ήταν, στην πραγματικότητα, η πρώτη που δημιούργησε τρισδιάστατα έργα με κλωστές που μπήκαν στην αρένα της γλυπτικής και της εγκατάστασης. Η έκθεσή της το 1961 στο Μουσείο Staten Island ορίζεται ως το γεγονός που ξεκίνησε την “Τέχνη με Ίνες” (Fiber Art) στις ΗΠΑ και που βοήθησε αυτή τη μορφή δημιουργικότητας να απομακρυνθεί από την ιδέα να είναι μια απλή χειροτεχνία. Η Louise Bourgeois χρησιμοποίησε τα νεανικά της ρούχα για να μην γίνουν θυσία στον σκόρο όπως έλεγε, τα οποία τροποποιήθηκαν και μετατράπηκαν σε εντελώς νέες μορφές.
Επαναπροσδιορίζοντας την χρήση των υλικών σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν εντάξει στην δημιουργική τους διαδικασία χειροτεχνικά υλικά και παραδοσιακές τεχνικές άλλοτε αποδομώντας τα patterns και άλλοτε δομώντας νέες συνθέσεις διερευνώντας τα νοήματα αυτής της συμπαντικής γεωμετρίας.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Θεανώ Γιαννέζη, Ιωάννα Καζάκη, Δημήτρης Μέρτζος, Μαρίνα Μπόμπου, Τερψιχόρη Ξανθοπούλου, Κλειώ Παπαϊωάννου, Ζέφη Τιφτικτσόγλου, Άννα Χατζηαγγέλου
Επιμέλεια: Ιωάννα Καζάκη
Κεντρική εικόνα θέματος: Άννα Χατζηαγγέλου. Λεπτομέρεια έργου.