Η γυναίκα είναι μια αίσθηση, ένα δέρμα, μια μυρωδιά, ένα χαμόγελο, ένα φως μέσα σε μια σκιά, μια θάλασσα ταραγμένη, μια φουρτούνα, ένας πνιγμός και ταυτόχρονα είναι ηρεμία, ένα νερό που τρέχει σε ένα ποτάμι, είναι τα αστέρια.
Είναι ένας γρίφος. Είναι όλα αυτά. Είναι η Μητέρα. Αυτή θα μας σώσει! Πιστεύω βαθιά ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι στα χέρια των γυναικών. Γιατί μόνο η μάνα μπορεί να καταλάβει να χάνεις έναν άνθρωπο. Τη δημιουργία σου. Οι γυναίκες θα προστατέψουν τη δημιουργία του κόσμου.
Σαν άντρας προσπαθώ να μπω όσο μπορώ στη θέση της γυναίκας, να κατανοήσω τη μοναξιά της, όταν τελειώνει μια σχέση και μένει μόνη της. Αυτό το συναίσθημα που αισθάνεται γύρω της, μ’ όλα αυτά τα προσωπικά αντικείμενα που κάποια στιγμή παίζουν σημαντικό ρόλο για την ευτυχία της. Όμως τελικά αυτά φεύγουν και μένει μόνη στην ακροθαλασσιά, σχεδόν γυμνή χωρίς καμία προστασία, προσπαθώντας να πνίξει το δάκρυ της στον καπνό του τσιγάρου της, σαν μια ποιητική μεταφορά της κατάστασης που ζει η Ελλάδα σήμερα.
Μικρές σκέψεις γύρω από ένα μεγάλο έργο που ζωγράφισα για την έκθεσή μου «Επί Χάρτου» στη Γκαλερί Σκουφά στις 18 Οκτωβρίου. Όλα τα έργα σε μεγάλα και μικρά χαρτιά σαν αφίσες του δρόμου, με την αίσθηση του χειροποίητου και του μη ολοκληρωμένου, καρφιτσωμένα στον τοίχο όπως στο εργαστήριό μου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Info:
Ο Παύλος Σάμιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής. Σπουδαίοι δάσκαλοι που τους οφείλει πολλά, όπως επίσης και στο Γιάννη Τσαρούχη. Από το 2000 είναι καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Εργαστήριο παραδοσιακής ζωγραφικής fresco-βυζαντινές εικόνες-χειρόγραφα). Έχει ζωγραφίσει με την τεχνική του fresco πολλές μικρές εκκλησίες.
