Παύλος Τσίμας – Το ημερολόγιο της κρίσης (Μεταίχμιο)

Ειλικρινά δεν ξέρω άλλη μεγαλύτερη χαρά, για έναν αναγνώστη αλλά και για έναν κριτικό, από εκείνη που νιώθει μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου …

Του Τάσου Αντωνόπουλου

το οποίο τον κατακτάει από την πρώτη σελίδα, τον αιχμαλωτίζει, ξενυχτάει για να το τελειώσει, στέλνει στο διάβολο όλες τις άλλες δουλειές του, και το τελειώνει με ένα αίσθημα βαθιάς ικανοποίησης.

Πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς η Ιρλανδία και η Ισλανδία κατάφεραν να αναμιχθούν στον πόλεμο των ελεύθερων αγορών; Πώς έσκασαν οι φούσκες των τραπεζών; Πώς των Ακινήτων; Πώς η Πορτογαλία έφτασε να είναι στην ίδια ακριβώς θέση με εμάς; Τελικά η Γερμανία θέλει μόνο να μας βοηθήσει η και να μας δώσει ένα γερό «μάθημα».  

           
                                  
Θέλω να φανταστείτε ένα τρένο με προορισμό όλες τις χώρες που έχουν πληγεί από την παγκόσμια οικονομική κρίση το οποίο κάνει στάσεις μόνο σε αυτές, αρχής γεννώμενης την Νέα Υόρκη, την Κωνσταντινούπολη, την χώρα των Βίκινγκς την Νορβηγία, την Ιρλανδία και την Ισλανδία, την Φρανκφούρτη, το Μπουένος Άιρες έως και το Ντουμπάι, και φυσικά την Αθήνα.

Ο Παύλος Τσίμας, μηχανοδηγός αυτού του τραίνου με χρονική διάρκεια τρία ολόκληρα χρόνια δίνει φως σε ερωτήματα που έχουμε όλοι ανάγκη να μάθουμε. Δεν ξέρω αν καταφέρνει να φτιάξει αυτό που λέει ο τίτλος του βιβλίου ένα «ημερολόγιο», πάντως σίγουρα καταφέρνει και καταγράφει όλα αυτά τα που συμβαίνουν γύρω μας με αριστοτεχνικό τρόπο. Αναμφίβολα είναι το πιο σωστά ενημερωμένο και δομημένο οικονομικό βιβλίο που έχει βγει αυτό τον καιρό από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους και πόσο μάλλον από Έλληνα συγγραφέα-δημοσιογράφο. Με έναν πλήρες αναλυτικό χάρτη του κόσμου της κρίσης. Σε κάθε του σταθμό καταγράφει γεγονότα και αναλύσεις μέσα από τα ματιά ανθρώπων που έζησαν την οικονομική κρίση ή που πιο σωστά, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά τους χτύπησε την πόρτα  την στιγμή που έγινε και το μεγάλο μπαμ.

Όλα ξεκινάνε από τον καταραμένο Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Λέημαν Μπράδερς. Συνεχίζει στο Ρέικιαβικ και  συζητάει με απλούς ανθρώπους και μαθαίνει από πρώτο στόμα τί σημαίνει οικονομική κρίση, ακόμα, συνεχίζει την συζήτηση σε ακαδημαϊκό επίπεδο, με καθηγητές πανεπιστήμιων αλλά και επιχειρηματίες. Επόμενος προορισμός του δημοσιογράφου είναι η Αθήνα, στην όποια και δίνει τον ευρηματικό τίτλο «η αμέριμνη χώρα» και όλα ξεκινούν με την γνωστή Έκθεση στην Θεσσαλονίκη, και τον Κώστα Καραμανλή να δίνει άλλη μια παράσταση και τον Γιώργο Παπανδρέου να μην πρωτοτυπεί, είναι η στιγμή που λέει την ιστορική φράση «Λεφτά υπάρχουν», το ταξίδι συνεχίζεται…

Μέσα από το βιβλίο αυτό γινόμαστε ακροατές σε συζητήσεις που έγιναν ανάμεσα στον Παύλο Τσίμα με Πρωθυπουργούς, μεγάλους επιχειρηματίες, οικονομολόγους  τιμημένους με Νόμπελ οικονομίας ή, συνήθως απλά θύματα του σεισμού. Εκατοντάδες συνεντεύξεις, καταγραφές μαρτυριών, εξομολογήσεις.